Kırıcısınız Beyefendi|Yarı Texting|

Bölüm 2

Hissettiğim soğukluk ile uyandım. Ankara' da gece balkonda yatmak çokta mantıklı bir fikir değildi. Zaten o kadar yorgun olmasam asla burada uyumazdım. Yattığım yerden kalkıp içeri geçtim. Gerçekten üşümüştüm. Umarım hasta falan olmazdım. Odama geçeceğim sırada koltuğun üstündeki telefonumun sesiyle oraya dödüm. Telefonu elime aldığımda kuzenim yani Emin ağabeyim arıyordu, bana o numarayı veren.

Daha önce de aradığını gördüğümde daha fazla bekletmeden telefonu açtım.

"Kızım sen beni öldürecek misin? Bunu da açmasaydın halamı arıyordum." dedi sert çıkan sesiyle. Endişelendiği belliydi.

"Özür dilerim ağabey, ben duştaydım sonra uyumuşum." dedim söylediğim yalanı yutmasını umarak.

"Buna inanmamı bekleme bu saatte ne duşu hasta olacağını bile bile. Ayrıca duş almanın senin uykunu getirmediğini çok iyi biliyorum küçük kız."

Yememişti yalanımı. Küçük kız demesi aklıma dün mesaj attığım adamı getirmişti. 

"Özür dilerim ama uyuduğum doğru." dedim kısık sesimle. Derin iç çekişini duymuştum.

" Kaçmasın içine o sesin. Demedim bir şey, sadece telefonu açmayınca merak ettim." 

Bana hiç kıyamazdı. Olmayan ağabeyim gibiydi o her zaman.

"İrem iyi miymiş Elif?" diye sordu benden ses gelmeyince. 

"İyi ağabey. Telefonu bir köşeye fırlatmış, Enes ağabey ile uğraşmış. Ondan bakamamış." dedim bu sefer yutmasını umarak.

"Komutanım gelmeniz gerek." diye bir ses duydum telefonun diğer ucundan. 

"Ben seni sonra arayacağım Elif. Kendine iyi bak. Bir şey olursa da hemen beni ara." dedi ve telefonu kapattı. 

Saati görünce eğer biraz daha oyalanırsam dersime geç kalacağımı gördüm. Hemen bir duş alıp üzerimi değiştirdim. Evden hızlıca çıkıp dersime yetişmiştim.