အဓိကဇာတ်လိုက်ကငါ့ကိုစွဲလန်းနေတယ်

Chapter 52

ဘန်သည် ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် လျှောက်သွားကာ ဆာစီးနီယာရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စွဲလမ်းမှုက နက်ရှိုင်းစွာ တည်ရှိနေခဲ့ပြီး မှောင်မိုက်သောခရမ်းရောင်မျက်ဝန်းများဟာ တိမ်မြုပ်နေခဲ့သည်။ သူက သူမရဲ့အိတ်ကို တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

“ဘာစကားမှမပြောပဲ ပျောက်ကွယ်သွားဖို့ကြိုးစားနေတာလား” သူ့ရဲ့ ခက်ထန်နေသောအသံသည် အခန်းတစ်လျှောက် ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့သည်။

ဘန်က ဆာစီးနီယာရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ဆုပ်ကိုင်မှုအားမှာ ဆာစီးနီယာကို ပိတ်လှောင်ထားချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေပါဝင်နေသည့်အတွက် သူ့အနားကနေ သူမ ဘယ်တော့မှ ထွက်သွားလို့မရနိုင်အောင်ထိ မြဲမြံစွာ ဖမ်းဆုပ်ထားမိသည်။

“မဟုတ်ပါဘူး အထင်လွဲနေတာပါ” ဆာစီးနီယာက အထင်လွဲမှားနေတဲ့သူ့ကို တုံ့ပြန်ပြောဆိုလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း သူမ အားလုံးကိုသိနေတာတောင်မှ အဓိပ္ပာယ်မရှိ။ သူမသည် အဝေးကို ထွက်ပြေးတော့မလိုမျိုးပုံစံနဲ့ သူမရဲ့အိတ်ကိုပြင်ဆင်နေတာကို မိသွားခဲ့သည်။ ဟုတ်သည်။ သူမ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့သည်။

“အထင်လွဲတယ် ဟုတ်လား”

ဝမ်းနည်းတဲ့အပြုံးတွေကို ခြယ်သထားတဲ့ သူ့မျက်နှာသည် အေးစက်စွာဖြင့် တင်းမာသွားခဲ့သည်။ ဆာစီးနီယာက မြို့တော်ကိုလာပြီး သူနဲ့အတူနေမယ်လို့ပြောခဲ့စဥ်က ရရှိခဲ့တဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများသည် ဖုန်မှုန့်လို ပျောက်ကွယ်သွားရသည်။

‘ဒီလိုထွက်ပြေးဖို့အတွက် လာခဲ့တာလား’

‘ဒါမှမဟုတ် လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်တုန်းကဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ကလဲ့စားပြန်ချေနေတာလား’

ဘန်က သူ့ရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖြည်းညင်းစွာကိုက်လိုက်သည်။ သုံးနှစ်လုံးလုံး သူမကို တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ရခြင်းဟာ အပြစ်မြောက်ကြောင်း သူသိသည်။ ဒါပေမယ့် ထွက်ပြေးဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ ဆာစီးနီယာရဲ့ ပုံရိပ်ကြောင့် သူမအား ချည်တုပ်ပြီး ခေါ်သိမ်းထားချင်တဲ့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ သူ့ရဲ့ဆန္ဒများက မီးပွားများလို တိုးလောင်နေစေသည်။