Ayliz

19. Bölüm

Bölüm 19
Hesap Vakti

"Ayhan Aylin hanımı, annemi, Karan'ı, Hazan'ı İclal hanımı ve Berk'i depoya istiyorum. Bizim evinkine değil, diğerine. Ben de oraya gidiyorum şimdi."

Telefondaki Ayhan sıkıntılı bir nefes verip konuştu.

"Ayliz hanım emin misiniz? Bakın canınız yanacak diye ben korkuyorum. Yapmayın."

"Ayhan, ablan gayet iyi olacak. Bu hesaplaşma beni daha iyi edecek. Emin ol."

"Peki efendim siz nasıl isterseniz."

Telefonu kapattığımda gaza daha da yüklendim. Abimlerden çıkmadan önce herkesi birbirine emanet etmiş ve depoya doğru yola çıkmıştım. Berk'i dahi orada bırakmam zaten yanıma gelecek olmasıydı.

Arazideki başı boş ancak etrafı adamlarla sarılı olan depoya girdiğimde gülümsedim.

Tek kişilik kadife koltuğun karşısında tam altı tane sandalye vardı.

Koltuğa geçip oturduğumda sadece beklemeye başladım.

Deponun kapısı açılıp içeri ilk olarak Berk girdiğinde olayları anlamış gibiydi az çok. Sessizce yanıma geldi, saçlarımın arasına öpücük kondurup karşımdaki sandalyelerden birine yerleşti.

İkinci gelen Aylin hanım olurken o da olayları çözmüştü.

Ardından sırayla annem, İclal hanım ve en son güzel çiftim geldiğinde herkes sessizdi.

"Sizi neden buraya topladım?" dediim. Düşünür gibi yapıp tekrar konuştum. "Hesap vakti geldiği için."

"Neyin hesabından bahsediyorsun Ayliz."

"Sesindeki iğrenircesine olan tınıya artık üzülmüyorum anne. Rahat olabilirsin." Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım. "Bugün burada hepinizin bana vereceği hesap için toplandık, sen hariç sevgilim. Senden birşey saklamak adetim değil, biliyorsun." dedim son sözlerimi Berk'e bakıp söyleyerek.

"Benim hastanede olmam gerekiyor Ayliz. Doktor randevum var. Gitmem gerek."

"Çıkınca bizimkiler bırakır merak etme."

Sesimdeki ve hareketlerimde ki rahatlık sınırını bozmuş ve onu bozguna uğratmıştı.

"Sırayla gitmek istiyorum. Tarih sırası ile."

Son sözlerimi üstüne bastırarak söylemem hepsini ilk hangi tarihi söyleyeceğim merakına düşürmüştü.

"Kaçırılıp başka bir aileye verildiğim tarih en uygunu."

Bakışlarım sadece annemin üzerinde toplandı. Tam gözlerinin içine bakarken o da aynı şekilde benim gözlerimin içine bakıyordu. Biliyordu bugünün geleceğini.

"Seni dinliyorum kızım demek isterdim ancak benim anlatacaklarıma muhtaçsın. Baban seni o gün döve döve bayıldığı zaman abin beni aradı. Normalde açmam telefonlarınızı ama tesadüfen açtım. Ağlayarak bana seni kurtarmamı söylediğinde sadece babanın elinden kurtarmamdan bahsettiği için dediğini yaptım. Seni babandan kurtardım, ancak daha büyük bir bataklığa sürükledim. Silah ve dövüş eğitimi aldın. Daha beş yaşındaydın ama zehir gibiydin. Herkes bunun farkında olduğu için seni onlardan geri almamın şansı yoktu."