You're My Property

Chapter Eleven

Magluluto na sana ako ng hapunan namin ni Sir Kier nang pigilan niya ako. Ayaw niya bang kumain? Nagkasalubong ang mga kilay ko.

"Wag ka na magluto dahil aalis tayo." Sabi niya na walang expression ang kanyang mukha. "Ito, suotin mo 'to."

Inabot niya sakin ang isang suit bag na ngayon ko lang napansin. Bubuksan ko na sana yung sulpot kaso pinigilan na naman ako ni Kier. Lagi nalang niya ako pinipigilan.

"Mamaya mo nang tingnan. Tara, ipapamake-up kita sa kakilala ko." Hahawakan niya sana ako pero umilag ako.

"Kaya ko na ang sarili ko." Mga kilay niya naman ang nagkasalubong.

"Wag na. Ipapahiya mo lang ako." Umupo siya sa mga stools. "And besides, the most sophisticated people will be there. I know its something that your not used to."

Something that I'm not used to ha. Heto na naman siya, inu-underestimate niya ako. Sanay na kaya ako sa mga ganyan. Hello, yung tatay ko business man. Hindi bago sakin ang mga ganyang okasyon. Sa katunayan nga, sanay na ako.

"Heto ka na naman, inu-underestimate mo lang ako Mr. Magpantay." Hinawakan ko yung kwelyo ng shirt niya. "Get ready to drool over me, Mr. Magpantay."

He smirked. "You're such a tease, Ms. Guzman."

Inirapan ko siya at tumungo sa kwarto ko. I took a quick shower, shaved my legs, and wore a bathrobe. I'll show him. Ipapahiya ko lang siya ha. Humanda ka Kier Magpantay dahil kakainin mo yung mga sinabi mo. Konting make up dito, konting make up doon. Nang makuntento ako, sinuot ko na yung dress na bigay ni Kier. And as I looked at the mirror, I saw a beautiful young woman. I wonder if mom was here, would she be proud of who've I become? Would she proud of my choices and decisions? I guess she would.

"K-Lee! Bilisan mo! Late na nga tayo." Sigaw ni Kier mula sa baba.

"Oo na po! Baba na po!" Habang pababa ako ng hagdan, nakatitig sakin si Kier. I could tell he was shock. That's right Mr. Magpantay! Magulat ka. Hindi mo kasi alam kung anong kaya ko. As I went closer to him, his lips formed a sweet smile. Now, I'm the shock one.

"You look so lovely, K-Lee. Shall we go?" He handed me his arm. And I happily took it.

"You don't look bad as well." I said smiling back at him. Kier really looks good in his suit. Well actually, he looks good in whatever he wears. Habang nasa biyahe kami, napansin ko pasulyap sulyap siya sakin. Medyo awkward pero medyo nakakaproud.

Yung pinuntahan namin ay isang Opening ng bagong hotel. May mga familiar faces dahil sa mga charity balls na naattend ko dati para kay Tatay. Pero pansin ko, halos lahat ng atensyon nasa akin. O kaya nasa kasama ko? Pero parang nasa akin. Pero ayoko rin umasa. Baka sabihan lang ako ng feelingera. It must be Kier. I know it is.

"You want champagne?" Tanong sakin ni Kier.

"Yes please." I smiled. Kier excused himself. Hindi ko alam kung bakit ako pumayag. It would be my first time to drink. Pagkaalis ni Kier, may isang lalakeng lumapit sakin.

"Hello miss, you seem new here." Sabi nung lalake.

"Oo, bago lang ako dito." I smiled shyly.

"Ah. Kaya pala hindi ka familiar sakin. By the way, I'm Thomas." He handed me his hand.

"K-Lee." We shook hands.

"May kasama ka ba?" Mas lalo siyang lumapit sakin. "Baka gusto mo sumama sakin sa condo ko?"

"Oo may kasama siya." Umurong si Thomas at binalot ni Kier yung kamay niya sa bewang ko. "Kaya Mr. Hernandez lubayan mo na ang girlfriend ko. She's my property!"

"Sorry Sir Magpantay." He bowed and immediately ran away.

Kahit sino nirerespeto talaga nila si Kier. Bakit kaya? Ano ba meron siya na parang takot na takot yung iba sa kanya? Oo natakot ako sa kanya nung una pero nung nakilala ko siya, mabuti naman siyang tao at masayang kasama. Lumayo si Kier at binigay niya sakin yung Champagne.

"I'm your property huh." Sabi ko teasingly.

"Well what was I supposed to do? Alam ko namang di ka niya tatantanan." He chugged down his Champagne.

"Very possessive." Sinamaan niya ako ng tingin and I just took a sip on my Champagne.

"Shut up."

Nagkakwentuhan kami ni Kier. Si Thomas daw ay galing sa Business Clan ng mga Hernandez. At ang mga Hernandez ay isa sa mga weak competitors ni Tatay. Nakapagtaka kung bakit siya nandito. Kasi usually ang mga Hernandez hindi iniinvite sa mga openings dahil baka malasin ang business nila. Siguro sinuswerte ngayon ang Hernandez clan.

"Let's dance." Hinigit ako ni Kier papunta sa dance floor.

"Napakagentleman mo naman mang-akit." Nilagay ko yung mga kamay ko sa balikat niya at siya sa bewang ko. "Favorite song ko 'to ah."

Sumasabay ako sa tugtog. Favorite song namin 'to ni Nanay. Noon lagi ito kinakanta ni Tatay kay Nanay. They would just be dancing in the living room while I'll be watching them dance. That was the sweetest thing I had ever watched. It made me believe in love, it made me believe in fairytales and happy endings. But now I don't think a happy ending even exist. They took my mom away from us. They took away the only woman my Father ever loved and the most loving mother.

"K-Lee, your crying." Pinahid niya ang mga luha ko gamit ang hinlalaki niya.

"I'm sorry." Yumuko ako.

"Don't be." Dahan dahan tinaas niya ang baba ko para magkaeye level kami. "Don't ever look down because the world won't be able to see your beautiful face. You look really beautiful tonight, K-Lee. You really do."

"T-thank you." We were gazing into each other's eyes.

Nakaramdam ako ng kakaibang sensation sa tiyan ko. Ano itong nararamdaman ko? Kakaiba. Unang beses ko itong maramdaman. Bakit di ako makawala sa mga titig niya? Bakit parang nahy-hypnotize ako?

"Why haven't I seen you before?" He caressed my face. "Where have you been all my life?"

Why was he asking me those things? Unti-unting lumalapit kami sa isa't-isa. Three inches, two inches, one inch. Hanggang dumampi ang labi niya sa labi ko. I don't know what has gotten into me to reply to his kisses. But it felt good. It was passionate and it felt like we were longing for each other. Nung humiwalay kami, tsaka ko lang narealize na hindi dapat. Hindi tama yung ginawa namin.

"Uwi na tayo Kier." Nauuna ako maglakad.

"Teka teka." Hinawakan niya ako sa braso. "Bakit? Maagap pa ah. Can't we just finish the night?"

"Inaantok na kasi ako. Uwi na tayo." Nakikita ko sa mga mata niya na ayaw pa niyang umuwi at umaasa na magbabago ang desisyon ko. "Please Kier."

"Sige." He said in defeat.

Umuwi kami ng tahimik. Hindi ako makapaniwala sa nangyari kanina. Did we really kiss? Bakit niya ba ako hinalikan? Siguro nadala lang siya sa moment. Oo! Yun lang yun. Walang feelings! Bawal mainlove. Hindi tama. Pero bakit pakiramdam ko tama yun. Ewan! Gawa lang ata ng Champagne. Oo. Tama. Hindi ako in love kay Kier. Well, Am I?