THE ROYAL LOVE STORY (SB19 Series Sequel)

LI - TANING

Soshi's Note: Sorry guys natagalan ang UD, hinahanda ko lang kasi yung isang story na ginagawa ko. Which is for Pablo. Magsisimula yun by March 30, "FORCED MARRIAGE TO THE DEVIL" sana support niyo rin. Anyway, 2-4 Chapters na lang ho ang story na 'to. Thank you sa support sa mga anak nila :)

INNA'S POV

I woke up on the hospital bed as expected but did not expect that I'm already in Tito Kento's hospital.

Bumungad kaagad sa akin ang nag-aalalang si Mommy.

"Hi, Mom!" I try my best to smile but I really want to cry! Gusto kong yakapin siya nang mahigpit at humahulgol sa balikat niya pero pinigilan ko ang sarili.

"Are you okay? Kamusta ang pakiramdam mo?" She said caressing my face.

"Okay lang ako Mommy, napagod at stress lang siguro."

Nakita kong nag-iba ang reaction niya at lumingon kay Daddy at Kuya.

I bite my lip.

"Mom, may problema ba?"

"Wa---wala anak. Kumain ka muna."

Habang naghahanda ng pagkain si Mommy, ay si Daddy ang naupo sa gilid ng kama ko.

Umupo ako at hinawakan ang kamay niya.

"Dad naman eh! Bakit mukha namang pang-semana santa 'yang itsura ninyo? Buhay na buhay naman po ako ah!"

"Nag-alala lang ang Daddy." Hinawakan ko ang kamay niyang humahaplos sa aking ulo.

"Sorry Dad" That I have this sickness again.

He chuckle. "Don't say sorry. It's our duty as parents na mag-alala sa mga anak nila."

Susubuan pa sana ako ni Mommy sa pagkain pero tumanggi ako. Kaya ko naman eh. Kahit walang gana sa pagkain ay pinapakita ko pa ring gustong-gusto ko ang pagkain at naubos ko naman. Nakikita ko na naman ang kalungkutan sa kanila.

"Makakalabas na po ba ako ng hospital, Mommy?"

"Yep. pero anak, hindi ka na muna pwedeng mag-aral, okay lang ba 'yun?"

"Ano raw po ba ang nangyari sa akin Mom?" Hindi sumagot ang Mommy kaya binaling ko ang tingin kay Dad. "Dad?"

"We'll tell you, once you fully recovered."

Inilayo ko ang kamay ko sa kamay ni Dad na hahawak sana sa akin.

"Nag-recur po ba ang tumor ko?"

Natahimik sila, walang nagsasalita hanggang sa ang pagpalahaw ng Mommy ang nag-kumpirma sa aking tanong.

I expected it kanina dahil same na same ang sakit na nararamdaman ko like before, pero mas masakit pala kapag na-kumpirma na.

Hindi raw ako pwedeng ma-operahan ulit dahil three months ago lang ang operation ko.

The doctor said that I should do the chemo pero inayawan ko. It will just prolong my pain and agony.

"Sorry po." I said in between my sobs.

"No. No... No, Kienna! We're sorry! Sorry anak at hindi ka namin na protektahan kaya nangyari ito sa'yo, We fail you."

"No Dad....You two are the best. If I were to choose my parents, kayo pa rin po ang pipiliin ko. "

Dad wipes my tears.