Ayliz

31. Bölüm

Bölüm 31
Hastane

Beş gün olmuştu ben uyanalı. Herkes gitse de Berk hâlâ yanımdaydı.

Gözlerimi açıp etrafa baktım. Ağrılarım olduğu için serum yiyip uyuyordum bütün gün.

"Berk." diye seslendim odada göremediğim için onu.

Bir anda kapının açılması ile içeri giren kişiyi başta seçemedim. Yerimde doğrulup gelene baktığımda annemi görmeyi beklemiyordum.

"Ayliz."

"Anne."

Aramızda geçen kısa bakışmanın ardından annem koltuğa geçip oturdu. Elindeki çantasını yere koyduğunda önce çantaya sonra ona baktım.

"Geçmiş olsun."

"Sağol."

"Daha önce gelmek isterdim ancak vaktim olmadı."

Güldüm bu dediğine.

"Senin kızına hiçbir zaman vaktin olmadı anne."

"Haksızlık ediyorsun Ayliz. Amcandan kaçtığın günden beri sana en çok yardımı ben ettim. Seni Karandan kurtardım, Lina gibi bir arkadaşa sahip olmanı sağladım, Ayhan gibi bir koruman var. Daha ne istiyorsun?"

"Bunlar için sana teşekkür mü etmem gerekiyor?"

Sesi çıkmadı. Cebindeki telefonu çıkartıp ekrana baktı ve geri cebine koydu.

"Buraya seninle veda konuşması yapmaya geldim Ayliz. Yolun sonuna geldin." Ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü. "Mezarını bol bol ziyaret edeceğim güzel kızım."

Sözlerinin ardından odadan çıkarken unuttuğu çantasını fark ettim.

Ya da özellikle bıraktığı...

Olabildiğince hızlı bir şekilde yataktan kalktım. Dikişlerimin sızlaması ile acıyla inlesemde durmadım. Hemen yatağın yanındaki çantayı alıp fermuarını çekip açtım.

Tahminim doğruydu. İçinde bir bomba vardı.

Cama yaklaşıp dışarı baktım. Sadece iki hemşire vardı.

"Yardım edin, serum çıktı. Yardım edin."

Dışarı doğru seslenmem ile hemşireler önce sesin nereden geldiğini bulmaya çalıştılar. Daha sonra beni gördüklerinde ikisi de ayağa kalktı ve hızla ön tarafa doğru koşmaya başladı.

Şanslıydım ki odam hastanenin arka tarafına ağaçlık alana bakıyordu.

Çantayı hızla dışarı doğru fırlattığımda bombanın da patlaması bir oldu. Ağaçlık alan bombanın etkisi ile yok olurken bina hafif sallandı. Dışarıdan bağırış sesleri gelirken odamın kapısı bir anda açıldı.

Panik halinde içeri giren kişi Ayhandı. Berk'in burada olamadığı her an yanımda olmuştu.

"Ayliz hanım, iyi misiniz?"

"Annem, o yaptı. Amacı beni öldürmekti ama olmadı."

Yerimde sendeledim bir an. Serumun takılı olduğu demiri tuttum. Ayhan telaşla, kapının önünden geçen hemşireyi durdurdu.