"Ağam, Ayliz hanım ülkeye giriş yapmış." diyen koruma ile çılgına döndü Karan.
"Ne demek ülkeye girdi lan. Ne demek?" diye kükrercesine bağırdığında karşısındaki koruma ne kadar korksa da konuştu.
"Yalnız değilmiş ağam. Küçük bir kız varmış yanında."
Günün ışıkları gözüme vururken ellerimi yüzüme kapatıp arkamı döndüm cama.
"Ayliz, sevgilim." diye bana seslenen Berk'in sesi ile mırıldanırcasına cevap verdim. "Anneannen geldi." demesiyle kalktım direk yataktan.
"Nerede?" dedim ellerimle önüme gelen saçlarımı iterken.
"Misafirhanede. Aybike ile muhabbet edecekmiş."
Kafamı salladım ve odada gezdirdim bakışlarımı. Banyoya açılan bir kapı görmeye alışık olduğum için burada göremeyince çıktım yataktan. Odadan çıktığımda Lina da hemen karşımdaki odadan çıkmıştı.
"Banyo orası mı?" dedim orayı işaret ederek. Başını sallaması ile kenara çekilince oraya ilerledim.
Banyodan odaya geçtiğimde Berk çantadan kıyafet bakıyordu.
"Hava serin hayatım ona göre giyin olur mu?" dedi yatağın üzerindeki siyah gömleğini giyerken.
Siyah, örme, kısa bir kazak ve bileklere kadar uzanan bir etek çıkartıp giydim. Ayağıma ayakkabı olarak dün buraya gelirken giydiklerim vardı.
"Onlarla çıkılmaz Ayliz, hasta olursun."
Berk'in söylenmesi ile ona baktım. Dolaba ilerledi ve kapakları açıp içinden bir kutu çıkardı. Kutu ile yanıma döndüğünde kapağı açtı ve içinde duran topuklu botları çıkardı.
"Sen bu kadar şeyi ne ara planladın?" dedim yüzümdeki hafif tebessüm ile.
"Benim gecem de gündüzüm de sizi düşünmek ile geçiyor sevgilim. Acaba bugün yemek yedi mi?, canı birşey çekti mi?, rahat uyudu mu?, canını sıkan bir şey var mı? Ben bütün gün bunları düşünüyorum."
"Duyuyorsun dimi oğlum? Baban bizi çok seviyor." dedim ki ellerimi karnıma koyarak.
Berk gülümsedi ve beni bir anda kucaklayıp yatağa oturttu. Yere eğilerek ayaklarımdaki ayakkabıyı çıkardı ve çantayı yanına çekti. İçinden siyah çoraplar çıkartıp giydirince ardından hızlıca botları giydirdi. Ayağıma tam oturan botlar rahattı da.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan el ele çıktığımızda merdivenleri inerek giriş kata geldik. Abim kapının önünde bekliyor ve tüm temiz havayı eve dolduruyordu resmen.
"Günaydın Tekin Koça. Pek bir mutlusun bakıyorum da." dedim onun bu haline gülerek.
"Herşeye rağmen bir aradayız Ayliz. Mutlu olmamak el de değil. Akşam üzeri Mavi ve çocuklar da geliyor." demesiyle gözlerim ışıldadı resmen.
