ထြဋ္ေခါင္တို႔ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ထြဋ္ေခါင္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္က်ားသစ္နက္ကကားေမာင္းသင္မဲ့တပည့္ေလးေယာက္ကို ambulance ေပၚတင္ၿပီးလမ္းက်ယ္တဲ့ေနရာေခၚသြားသည္။ယာဥ္အသြားအလာနဲၿပီးေျဖာင့္ျဖဴ းတဲ့ကားလမ္းမႀကီးေပၚမွာတပည့္ေတြကိုကားေမာင္းသင္ေပးသည္။
တပည့္ေလးေယာက္ထဲမွာေဆးစတိုတာဝန္ခံ compounder ထူးေအာင္ကစိတ္ဝင္စားမႈအရွိဆံုးနဲ႔အသြက္ဆံုးျဖစ္သည္။သူကကားေမာင္းရတာကိုသေဘာက်ေနသည္။ထြဋ္ေခါင္ကကားထဲမွာဆီအျပည့္ထည့္ေပးထားၿပီးကားေမာင္ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ေလ့က်င့္ခိုင္းသည္။ထူးေအာင္က
ေက်ာက္တြင္းနယ္အႏွံ႔လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားပါမက်န္ကားပတ္ေမာင္းသည္။သင္တန္းသားေလးေယာက္ထဲမွာရက္ပိုင္းအတြင္းကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ကားေမာင္းတတ္သြားတာကထူးေအာင္ျဖစ္သည္။
ဆရာမေမျမတ္မြန္လည္းခြဲစိတ္ခန္းကိုအဲကြန္းအသစ္ေတြတပ္၊လူနာေစာင့္နားေနေဆာင္ေတြအသစ္ျပင္ေဆာက္နဲ႔အလုပ္ေတြရႈပ္ေနသည္။သူ႔အတြက္စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါေနတာကေငြ
ေၾကးကိစၥကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္စရာမလိုျခင္းပင္။သူလက္ျဖန္႔လိုက္တာနဲ႔သူ႔လက္ထဲကိုေငြအထုပ္လိုက္ေရာက္သည္။ထြဋ္ေခါင္ကကုန္က်စရိတ္မွန္သမွ်ကိုထုတ္ေပးေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ခြဲခန္းဖြင့္ပြဲအေနနဲ႔ပထမဆံုးခြဲစိတ္ခံရမဲ့လူနာက
ေဆးရံုမွာအဆင္သင့္ရွိေနသည္။အူအတက္ေရာင္ေနသည့္လူနာျဖစ္သည္။ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ခြဲေပးရန္စီစဥ္ထားသည္။ထိုေန႔ညကထြဋ္ေခါင္ကိုကို႔ကိုဖက္ၿပီးအိပ္ေမာက်ေနတုန္းေဆးရံုကဖုန္းဝင္လာသည္။သူ႔ဖုန္းသံျမည္လာတိုင္းသူႏိုးသလိုကိုကိုလည္းႏိုးသည္။ကိုကို႔ကိုျပန္အိပ္ခိုင္းၿပီးထြဋ္ေခါင္တစ္ဖက္လူကိုအသံတိုးတိုးနဲ႔ေမးလိုက္သည္။
“ဘာကိစၥလဲဆရာမ"
“ေမြးလူနာေရာက္လို႔ပါဆရာ"
“အင္းေျပာ…အေျခအေန"
“လူနာကေရမႊာေပါက္သြားတာေန႔တစ္ဝက္
ၾကာေနၿပီတဲ့။ကေလးရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကအျပင္ကိုထြက္ေနတယ္ဆရာ။ hand prolapse နဲ႔"
ကေလးတစ္ေယာက္ကပံုမွန္ဆိုရင္ေခါင္းနဲ႔ဦး
တိုက္ရမွာ။ေခါင္းနဲ႔မဟုတ္ရင္လည္းတင္ပါးဆံုနဲ႔ေပါ့။အခုဟာကလက္တစ္ဖက္ထြက္ေနတယ္
ဆိုေတာ့ကေလးအေနအထားကကန္႔လန္႔ႀကီး။ထြဋ္ေခါင္ရွည္ရွည္ေဝးေဝးစဥ္းစားမေန။ခ်က္ခ်င္းပဲအေၾကာင္းျပန္လိုက္သည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
My Guiding Star ,လမ္းျပၾကယ္...(လမ်းပြကြယ်)(Completed)
Fiksi Umum*ဒီကစၿပီးေရွ႕ကိုဆို××××သူ႔ရဲ႕လိုအင္ရွိတာေတြ××××သိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းေလ××××ကိုယ္ျဖည့္စြမ္းမယ္*
