Ayliz

2. Bölüm

Bölüm 2
Gerçekler

"Ne demek torunla geldim?" diye mutfaktan hızla çıkan Rosa hanım ile gülümsedim.

"Torununuz," dedim Rezzan hanıma baktım. "Yeğeniniz," dedim Rosa hanıma baktım. "Abin," dedim Maral'a baktım. "Çocuğunuz." dedim İclal hanıma baktım. "Eşiniz Karan'ın çocuğu." dedim üst katın trabzanlarından bizi izleyen Hazan'a.

"Aboo." diyerek eli ile ağzını kapayan Rosa hanıma şaşkınlıkla bakan Ebru dayanamayarak konuştu.

"Maman, que se passe-t-il ?"

"Toplum içinde Türkçe konuşuyoruz anneciğim. Neler olduğunu halan sana odasında anlatsın. Dimi Maral?" dedim onlara dönerek.

"Tabii, buyrun prensesim." diyerek merdiven altında ki odaya ilerlediler.

"Kız gel gel. Anlat bana ne olduğunu." diyerek oturma grubuna çekiştiren Rosa hanımla oturduk.

"Bence herkes buradayken anlatmam daha iyi olur. Malum yol yorgunuyuz, eve gidip dinlenmemiz lazım." dedim arkama yaslanıp.

"Jako." diye seslenen Rosa hanımla kapı açıldı ve içeri girdi Joka.

"Buyrun hanımağam." diyerek ellerini önünde bağlamasıyla hiç değişmediğini fark ettim.

"Karan'ı çağır, hemen." diyerek son kelimesini bastırmasıyla Jako başını sallayarak çıktı dışarı.

Rezzan gelip tekli koltuğa oturduğunda İclal hanımsa onun hemen yanındaki tekli koltuğa yerleştiğinde gözleri üstümdeydi. Rosa hanım ise merakla diyeceklerimi bekliyordu.

Bir anda çalan telefonum ile kucağımdaki telefonu alıp açtım.

"Efendim?"

"Ayliz hanım rahatsız ediyorum ama bugün şirkete uğrama gibi bir ihtimaliniz var mı?" diyen şirket müdürünün sesi ile kaşlarım çatıldı.

"Bir sorun mu var?"

"Yani buraya geldiğinizi duyan birçok yatırımcı sizinle görüşmek istiyor."

"Bugün olmaz. Yarın sabah erkenden bir yönetim kurulu toplantısı ayarlasınlar, ardından yatırımcılar ile görüşeceğim."

"Tamamdır efendim, iyi günler."

Telefonu kapattığımda konak kapısının birden açılması bir oldu. Arkam dönüktü ama kimin geldiği belliydi.

"Oğlum." diyerek yerinde dikleşen İclal hanımla doğrulandı kimin geldiği.

Birden gelip tam karşımdaki yere, halasının yanına oturduğunda İclal hanım konuştu hemen.

"Hazan sende aşağı gel kızım."

Hazan kendine denileni yaparak geldiğinde hemen kocasının yanına oturdu.

"Anlat." demesiyle güldüm.

"Emirlerine çalışmıyorum artık." dedim tam gözlerinin içine bakarak.

Maral odadan Ebru ile el ele çıktığında Ebru koşarak yanıma geldi ve kucağıma oturdu. Maral ise yanımdaki boş yere oturdu.

"Babam o mu anne?" diye konuşan Ebru ile ona döndüm.

"Evet o anneciğim. Yanındaki eşi ve onun yanındaki babanın halası. Babannen ve büyük babannen." diyerek herkesi ona tanıttığımda bir tek Maral'ı söylemedim.

"E halası ile tanıştı mı ki?"

"Doğdu doğalı tanıyor zaten halasını." diyerek soruyu cevaplayan Maral ile ona bakıp gülümsedim.