Stephen woke me up early in the morning. He called my phone and said we were going somewhere.
Inulit ko pa nga sa kanya kung tama ba yung narinig ko.
6AM and we're going somewhere?
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa.
"Yes. you heard it right My Lady. I'm taking you to the paradise."
"Okay. Just give me 30 minutes to take a bath and fixed myself."
I stood up slowly so not to wake up Inna and then quickly went to the bathroom for a bath.
Habang nag-aayos ako ng sarili sa harap ng salamin ay napasilip ako sa oras sa cellphone.
Gosh! Lumagpas na ako sa 30 minutes na sinabi ko kanina!
Bakit ba kasi hindi siya nagsabi ahead of time at nangugulantang pa?
I ran out of our room when I was suddenly stopped. He was waiting for me.
He gave that smile na halos makatunaw sa puso!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Good Morning Beautiful!"
Dahil sa sobrang lakas nang kabog sa aking dibdib ay wala akong tanging naisagot kung hindi ang taasan siya ng kilay.
Bakit naman napaka-gwapo niya sa umaga?
"Sorry to ask you out this early."
"Siguraduhin mo lang na maganda ang pupuntahan natin."
"I can guarantee that." Tiningnan ko siya at parang naka-paste na ang mga ngiting 'yan sa mukha niya! Yan siguro ang dahilan kung bakit ang daming babaeng nababaliw sa kanya! "100%" then he winked.
"Helicopter?!"
I just gasped when I saw the helicopter in front of us! My eyes widened as I looked at him. "Will you drive?"
He smiled.
Again.
That kind of smile. The reason why my heart is racing so early in this morning!
"Yeah."
He take my hand at inalalayan ako. Tapos umikot siya sa kabila para maupo sa pilot seat.
Kahit na Civil Engineering ang course niya ay marunong pa rin siyang magpalipad dahil nga sa may-ari sila ng airport and Tito Stell were training them since we were teens.
