အပိုင်း(42)

1.7K 45 2
                                    

အပိုင်း  (၄၂)

" မိုအိန္ဒြေဖြူ"

"ဘာလဲ "

"မကောက်နဲ့လို့"

"ဘာကောက်နေလို့လဲ"

"ပဲခူးသူက ဖင်လည်းကောက်သလိုစိတ်လည်းအားကြီးကောက်တာပဲ "

"လင်းအာရုဏ်ဦး  "

"ဘာလဲ "

"နင်မရှက်ဘူးလားဟင့်  "

"မျက်ရည် စမ်းတမ်း စမ်းတမ်းလုပ်တော့မယ်ကြည့်ကြည့်"

"အဲ့ဖင်ကောက်ကိုပဲနင်ကြိုက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"

"ဟားဟား ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်မောင့်ဖြူတောင်ပြောရဲ ဆိုရဲရှိလာပြီ"

"ပဲခူးသား  အသားလည်းမဲတယ် စိတ်လည်းမဲတယ်"
ပြောသာပြောရတာ မောင်နဲ့ ဖြူဖြူဟာအသားအရေအရောင်ကတော်တော်ကိုကွာပါသည်။
ဖြူဖြူက  နေပူထဲလက်ရှည်မပါပဲ​လျှောက်သွားချင်တိုင်းသွားနေတာဆိုတော့ အသားရေက ခြောက်ပြီးမဲချင်သည်။
မောင်က  ရေခြားမြေခြားအရိပ်အောက်ကနေပြန်လာတာ မကြာသေးဘူးဆိုတော့  နှစ်ယောက်ယှဥ်ကြည့်သည့်အခါ  မောင့်အသားရေက ဖြူဥနေပါသည်။

"မောင်မှားတာပါကွာ မောင်ကဖြူ့ကိုထားခဲ့စရာလားနော်  မောင့်ကောင်မလေးကို မောင့်သဲသဲတုန်းလေးကို အဲ့တာပြောလိုက်တာကလည်းစလိုက်တာပါလို့ သိလားလို့ "

"သိသားပါ့ နင့်ကိုငါကလွဲပြီးဘယ်ကောင်မ မှမယူဘူး ငါတောင်ဘယ်မျက်လုံးနဲ့ကြည့်ပြီး ပြန်ကြိုက်ခဲ့တာလဲမသိဘူး "

"ဟာ အဲ့ဒါဆိုဘာလို့ကောက်တာလဲ  ကလေးလေးက"

"ပျင်းလို့ "

"မိုးအိန္ဒြေဖြူရာ  "

"ဘာလဲဟာ "

"မောင်စိတ်ညစ်လာပြီ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"

"နင်ဆုံးဖြတ်ချက်ချပေါ့  ရန်ကုန်မြေကိုခြေချလိုက်ပြီဆိုရင် နင်နဲ့ငါနဲ့ဇာတ်လမ်းကပြီးပြီနော်  မလိုက်သွားနဲ့လို့မပြောဘူး  လိုက်သွားရင်ငါနဲ့အပြတ်ပဲ"

"မောင်ဟိုကိုသွားပြီးညှိကြည့်ချင်သေးတယ် ဖြူရယ်  ပြန်လာတာနဲ့မောင့်ဖြူကိုမိသားဖသားပီပီလာတောင်းရမ်းမယ်လေနော်"

ငယ်ကချစ်နှစ်တစ်ရာ✅✅✅Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin