You're My Property

Chapter Forty One

Naalala na naman kita biglang buhos ng aking mga luha, di na nakapigil pa. Panay patak nito mula umaga hanggang pagsapit ng dilim. Di na kumakain, di na natutulog, tulala lagi sa lalim ng iniisip. Ano bang nagawa ko para masaktan ako ng ganito? Para akong namatayan. Nagmahal lang naman ako.

Biglang nagbukas yung pinto at si Mr. Guzman ang pumasok. May bitbit siyang tray na may pagkain. "Kain ka na."

"Ayoko. Wala akong gana." Tumalikod ako sa kanya.

He sighed. Naramdaman ko umupo siya sa kama ko. "Sige na, kumain ka na."

"Ayoko nga."

"Sige na. Eto oh, susubuan kita." Nakita ko sa peripheral vision ko yung kutsara. Kaya tinabig ko iyon at umupo ng maayos.

"Ayoko nga sabi eh!"

"Kailangan mong kumain. Payat ka na nga, nangangayat ka pa. Tamo wala ka nang kulay. Ang putla putla mo."

Tinabig ko yung buong tray kaya lahat ng pagkain nabubu sa sahig. "Sabing ayoko! Umalis ka na nga!" Tumayo na si Mr. Guzman. Akala ko aalis na siya. Pero nagkamali ako. Tumayo siya mula sa kama ko sabay lumuhod siya upang pulutin yung mga pagkain sa sahig. Nangangasar ba siya? Kasi sa totoo lamang, nagagalit na talaga ako. Tumayo ako sa harapan niya. "Pwede bang umalis ka na! Naiirita ako tuwing nakikita ko ang pagmukukha mo!"

Tumayo na siya. "Alam kong galit ka pero pwede ba respetuhin mo ko kahit konti lang! Tatay mo parin ako."

"Wala na akong tatay. Matagal na siyang patay!" I shouted.

"Wag naman ganyan anak. Sasayangin mo yung pagsasama natin dahil lang sa isang lalake. Mas importante ba siya kaysa sakin?"

"Oo! Mas importante at mas mahalaga siya sa buhay ko kaysa sayo! Handa akong ibigay ang buhay ko para lang sa kanya!"

"Paano naging mas importante ang walang kwentang lalake kaysa sa tatay mo?! Ano bang maibibigay niya sayo na hindi ko pwedeng ibigay sayo?! K-Lee, lalake lang yan. Lilipas lang yan at may dadating pa na mas better pa. Pero ang tatay mo, iisa lang yan. Kaya pwede ba, wag mo siyang pagmamayabang sakin."

"Bakit? Bakit ba galit na galit ka kay Kier? Ano bang ginawa niya sayo?! Sabihin mo yung totoo! At baka sumunod pa ako sa utos mo." Paghahamon ko kay Mr. Guzman. Sana naman sabihin niya yung totoo. I'm very anxious.

"Gusto mo talaga malaman yung totoo? Sige! Ayoko kasi matulad ka sa nanay mo!"

Nagulat ako sa sagot niya. Paano napasali si nanay sa usapan? "A-anong ibig mong sabihin? Bakit nadamay si nanay sa sitwasyon? Pwede ba wag kang gumawa ng istorya!"

"Hindi ako gumagawa ng istorya, K-Lee. Hindi ko boto si Kier dahil isa siyang Magpantay!"

"So what?"

"Dahil ang first love ng Mama mo ay isang Magpantay. Si Matthew Magpantay." Just like that, he turned soft. He became calm. "While your mom was dating him, I was her best friend who she would always go to whenever something happened or when she got hurt. I saw how much your mother loved him and would do everything just for him. I also saw him cheat on her and made her look like a fool. I was so hurt watching all those horrible things happen to her. I loved your mother so much, but I didn't want to interferre with her love life. One day, your mother came to me and was telling me how her and Matthew had sex. They've been doing it for quite some time. Until we caught him with another girl. Your mother was so devastated. And I couldn't do anything else but comfort her. It hurted like hell seeing her cry everday. But I never left her side. I helped her move on and remember the good things in life. Eventually, she fell in love with me. Thats why when me and your mother got married, I promised myself I'll never let my daughters fall for a Magpantay. I don't want Matthew's son to hurt you like what he did to your mother. I love you, K-Lee. And I don't want to see you suffer."

I didn't know what to react. Should I feel touched, hurt, sad, happy, astonished or furious? I'm having mixed emotions. I'm getting confused. Is Kier like his father? Will he find another girl? Will he get tired of me? Will he leave me for another girl?