Kırıcısınız Beyefendi|Yarı Texting|

Bölüm 10

"Anneanne rimelimi bulamıyorum!" diye bağırdım odamdan.

"Kirpiklerini kıvıran şey mi?" diye sordu odama gelip. Onu onaylayıp arkamı döndüğümde elinde rimelimi gördüm. Ona gülümseyip kocaman sarıldım.

Elinden rimelimi alıp "Bi' tanesin sen." dedim. Yengemlere gidecektik ama ben hazır değildim. Çantamı sormak için anneanneme dönmüştüm ki çantamında onda olduğunu gördüm.

"Hadi yengen bizi bekliyor." dedi yalandan kızarak. Odadan çıkınca bende son kez aynaya bakıp peşinden çıkmıştım.

●●●

"Yaren ne yapmayı düşünüyorsun sen şimdi?" diye sordu yengem. Yemeğimizi yemiş şimdi hep birlikte salonda oturuyorduk.

"Bilmiyorum yenge. Bir süre boş dururum diye düşünüyorum ama belli olmaz." diye cevap verdim. Sanki başka bir şey söylemek ister gibiydi ama söyleyemiyordu.

Emin ağabeyimle göz göze geldim. O bakışlarını benden çekip yengeme bakmıştı daha sonra.

"Yok ben söylemeden duramayacağım." dedi yengem. Hepimiz ona dönmüştük.

"Bizim kırtasiyecinin oğlu vardı. Melih'ti galiba adı. Sana görücü geleceklermiş yarın. Senin gelmeni bekliyorlarmış." dedi yengem. Melih mi? O kimdi ki?

"O itin oğlu kim ki benim torunumu istiyor. Asla. Asla olmaz. Kıyamet de kopsa olmaz." dedi anneannem anında.

"Anne bende dedim ama çocukluktan beri bekliyorlarmış. Yaren on altı yaşındayken geleceklermiş, söz kesmeye ama gelememişler. Şimdiye kalmış." dedi yengem. Kimdi bu çocuk acaba?

"Tamam bırakın gelsinler." dedi Hamza rahat rahat. Beni evlendirmek mi istiyordu bu?

"Ulan oğlumun sıpası alırım ayağımın altına. Benim asabımı bozmayın." dedi anneannem.

"Hamza ne diyorsun oğlum sen? Kafayı mı yedin?" diye sordu dayım da. Herkes gergindi.

"Ya baba bırakın gelsinler. Gelecekleri varsa görecekleri de var." dedi sırıtarak.

"Yemin ediyorum hayatında ilk defa doğru bir şey düşündü şunun beyni." dedi Ömer Faruk ağabeyim.

"Ömer Faruk! Düzgün konuş kardeşinle, o daha küçük." dedi yengem. Küçülsün de cebimize girsin.

Yarın akşam kesinlikle iyi şeyler olmayacaktı. Kuzenlerimi tanıyordum.