Çok klişe, zaten bu türü okuyan kişi wattpaddeki tüm aile kitaplarını yalayıp yutmuştur. O yüzden okumak isterseniz kapı ardına kadar açık.
Her bakımdan yaş farkı içerir, dikkat(!)
Abileri ve babasıyla yaşayan Freya bilinmeyen bir numaradan aldığı...
Soğuktan donmuş bir hâlde uyandım.Bedenim tir tir titrerken başıma giren keskin ağrı nefes almamı bile engelliyordu.
Şifayı kapmış olduğumu idrak edebilmiştim.
Gözlerimi zorlukla açarken belime dolanmış kolları fark ettim.Uygar abim sol tarafıma,Ulaş abim sağ tarafıma yatmış ve beni kolları arasına hapsetmişti.
Ayağımın ucunda başka bir beden hissettiğimde kafamı kaldırıp baktım ve Ahi'yle karşılaştım.
Anlaşılan Ahi yanımda uyumak için inat etmiş ve böyle bir çözüm bulmuştu.
Yatağımın geniş olması hepimizin işine yaramıştı sanırım.
Başka bir zaman olsa gülebilirdim ama şu durumda yüz kaslarımı bile hareket ettiremiyordum.
"A-bi kal-k."Son kalan gücümle konuşurken,bir elimle de abimi dürtüyordum.Tam o anda hızla ayaklanan Ahi'ye döndü bakışlarım.
"Freyam,güzelim benim iyi misin?Abi kalkın!"Telaşla bağırmasıyla Ulaş abim yataktan düştü.
"Noluyor noluyor?"Zaten ağrıyan başım yüksek çıkan sesleri yüzünden daha fazla ağrıyınca,suratım ağlamaklı bir ifadeye büründü.
"Yavrum neyin var?"Uygar abimin endişeli bakışları yüz ifademe kayınca alnıma bir öpücük kondurdu ve kondurduğu gibi daha fazla telâşlandı.
"Freya,ateşin var.Ulaş koş arabayı çalıştır.Hastaneye gideceğiz."Ahi gözleri dolmuş bir şekilde bana bakarken teselli niyetinde bir tebessüm bile sunamadım.
Ulaş abim hızla odadan çıkarken,Uygar abim beni kucağına aldı ve banyoya götürdü.
Yüzüme ve bileklerime soğuk su dökerken başımın ağrısından kafamı tutamıyordum.
Saçlarımı sırtıma atarken konuştu. "Güzel kızım,dayan bir tanem."Hızla beni kucağına alıp banyodan çıkarttı.
Elinde siyah bir ceket tutan Ahi kapının önünde bizi bekliyordu.Banyodan çıktığımızı görünce yanıma gelip ceketi kollarımdan geçirdi.
Evden çıktık ve arabaya binerken son duyduğum abimin iyi olacağımı fısıldamasıydı.
~~~ Ahi'den
Freya'nın bilinci kaybolurken arabada panik hâkimdi.Ellerim kontrolsüzce titriyorken,Freyama bir şey olacağı korkusuyla sessiz dualar ediyordum.
Sonunda hastaneye geldiğimizde Ulaş abi bağırarak sedye istedi ve gelen sedyeyle birlikte meleğimi götürdüler.
Panikle doktoru takip ettik.Kötü bir şey olmayacağını ümit ediyordum.
Aradan geçen bir buçuk saatin sonunda koridordan yükselen adım sesleri sıkkın olan canımızı daha da sıkacak gibi görünüyordu.
"Ben artık bir şey demiyorum."Haykırışı elbette ki Berkin denen adamdan gelmişti.
"Sakın,sakın tek kelime bile etme!"Ulaş abimin çıkışmasıyla daha fazla çıldırmıştı.
"Seni öldürürüm lan!Kardeşim yine sizin yüzünüzden burada yatıyor.Sen hangi yüzle konuşuyorsun burada?"
Ulaş abimin üstüne atlayan Berkin'le büyük bir kargaşa çıkmıştı.Yalçın ve Uygar abim aralarına girip ayırmayı başarıncaya kadar öylece izledim.
"Yalçın yeter!Kavga çıkartın diye haber vermedim.Nasıl oldu biz de anlamadık.Sessizce bekliyorsanız bekleyin,beklemiyorsanız da geldiğiniz gibi gidin."
"Bana emir verme Uygar.Kardeşim gün sonunda yanımıza gelseydi böyle olmazdı.Hatta hiç sizin yanınıza gelmese bunlar yaşanmazdı."
Akıner yine olaya sakince müdahale etti. "Yeter bu kadar.Bir dahaki sefere daha kontrollü olun.Ama abim haklı gün sonunda kardeşim ait olduğu yere dönmeliydi.Aksi kabul edilemez."
Sanırım ailede mantıklı bir kişi vardı.Evet Freya'nın ailesinin yanına dönmesi daha uygun olurdu ama uyandırmak istemedik ve yanımızda kalması da işimize gelmişti.
"Bir dahaki sefer mi?Sen şaka mı yapıyorsun abi?"Berkin'in boş sorusuna boş bakışlarım eşlik etti.
"Pardon ne bekliyordun acaba?Yıllar sonra ortaya çıkıp kardeşimi bizden ayırabileceğini mi?"Ulaş abi ortalığı iyice alevlendiriyorken Freya'nın test sonuçlarını labaratuvara götüren hemşire yanımıza geldi.
Herkes konuşmayı kesti ve hızla hemşireye döndü.
"Kardeşim nasıl hemşire hanım?"
"Sakin olun Berkin Bey,kardeşinizin test sonuçları çıktı.Riskli bir durum yok sadece bir kaç vitamin değeri düşük ve üşütmüş olmalı.Size vereceğimiz reçetedeki ilaçları düzenli olarak kullanırsa bir problemi kalmaz.Kardeşiniz uyandığı zaman çıkış alabilirsiniz.İyi günler dilerim."
Hemşire yanımızdan ayrıldığında üstümden kocaman bir yük kalkmıştı.
Freya'mın kaldığı odaya adımlarken arkamdan hepsinin geldiğini hissettim.
Odaya girdiğimde eline bağlanmış serumu gördüm ve yanına gidip nazikçe elinden tuttum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anında gözlerini açtığında yüzümde güller açıyordu.
"Meleğim,iyi misin?"
Kısılmış sesiyle konuşmaya başladı. "İyiyim tabii."Eski hâline dönmeye başlamasıyla güldüm ve parmağına bir öpücük bıraktım.
"Hep iyi ol."
"Çekil de kardeşime sarılayım."Ulaş abi yine bizi ayırmaya çalışırken isteksizce çekildim.Ben çekilir çekilmez Freyam'ı kucakladı.
"Abisinin bir tanesi hemencecik hasta mı olurmuş.Ben bu tatlılığı yerim ama."
"Abii!"Freya'nın yalandan kızmasıyla gülerek geri çekildi.
Uygar abi Freya'nın baş ucuna oturup saçlarını okşarken bu tabloyu sadece seyreden bir aile olması ve o ailenin Freya'nın gerçek ailesi olması durumu oldukça tuhaf kılmıştı...
~~~
Selamlar
Yeni bir bölüm daha sizlerle.
Bu bölüm gerçek ailemize biraz üzüldüm.Biraz değil baya...
Siz ne düşünüyorsunuz?
Biz de hastalıktan ölelim ama kimse hastaneye götürmesin.Neyse zaten istemem dram yapmayalım.
Siz ne düşünüyorsunuz?
Oy ve yorumlarınızı görmek çok isterim.Hepinize şimdiden teşekkürler.
