"Ağam, Ayliz hanım ülkeye giriş yapmış." diyen koruma ile çılgına döndü Karan.
"Ne demek ülkeye girdi lan. Ne demek?" diye kükrercesine bağırdığında karşısındaki koruma ne kadar korksa da konuştu.
"Yalnız değilmiş ağam. Küçük bir kız varmış yanında."
Herkesin hayatı dört dörtlük değildi. Mutlaka pürüzlerle dolu hayata sahip insanlar vardı.
Karan odasından çıkıp aşağı indiğinde avluda tek başına oturmuş kahvesini içen halasını görünce onun yanına adımladı.
"Rojbaş hala."
Koltuk takımında tam karşısına oturduğu halası hiç ses çıkarmadan baş selamı verdi sadece. Hayra alamet değildi bu. Rosa hanımın neşesi olmadan konak halkı olmazdı.
"Hayırdır? Sabah sabah sen böyle olmazdın."
"Nasıl olayım Karan? Her gün bu konakta ki insanlar gülsün diye uğraşıyorum. Annem desen dünyadan bir haber, senin anne keza öyle. Bir Maral vardı, o da son günlerde biraz değişik. Seni hiç saymıyorum bile. Ayliz'in gönlünü kırdın, o vakitten sonra da sen, sen olmadın."
Doğruydu. Karan Bozanoğlu, Ayliz'in gidişi ile yıkılmıştı. Kendini yıkmakla kalmamış karşısında ki kadını da yıkmıştı.
"Bu konaktaki herkes biliyor Ayliz'i neden bıraktığımı. En iyi de sen biliyorsun."
"Ben bildiklerimi unutmak istiyorum artık. Bu kadar sır perdesini taşımak ağır geliyor."
Rosa hanım da haklıydı. Karan'ın ve Maral'ın içlerinde ki sıkıntıyı tek çözebilen kişi o idi. O yüzden her şeyleri bilirdi.
Konak kapısı açılıp içeri Ebru girdiğinde koşa koşa Rosa hanımın yanına gitti.
"Büyük hâlâ." diyerek sarıldığında Rosa hanım elindeki kahve dökülmesin diye Karan'a uzattı. Karan da orta sehpaya koydu.
"Cimcime. Sabah sabah bu kadar erkenden ne işin var burada?"
Onun ki de soruydu. Burası onun da eviydi.
"Annemin işi varmış. Birkaç gün babanda kal, geleceğim ben dedi."
"Ne işi varmış ananın?" diyerek ortama giriş yapan İclal hanım ile Karan hariç ikilinin bakışları oraya döndü.
"Bilmiyorum İclal hanım." dedi soğuk bir şekilde Ebru.
Babaannesini hiç sevmemişti. Kadın hep Hazan'ı övüp annesini kötülüyordu.
"Sen kahvaltı ettin mi bakalım?" dedi Rosa hanım kucağındaki çocuğa.
"Ettim. Annem ve Elmas çok güzel kahvaltı hazırlamış."
Ortam sessizleştiğinde merdivenlerden gelen topuk sesleri ile şimdi tüm bakışlar o yöne dönmüştü.
Hazan Bozanoğluna.
Üstüne giydiği kırmızı elbise ve siyah topukluların aksine taktığı takılar dikkat çekiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
