အပိုင်း (၃၉)
ဖြူဖြူ ထိုင်စောင့်နေသည်မှာ တစ်နာရီကျော်နေပြီဖြစ်သည်။ ဘယ်နှစ်နာရီဆိုတာကိုလည်းနူတ်တော်ကဖွင့်ဟမလာတာကြောင့်ဖြူ့ဖြူ့မှာ မနက်ခင်း ၈နာရီထိုးထဲကလာစောင့်နေရခြင်းပင်။
ထိုင်နေကြနေရာဆိုလို့ မြို့ပတ်လမ်းကဆိုင်ပဲမဟုတ်လား ....ဘုရားလမ်းထဲမှာလား ....စိတ်ဒုက္ခအပေးနိုင်ဆုံးက
တကယ်ကို လင်းအာရုဏ်ဦး ဖြူ့ဖြူ့မှာ ဘုရားလမ်းကိုသွားရင်လည်း သူကဒီဆိုင်ကိုလာရင်မတွေ့လိုက်မိမှာဆိုးလို့ ထိုင်မရ ထမရဖြင့်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖြူဖြူဆက်ထိုင်နေလိုက်တော့သည် မဟုတ်ရင်လည်းနောက်ရက်ပေါ့ ။
"သြော် တော်သေးတာပေါ့ မှတ်မိလို့ မမှတ်မိဘူးတောင်ထင်နေတာ"
ဖြူဖြူသူနဲ့အငြင်းမပွားချင်တာ
ကြောင့်လိုရာကိုသာဦးတည်ပြောလိုက်တော့သည်။စလာထဲက အရင်ဆုံးcoffeeတစ်ခွက်မှာပြီး ဇိမ်ဆွဲပြီးသောက်နေတာ အခုချိန်ထိ မပြောလာသေးသောကြောင့် စိတ်ကတိုလာပြီဖြစ်သည်။
"အိတ်ဘယ်မှာလဲ ပေးတော့လေ"
တခြားလူကိုသာဆိုရင်တော့ ဖြူဖြူဒီလိုမျိုးအရင်စပြီးတော့တောင်းလိမ့်မည်မဟုတ် ဒီလူမိုလို့သာ။
"ဘာဖြစ် !အေးဆေးပေါ့"
"မအေးဆေးနိုင်ဘူး ကျွန်မလုပ်ရမဲ့အလုပ်တွေ နောက်မှာတောင်လိုပုံနေပြီ အရေးကြီးတဲ့အချက်တွေလည်းပြန်ယူရအုန်းမှာမိုလို့ ပြန်ပေးပါပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ဖုန်းက ရှင့်အတွက်အသုံး၀င်တာမှမဟုတ်တာ "
"အသုံး၀င်ရင်ကော "
"ရှင် ဖွင့်ကြည့်လိုက်သေးတာလား"
"ohhh!!!! ဖွင့်မကြည့်ရပါဘူးအသုံး၀င်ရင်ကောဆိုတာက တခြားမပြေလည်တဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုကျေးဇူးတင်ခံရအောင်တို့ ဘာတို့လို ပေးလိုက်မယ်ဆိုရင်လို့ပြောတာပါ "
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မကိုပြန်ပေးပါ ထိန်းသိမ်းပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"ကျေးဇူးက ဘာလုပ်လို့ရမှာလည်း"
"အဲ့တော့ ရှင်ကလုပ်လို့ရတဲ့ဟာကိုဘာလိုချင်တာလဲ "
"မိုးအိန္ဒြေဖြူ ကို"
"ရှင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား"
