5.BÖLÜM

1.9K 75 7
                                    

Freya'dan

Sonunda taburcu olmuştum ve güne evimde başlamıştım.

Ulaş abim tüm gün başımdan ayrılmamış hatta uyumamıştı.Kafamı sol tarafıma çevirince odamdaki pufu yatağımın yanına kadar çekmiş ve ellerimi sıkı sıkı tutarken uyuya kalmıştı.

Dudaklarım kendiliğinden büzüldü.Abimin bu fedakârlığı beni üzmüştü.Yatağımdan kalktım ve elimi zorla abimin elinden çekmiştim ki abim aniden uyandı.

"Freya iyimisin bir yerin mi ağrıyor?Ben mi bir şey yaptım abicim konuş lütfen?"

"Sakin ol abicim hiçbir şey olmadı endişelenme lütfen."

"Korkuttun kızım ya."diyerek başımı göğsüne yasladı.

"Sapasağlamım ben hem bana bir şey olmaz."

"Sus kız nasıl bir şey olmaz.Hem sana bir şey olmasa bize bir şey oluyordu.Ölüp ölüp dirildik canımın içi."

"Ayh yeter bu kadar drama çekil bakayım işim gücüm var.Sen de uyuyamadın zaten uçuşun yoksa uyu tamam mı?"sonlara doğru mutsuz çıkan sesimle abim gülümsedi.

"Abilerin kutsal görevidir bu küçüğüm kardeşleri hasta olursa iyileşene kadar başından ayrılmaz.Sen beni merak etme uykumu gayette aldım."

"Niye yanımda uyumadın böyle belin tutulmuştur?"

"Başta yanında yatıyordum ama sonra ateşinin çıktığını fark ettim yavrum. Yanına yatsam hemen uyurdum böylesi daha iyi oldu."dedi ve odanın kapısında Uygar abim belirdi.

"Bebeğim nasılsın?"şefkatle sorduğu soruyla içim sıcacık oldu.

"İyiyim abi merak etmeyin."

"İyi tabiki kimin kardeşi buuu?"Ulaş abimin kolları arasında gülerek çırpındım.

"Ya abi sabah sabah deli misin nesin?"

"Ulaş rahat bırak prensesimi gel bakalım prenses biraz da ben seninle ilgileneyim."dedi ve beni kucağına alarak öpücük yağmuruna tuttu.

"Lan yeter yedin bitirdin kızımı çık git odadan."Ulaş abim kendi ölüm fermanını imzalarken ben sadece bir seyirciydim.

"Ulan Ulaş bittin oğlum sen."beni yere indirirken söylediği sözlerle gülüp odamda bulunan banyoya girdim.

Onlar birbirlerini yerken ben kısa bir duş aldım ve banyodan girişi olan kıyafet odama geçtim.

Kendime oversize beyaz bir sweatshirt altına siyah bir eşofman giydim.

Zaten evin içindeydim o yüzden süslenmeme gerek yoktu.

Üstümü giyindim ve odama geçtim.İçeride kimse yoktu abimler aşağıya inmişti muhtemelen.Saçlarımı taramadan ve kurutmadan gezmeyi çok severdim bu yüzden saçımı hiç ellemedim ve aşağıya indim.

Salonda gördüğüm kişiler beni iyice meraklandırmıştı.Sanırım neler döndüğünü öğrenme vaktim gelmişti.

"Abi artık ne olduğunu açıklayabilir misin?"Uygar abime bakarak sorduğum soruya hastanede gördüğüm adamın verdiği öfkeli cevap kaşlarımı çatmama sebep oldu.

"Hâlâ kardeşim size abi diyor.Evet her şeyi anlatma vaktin geldi de geçiyor Uygar."

"Berkin sakin ol!"uyarısı Yalçın denen adamdan gelmişti.Demek adı Berkindi.

Bir saniye,kardeşim-ne kardeşimi lan.

"Abi neyden bahsediyor bunlar?"öfkeyle sorduğum soru yüzünden aldığım cevabın hayatımı bu denli kaydıracağını bilsem sorarmıydım emin değilim.

Freya Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin