Gök ve Gece

21 | Şehir

🎼 Michael Kiwanuka - Cold Little Heart

...

Günlerim Helena ile odada ettiğim sohbetlerden ve Valery ile çıktığım bahçe gezilerinden ibaret hale gelmişti.

Helena ile olan dostluğum gittikçe pekişiyordu, sohbetlerimiz her gün daha da derinleşmişti. Onunla geçirdiğim vakit bana keyif verirken hayatım boyunca hiç sahip olmadığım bir dosta kavuşmuş olmanın heyecanı da beni gittikçe sarıyordu.

Valery ise eve çok sık uğramıyordu, sanırım Konsey'in başına açtığım belalar yüzünden sürekli diğerleriyle birlikte çözümler üretmek için çalışmak zorunda kalmıştı.

Öpüşmemiz hakkında konuşmamış olsak da bana olan çekimini rahatlıkla hissediyordum, ellerini benden uzak tutmak için çabaladığını görebiliyordum. Yanıma yaklaşana kadar ondan kaçmaya devam ediyordum.

Hala güçlerimden kimseye bahsetmemiştim; sadece Marvic öyle dediği için değil, eğer söylersem burada beni daha fazla tutmalarından korkuyordum. Eğer dediği gibiyse, zaten güçlerimi hissediyor olmalılardı. Onlar bunu dile getirmedikleri sürece benim paylaşmamın anlamı yoktu.

Kapımın tıklanmasıyla bütün düşüncelerimden uzaklaştım.

"Cara, bugün seni şehirde gezdirmek için izin almayı başardım." Helena odayı aydınlatan gülüşüyle giriş yaptı.

"Gerçekten mi? Bu mükemmel bir haber."

Neşeyle oturduğum yerden kalkıp hazırlanmaya başladım. Kararlarından vazgeçmelerinden korkuyordum, bir an önce çıkıp rahatça dolaşabilmek istiyordum.

Helena benim hazırlanmamı beklemek için koltuğa kendini atıp bacaklarını uzattı. Yüzü o kadar masum ve sevimliydi ki, yaşına rağmen hala bir kız çocuğuna benziyordu.

"Valery'nin sana olan ilgisinin farkındasın değil mi?"

"Ah, evet." Bu ani soru karşısında hareketsiz kalmıştım. Bu konuyu Helena dışında kimseyle konuşamazdım, artık birilerine derdimi anlatabilmek istiyordum.

"Geçen gün... beni öptü." Kapımda bekleyen nöbetçinin beni duymasından ürkerek sessizce konuşmuştum. Helena'nın ne tepki vereceğini görebilmek için saçımı taradığım aynadan onun yansımasını izliyordum. Beklediğimin aksine şaşırmamıştı, yalnızca kafasını hafifçe aşağı yukarı sallamıştı. Bu sayede daha fazlasını paylaşacak cesareti kendimde buldum.

"Valery gerçekten iyi bir insan. Benim için yaptıklarını ona ödeyemem. Sadece... onun öpüşüne karşılık verip vermemekten emin değildim, buna rağmen öptüm. Neden böyle bir şey yaptığımı bilmiyorum." Derin bir nefes alıp kendimi nasıl açıklayabileceğimden emin olmayarak sözlerime devam ettim. "Belki hissettiğim minnet duygusuyla alakalıydı, bilmiyorum. Kendimi kötü hissediyorum."

O öpücüğü tekrar hatırlamak aynı rahatsız duyguyu hissetmeme sebep olmuştu.

"Cara..." Helana sözünün devamını getirmedi, geçiştirmek için elini sağa sola salladı. "Kendini kötü hissetmeni gerektirecek bir şey yok." Son sözlerini hızlıca, ağzının içinde yuvarlayarak söylemişti.

"Helena, ne demek istiyorsan söyle." Yüzümü tamamen ona dönüp yeri izleyen gözlerini yakalamaya çalıştım.

"Bak..." Dişlerini alt dudağına geçirip birkaç saniye konuşmaya devam edip etmemek arasında kaldı. "Valery'nin fısıltıları büyülüdür. O..."

"Anlayamıyorum."

Duruşunu düzeltip yerdeki gözlerini sonunda benim yüzüme çevirdi. Aşağı doğru sarkan dudaklarını birbirine bastırıp bekledikten sonra konuşmaya devam etti.