BAĞIMLI

-7.bölüm-

"Anlaşılmak istiyorum doktor."

Eda'dan...

Dünya son hız da dönmeye mi karar verdi?!

Yataktan ayaklarımı sarkıttım ve uzun bir süre yerde ki parkeyi inceledim oda'nın bir ucunda bulunan makyaj masası'nın önündeki puf'a oturmuş beni izleyen doktor ile kendimi bıkkınca geri yatağa bıraktım.

"Bugün neler yaparak yada sorarak sinir edeceksin beni Güney?"

İlk defa doktor demeyip ismi ile hitap etmiştim,sanırım alışmam biraz zaman alacaktı.

Oturduğu yerden kalkıp ağır adımlar ile tam karşıma geçip gözlerime bakarak konuşmaya başladı.

"Hiçbirşey yapmayacağım."

Kaşlarımı çatıp yüzüne baktığımda omuzlarını silkip o da kendisini benim yanıma yatağa bırakmıştı.

"Güzelmiş."

Bu konuşmadan sonra ikimizde konuşmamıştık sessizce tavanı seyrediyorduk.

"Anlaşılmak istiyorum doktor..."

İlk defa dürüst bir şekilde kendimi yiyip bitirdiğim bu soruyu karşımda olan kişiye yöneltebilmiştim.

Tüm vücudunu bana doğru döndürüp göz kontağına devam etti.

"Neden?"

"Çünkü çevremde beni anlamak isteyen yada hissettiklerim ile alakalı bana kulak asan birileri yok."

"Konuşmadığın sürece bunları karşındaki kişiden anlamasını bekleyemezsin Eda."

"Haklısın..."

Sonrası yine sessizlik olmuştu yaklaşık 2 dakika öylece birbirimize bakmıştık.

Bu sessizliği bozan karnımın gurultusu olmuştu biraz utanmıştım, doktor ise kendini tutamayıp gülümsemişti.

"Gözlerin kısılıyor doktor."

Gülümsemesi yavaş yavaş yüzünden silindiğinde kendini toparlayıp yataktan kalkmıştı.

Ben ise öylece yatmış bu hallerini izliyordum.

"Kahvaltı ederken seninle dün ile ilgili de konuşacağım kendini hazırla lütfen."

Bu sözlerin ardından odadan çıkmıştı yatakta biraz oyalandıktan sonra kalkıp ılık bir duş aldım ardından üzerimi giyinip saçlarımı taradım ve kurutmadan ıslak bırakarak aşağı indim.

Hizmetli ablalara günaydın dileklerimi iletip masada ki yerime oturduğumda doktor büyük bir ciddiyet ile kahvaltı tabağına zeytin, peynir vs. koyuyordu.

"Her zaman bu kadar ciddi misindir?"

"Sen de her zaman bu kadar sorumsuz musundur?"

Elimde ki çatalı yavaşça bıraktım ve sakin olmaya çalışarak konuştum.

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Dün gece uyuşturucu aldın farkında mısın?"

"Senin işin ve amacın bu yerde bana bu illeti bıraktırmak değil mi?"

Gittikçe sesim yükseliyordu ancak doktor hiçbirşey olmamış gibi kahvaltısını son derece titiz davranarak ediyordu.

"senin için uzun bir süre sonunda madde aldın ve şuan daha fazlasını istiyorsun ancak alamıyorsun bu yüzden de sinirleniyorsun, tahammülsüzleşiyorsun."

Yerimden kalkıp yemek odasından ayrılmak için kapıya doğru ilerledim kapı kolunu indirdiğim de açılmadığını farketmem ile arkamı döndüm ve "kapıyı açmasını" söyledim.

"Sporcu olarak bildiğini zannediyordum kahvaltı günün en önemli öğünüdür Eda şimdi otur ve kahvaltını et, yoksa gün boyu burada seni bekleyebilirim."

Sinirle burnumdan soluyarak yerime geçtim ve tabağıma birkaç kahvaltılık koyup etmeye başladım...

"Gıcıksın."

"Teşekkür ederim."