49. Bölüm

4.4K 210 12
                                    

Bölüm 49
Son

Evimizde olmak kadar güzeli yoktu bence. 

Büyük salonda tüm ailecek oturmuş sohbet ediyorduk. Gerçi ben pek oturuyor değil de yatıyor gibiydim dizimden dolayı ama bu kimse için sıkıntı değildi. 

"Selam." diye neşeyle içeri giren Lina ile herkesin bakışları ona döndü.

"Ve aleykümselam Lala kız." dedi herkesten önce Yeşim babaanne.

Lina ilk onun yanına gidip ellerini kendi elleri arasına aldı ve hemen öpücükler kondurmaya başladı.

"Raweste keça dîn." diye konuştuğunda Yeşim babaanne Lina anlamadığını belirtircesine kafasını kaldırdığında Miran onun bu şaşkın haline güldü.

"Dur deli kız diyor dapîra min." 

Bu sefer de Miran'ın sonda dediklerini anlamadı.

"Niye herkes yabancı konuşuyor. Hayır ailevi değerlerime hakaret yemiyorum inşallah."

Onun bu olayı da alaya vurması herksin yüzünde bir gülümseme oluşturdu.

"Hoş geldin Lina kızım." dedi babaannemden sonra onu ilk karşılayan Dağhan dede oldu.

"Hoş buldum dedecim." dedi bu sefer onun yanına gidip öpen Lina.

"Valla ailenin içine iyi girdin." 

Feride halanın ağzından çıkanları kimse takmadı. 

"Eeee benim küçük yeğenim nerede?" dedi ayağa kalkıp Lina.

"Yeni uyuttum, odasında." dedim içimdeki huzurla.

"E tamam o zaman uyanınca görürüm onu. Ama yarana bakmamız lazım Ayliz." 

Başımı salladım ve yavaşça ayaklandım. Değneklere tutunarak odadan çıktığımda Lina da arkamdan çıktı. Yavaşça yukarı çıktığımızda koridorun sonundaki odaya ilerlediğimizde kapıyı açıp içeri girdik. Kendimi koltuğa attığımda kazağımı çıkartıp yattığımda Lina yavaşça çantasından muayene örtüsünü çıkarttı ve üzerime doğru örttü. 

Yarayı açıp pansumanı yaptı ve hızla yarayı geri kapattı.

"Geçen sefer ki gibi çok zorlama kendini Ayliz."

Kazağı alıp geri giydiğimde yavaşça doğruldum. 

"Tekrarlanmaz merak etme." dedim ve derin bir nefes aldım. "Mesleğine geri dönmek iyi hissettirdi mi?" dedim gözlerinin içine bakarak.

"Uzun zaman sonra yeniden o beyaz önlüğü giymek o kadar rahat hissettirdi ki." diyerek eşyalarını toplayıp bana baktığında gülümsedi.

Daha fazla konuşmadan odadan çıktığımızda Atlas Ege'nin ağlamaya başlaması bir oldu. Adımlarımı hızlandırıp Atlas'ın odasına girdiğimde değnekleri bir kenara bırakıp onu kucağıma aldım. 

Her defasında olduğu gibi kokumu almasıyla sustu.

"Güzel bebeğim." dedim başından öperek.

AylizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin