Chapter 20
မိုးလင်းစပြုလာပြီ ဖြစ်သည်။သုံးရက်လုံးလုံး မိုးသည်းထန်စွာ ရွာသွန်းထားမှုကြောင့် နွေရာသီ၌ပင် အေးစိမ့်နေသည်။
"ဒီနေရာလား"
တိုးညှင်သော အားချန်၏ လေသံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ မီးလောင်ပြာကျနေသော အပျက်အစီးများကို လှည့်ပတ်ကြည့်နေသော အားချန် ဘေးတွင် လူတစ်ယောက် ရပ်နေသည်။
"ဟုတ်ပါတယ်သူတို့ပြောတာတော့ သူ ဒီမွာခဏ နေလိုက်သေးတယ်တဲ့"
အားချန် သည် ရေထဲတွင် နစ်နေသော မီးသွေးတုံးဖြစ်သွားသည့် သစ်ပင်များကို ကြည့်လိုက်သည်။ အပျက်အစီးကြားထဲတွင် အိမ်တစ်လုံးရှိခဲ့သည်ဟု ခန့်မှန်းကြည့်နိုင်သည်။ ရေရွှဲနေသော ပြာများသည် မနေ့က မီးအားဘယ်လောက်ပြင်းမှန်း ပြသနေသည်။
"သူတို့ အတူ မီးထဲပါမသြားဘူးလား"
"ဟုတ်ပါတယ် သငေ်္ဘာဆိပ်မှာ သူတို့ကို မြင်လိုက်တယ်လို့ ပြောပါတယ်"
"ငါတို့ ခြေတစ်လှမ်းနောက်ကျနေပြီ"
အားချန် ၏ မျက်လုံးများသည် အခန်းကိုကြည့်ရင်း တည်ငြိမ်ရှိနေသော်လည်း သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ ကဏာမငြိမ်ဖြစ်နေလေသည်။ အဲဒီလူကို သူ့သခင်ဆီ အျမန္ဆုံး ခေါ်သွားရပေမည်။ အချိန်သိပ်မကျန်တော့မှန်း သူလည်း သိနေ၏။ အချိန်အတော်ကြာ ရှာပြီးနောက် ထိုလူသည် မည်သည့်နေရာတွင် ရှိနေမှန်း သူ သိသွားလေသည်။သတင်းကြားပြီးသည်နှင့် သူ ဒီကို အမြန်ပြေးလာသော်လည်း သူတို့ သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။
အားချန် သည် ပြာပုံပေါ် လျှောက်သွားကာ သူ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရသည့် မီးကျွမ်းသစ်ပင်များကို နင်းချေကြည့်လိုက်သည်။ပူလောင်ကာ မီးကျွမ်းနေသော သစ်ပင်များသည် တလှုပ်လှုပ်နှင့် သူ့ခြေရင်းအောက်တွင် ပြိုကျကုန်၏။သူ ပြာပုံကို လျောက်ကြည့်နေရင်း တလက်လက်ဖြစ်နေသော အရာတစ္ခုက သူ့အာရုံကို ဖမ်းစားသွား၏။
အားချန် သည် ပြာများကို ဖယ်လိုက်ပြီး တောက်ပနေသော ထိုအရာကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
"သူက တျခား တစ်ယောက်နဲ့ နေနေတာလား"
သူကိုင်ထားသော ပစ္စည်းမှာ လည်ဆွဲတစ်ကုံးဖြစ်ပြီး မီးပူနေသော်လည်း မြှုပ်ထားသည့် ရတနာများသည် အရောင်မပျက်ဘဲ အပြာရောင်တောက်ပနေသည်။ အားချန် က တျခားသံလြန္စမ်ားကို ထပ်ရှာကြည့်လိုက်ရာ အမျိုးသမီး အသုံးအဆောင်များကို တွေ့ရလေ၏။
BẠN ĐANG ĐỌC
အဓိကဇာတ်လိုက်ကငါ့ကိုစွဲလန်းနေတယ်
Tiểu Thuyết Chungအချစ်တို့ရေ နောက်ထပ်အသစ်လေးတစ်ပုဒ် ကြေညာမို့ပါရှင်... ဒီခါတော့ Chinese novel မဟုတ်ပဲ Korean novel လေးပါ စင်ဒရဲလားဇာတ်လမ်းထဲက စုန်းမကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကူးပြောင်းသွားခဲ့တဲ့ ဆာစီးနီယာနဲ့ နာမည်တောင်မရှိတဲ့ကောင်ကလေးတစ်ယောက်တို့ရဲ့ တွေ့ဆုံကြုံကွဲလေး...
