အဓိကဇာတ်လိုက်ကငါ့ကိုစွဲလန်းနေတယ်

Chapter 9

"အင်း"

လက်ဝတ်ရတနာ ဆိုင်ရှင်က သူ့ရှေ့မှာတင်ထားသည့် လက္စြပ္ကို သေချာစစ်ဆေးနေသည်။သူက ခြစ်ရာများ ရွိမရွိ သို့မဟုတ် ကျောက်မျက်ရတနာ မှေးမှိန်သွားခြင်း ရွိမရွိကို အေသအခ်ာ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်။

ဆာစီးနီယာ သည် ကလေးဘဝကတည်းက လက်ဝတ်ရတနာများကို ဝယ်ယူရာတွင် အမြင်ရှိသူဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူမသည် ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းများကို မြတ်နိုးတတ်သူ ဖြစ်သောကြောင့် လက်ဝတ်ရတနာများကို မပျောက်ရှအောင် ထိန်းသိမ်းထားလေသည်။

'လက်စွပ်မှာ ခြစ်ရာတစ်ခုမှ မရွိတာ သေချာတယ်'

ဆာစီးနီယာ သည် အပြစ်အနာအဆာကို ရှာဖွေနေသော ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကို စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေသည်။ ထိုလက်စွပ်အတွက် ဆိုင်ပိုင်ရှင်က မည်မဈေးဖြတ်မည်ကို သူမ စောင့်မျှော်နေမိသည်။

"အဟမ်း"

နောက်ဆုံးတွင် ဆိုင်ရှင်က လက္စြပ္ကို မကျေနပ်သလို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။ သို့သော် သူက လက္စြပ္ကို မလွှတ်ဘဲ အတင်းဆုပ်ထား၏။

'လက္သီးကို ဘာလို့အဲ့လိုကြီး ဆုပ္ထားရတာလဲငါ့ကို အရူးလုပ်ချင်တာလား'

သို့သော်လည်း သူ မည်မျှပင် လည်စေကာမူ လက်ဝတ်ရတနာများနှင့်ပတ်သတ်လျှင် မျက်စိလျင်သူ၊ပါးနပ်သူ ဆာစီးနီယာ အတွက် အလုပ်ဖြစ်မည်မဟုတ်ပေ။

"ဘယ်လောက်ပေးမှာလဲ"

"လက်စွပ်မှာ ခြစ်ရာတွေရှိလို့ ငါမင်းကို အများကြီး ပေးလို့မရဘူး"

အဓိပ္ပါယ်မဲ့သော စကားကြောင့် ဆာစီးနီယာ နှုတ်ခမ်းကို တစ်ဖက်တည်း ညွတ်၍ရယ်လိုက်သည်။

"ပြောပါဦး ချို့ယွင်းချက်က ဘယ်မှာလဲ"

သူမသည် လက္စြပ္ကို တရိုတေသ ထိန်းသိမ်းထားပြီး အတုအပ ပြုလုပ်တတ်သော ဤခေတ်တွင် သူမ လက်စွပ်မှာအပြစ်အနာအဆာမရှိဘဲ တောက်ပနေလေသည်။ ခြစ်ရာများ ရှိနေသည် ဆိုလျှင်တောင် ရှီလင် 20,000 ခန့် ဈေးပေါက်သဖြင့် ဆိုင်ရှင့်စကားမှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိချေ။