THE ROYAL LOVE STORY (SB19 Series Sequel)

XLVII - HOPELESS

KYOMI'S POV

My family and I are sitting in front of our Personal Doctor. The nervousness felt intense while we waited for him to tell us the report about my youngest's health condition.

He heave a sigh na siyang lalong nagpakaba sa akin!

Binalingan ko si Inna sa aking tabi na halata rin ang kaba. Her hands turn into fist on her lap kaya hinawakan ko ang kamay niya.

She looks at me and gave me a little smile.

"I'm very sorry to deliver this news............ Kienna." He looks at her bago umiling. "I'm very sorry but you are have been diagnosed with Stage 2 Brain Tumor."

Parang gumuho ang mundo ko sa narinig at nag-slow motion ang lahat sa paligid.

"What?! Are you serious?!"

Pinigilan ni Artemis ang ama niya na makalapit sa docrtor. "Dad."

"I wish, I am just kidding Mr. Ken, this is the reason why we asked for another test para siguraduhing hindi kami nagkamali sa unang test result.... And theis result has no difference from the first."

Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay niya at ang tahimik na pagluha.

She didn't say a word.

This scene is breaking my heart into pieces. She is shocked na pati ang pagkurap ay hindi niya magawa.

"Anak."

She shakes her head from left to right while tears simultaneously falling from her eyes.

"Is it curable, Doc?" tanong ng asawa ko na umiyak na rin. Si Artemis ay nakatulala lang habang nakatingin sa kapatid niya.

I fake a laugh sa sobrang absurd nang pangyayari!

Napakabata pa niya para maranasan ang lahat nang ito.

How can you be so unfair God?

Naging masama ba akong tao?

Naging masama ba kaming mga magulang?

Dahil sigurado akong hindi masamang tao ang anak ko, so why her?

Hindi pa ba sapat ang mga paghihirap na dinanas niya noon?

"Yes. She can undergo a chemotherapy."

"Anak narinig mo 'yun? Magagamot pa-----"

"I'm not going into chemo, Mom. We all know that it will just prolong my life but not to cure my tumor."

"KIENNA!"

Pinanglalakihan ko ng mata ang asawa ko! Alam kong gusto niya lang ipagamot ang anak namin but this is not the right time na magalit siya. Mabuti at tumigil pero pinag-initan naman iyong buhok niya at sinabunutan ang sarili sa sobrang inis.

"Anak, makinig ka please. Gusto lang naming mabuhay ka pa at makasama ka ng matagal."

"I-----I'm sorry Mom but I will not live if it means I will be in pain my whole life. Ayokong maging pabigat sa inyo-----"

"Bullsh*t! Sinong magiging pabigat?! Bakit ba naiisip mo 'yan?!"

"Dad!"

"Felip, ano ba!"