Mahalle [bxb]

3.9

Bölüm şarkısı: Mark Eliyahu & Cem Adrian - Derinlerde

Derin bir nefes alarak önümdeki taşı tekmeledim. Bu sefer gerçekten hatalıydım. Bunu kabul ediyordum. Dün yaşanan bu olaydan sonra ağlamaktan içim dışıma çıksada ağlamanın bir faydası olmadığını anlamıştım. Birkaç kere ona mesaj atsamda hiçbirine cevap vermemişti.

Bende mesajlarıma bile cevap vermiyorsa beni görmek istemez diye düşünerek işe gitmemiştim. Ama yinede annemlere bir şey belli etmeden işe gidiyorum yalanıyla evden çıkmıştım. Ay sonu maaş diye sanırım boş avuçlarımı gösterecektim.

Sabahtan beri sokaklarda öyle boş boş dolanıp en sonunda da kendimi lokantaya oldukça uzakta kalan sahil tarafına gelmiştim. Burada genelde insanların yürüdüğü bir sahil ve kafeler vardı.

Çakıl taşlarının üstüne oturarak bağdaş kurdum. Bugün çok rüzgar yoktu. Denizden hafif hafif serin bir hava geliyordu. Sanırım sonuçta bahar gelecekti. Baharın gelişiyle ilişkimin bitmesi kötü olmuştu.

Ne ironikti ama.

Telefonumu çıkararak Tufan' a mesaj attım.

Deniz: Napıyorsun?

Tufan: Hasan'la mutfakta kahve içiyoruz.

Tufan: Daha kimse gelmedi.

Tufan: Boş lokanta.

Deniz: O ne yapıyor?

Tufan: İçerideki masalardan birine oturdu.

Tufan: Sabahtan beri öyle sessiz sessiz denizi izliyor.

Deniz: Çok üzgünüm.

Tufan: Biraz uzak kalın.

Tufan: Sende o sırada iyi düşün.

Tufan: Ciddi ilişki kafasına gir.

Tufan: Ciddiyetsiz davranıyorsun, anlık yaşıyorsun.

Deniz: Hiçbirinin farkında değildim.

Deniz: Başıma bu kadar dert açacağını onu kendimden bu kadar uzaklaştıracağımı bilemedim.

Tufan: Bir süre mesaj atma.

Tufan: Telefonu kafamıza fırlatacak diye korkuyorum.

Tufan: Birine çatmak için yer arıyor gibi.

Tufan: Fırtına öncesi sessizlik.

Deniz: Tamam, teşekkür ederim nasıl olduğunu söylediğin için.

Tufan: Seviyorum seni.

Deniz: Bende seni seviyorum.

Telefonumu cebime koyarak burnumu çektim. Artık elimde değildi zaten. Bir anda durup dururken ağladığımı fark ediyordum. Sanırım daha çok sorunlu olan taraf bendim. Hiç gerek yokken yalan söylemiştim.

O an söylerken aklıma bunun başıma dert açacağı Ali'yi kötü etkileyeceği gelmemişti bile. Eve gidince bunu Ali'ye anlatacağım o da Tufan gibi beni dinleyecek sanmıştım. Ama o benim arkadaşım değil sevgilimdi.

Daha ciddi nasıl yaklaşabilirdim?

Ondan hiçbir şey saklamayacaktım. Yapacağım her şeyden onu haberdar edecektim, gerekirse ondan izin alacaktım. Galiba ilişkimizin çok hızlı başlaması, her şeyin bir anda gelişmesi sorunların bir anda patlak vermesine sebep olmuştu.

Ama onunda sinir problemi vardı. Benimle konuşmayı kabul ettiği anda kendi sorunlarımı da kabul ederek onunla konuşacaktım. Sanırım biz daha çok ruhsal birliktelik yerine fiziksek birliktelik yaşamıştık. Yani ilişki hep yan yana olmak demek değildi.