အဓိကဇာတ်လိုက်ကငါ့ကိုစွဲလန်းနေတယ်

I raised him.79

မြို့စားမင်း ကသတိပေးနေသော်လည်း ဘန် သည် အကြိမ်ကြိမ် ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားဆဲဖြစ်သည်။

ဤသို့ဖြင့် ခြောက်လတာ ကုန်ဆုံးသွားသည်။

"မင်း ဒီပုံနဲ့ဆို သေလိမ့်မယ်…ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်မှပေါ့"

အားချန် သည်လည်း ဒဏ်ရာများကို ကုရန် ဘန် ဆီကို တိတ်တဆိတ် လာရောက်မြဲပင်။ ထောင်ထဲကို ၀င်လို့မရတာကြောင့် သံတိုင်ကြားထဲ လက်လျှိုပြီး ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးပေးသည်။

"ဒီလိုမျိုးသာ လှောင်ပိတ်ထားရင် ကျွန်တော် ငါသေရလိမ့်မယ်"

ဘန် ၏ မျက်လုံးများသည် လွန်ခဲ့သည့်ခြောက်လကနှင့် မတူတော့ပေ။ တစ်ချိန်က အားနည်းပြီး စိုးရိမ်သောကရှိခဲ့သော ခရမ်းရောင်မျက်လုံးများသည် ယခုတော့ တိရစ္ဆာန်များ၏ အရိုင်းဆန်သော အသွင်အပြင်တို့ ဖြစ်နေပေပြီ။ယခု သူ့မျက်လုံးများသည် စူးရှပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်၍ တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိဘဲ ငြိမ်သက်နေသည်။ သူ အကျင့် မပြင်လျှင် အသက်ရှင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုသည်ကို အားချန် နှင့် ဘန် တို့နှစ်ယောက်လုံး သိကြသည်။

အားချန် သည် သူ့ ဒဏ်ရာတွေကို မနာကျင်ရအောင် နေ့တိုင်းကုသပေးသည်။ဤသည်မှာလည်း သူ လုပ်ပေးနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာပင်။

"‌ဒီနေ့ လေ့ကျင့်တာကို အနားယူရင် ဘယ်လိုလဲ"

"ကျွန်တော် အနားယူဖို့ မလိုပါဘူး"

ဘန် က မတ်တပ်ထရပ်ပြီး စက္ကူထူထူနှင့် လုပ်ထားသည့် ဓားတစ်ချောင်းကို ကိုင်လိုက်သည်။ မြို့စားမင်း က သူ့ကို ကြာပွတ်နှင့် ရိုက်သည့်နေ့ကစပြီး အားချန် က ဘန် အား ဓားပညာအကြောင်း တိတ်တဆိတ် သင်ပေးခဲ့သည်။များများစားစား မတတ်လျှင်တောင်မှ သူ့ကို စိတ်လေသွားမှာစိုးပြီး ကိုယ်ကာယ ကြံခိုင်နေအောင် ဖြစ်သည်။ အခွင့်ကောင်းရတိုင်း လက်စားချေဖို့ ဘန်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်စေချင်သည်။

ဘန် ကြောင့် သူ အသက်ဆုံးရှုံးနိုင်သော်လည်း အားချန် သည် သူ့အပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေရန် တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းဖြစ်သောကြောင့် တတ်သမျှမှတ်သမျှ သင်ပေးလေ့ရှိသည်။ဤသို့ဖြင့် ဘန် သည် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ဓားရေးကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူ့ပခုံးပြင်များ ပိုကျယ်လာရပြီး ယခုဆို အတော်ပင် ကာယဗလ တောင့်တင်းလာပြီဖြစ်သည်။