AŞK ZAMANI

KAÇIŞ YOLU

Yazmak en güzel kaçış yoludur aslında hem içini döker rahatlarsın hem de çok güzel sırdaşlar edinirsin kağıt gibi kalem gibi gözyaşı gibi...
İçinden geçenleri seni hiç durdurmadan dinler,yorum yapmaz,yargılamaz. Belki de en büyük rahatlığı budur yazmanın yargılanmamak. Neden korkar insan yargılanmaktan hata yapmaktan. Hayat düşe kalka öğrenilen bir yol değil mi oysa... Bitirmek için koşulan yolda çıkan engeller bu kadar doğalken nasıl kırar insanın kalbini bu denli.

Yazmak kendini amansız bir boşluğa bırakmak kuş gibi, huzur içinde... Hissedilen en güzel duygu. Bu kadar sevmemeli kimse kimseyi. Akıp giden zaman gibi o sevgide akıp gitmeli. 20 yıl nasıl bekler ki insan bir sevgiliyi. Beklermiş öğrendim. Ömrü olsa bir 20 yıl daha beklermiş. Ama yazılan hayaller gibi olmazmış hiçbir şey gerçekler hayalleri paramparça etmek için varmış. Hayat artık zorlamaz bitti derken en büyük sınavı verememişim ben daha. Ayrı kaldığım onca yıl yetmemiş, herkese gülerken bana tebessümü çok görmüş meğer hayat. Yıllarca yazdım kaç defter bitirdim sayısını ben bile unuttum. Seni yazdım sadece, seni. O yüzden sevdim kağıdı adını yazarken bir şey demediği için, o yüzden sevdim kalemi adını yazmama sebep olduğu için, o yüzden sevdim gözyaşlarımı her damlasında seni hatırladığı için... Ama ilk defa adını yazmak canımı yakıyor Ali Rahmet. Özür dilerim çok özür dilerim.

“Ben nasıl ki unutmadım sen de unutma beni unutama beni "

Hünkar YAMAN

Tekrar bitmişti işte masalı oysa bu defa çok ümitliydi yeniden Yaman Hanım olmak için. Ne hevesle kabul etmişti evlenme teklifini...
Şimdi tekrar çıkıyordu o yüzük bu parmaktan bu defa ait olduğu yere de koyamadı kalbinin üzeri de çok görmüştü ufacık mutluluğu.  Komidinin üzerine kağıtla birlikte koyarken akan gözyaşı da damlamıştı, olmuştu işte imzasını da atmıştı.

Dışarı attı kendisini hastanenin o ağır kokusunu daha fazla kaldıramıyordu. Patlayan silahtan çıkan kurşun Ali Rahmet'e gelmişti...

❤️Flasbeck ❤️

H:Ali Rahmettt

Feryadı kuşları bile korkutacak türdendi.

Hastanenin o soğuk koridorları üzerine üzerine geliyordu. Yılmaz, Masal, Afet hepsi bir köşede öylece bekliyordu. Ailesine baktı usulca yine mutsuzdu herkes. “Dönmeseydim” dedi içinden “dönmeseydim keşke ”

Yılmaz sıkıca sarılmıştı Masal'a gülümsedi hayatı boyunca bir tek bunu başardım dedi kızımın bir ailesi var artık...
Biraz daha kalırsa bayılacaktı, kalktı yavaş yavaş yürümeye başladı.

B:Senin yüzünden oldu senin yüzünden Ali Rahmet içerde yatıyor.

Hiçbir şey söylemedi çok algıladığı da söylenemezdi ellerinde hala sevdiği adamın kanı vardı.

B: Keşke içerde yatan sen olsaydın Hünkar.

Gözünden akan yaş ve hafif tebessümle arkasını döndü.

H: Keşke.

Önce ellerini yıkadı ilk defa sudan nefret etmişti oysa arındırdığına inanırdı suyun bu defa daha çok kirletiyor gibi geliyordu.

Bahçeye attığında bedenini nefes alamadığını fark etti. Ali Rahmet içerde nefes almıyorsa ne anlamı vardı ki nefes almanın zaten almasındı.