Yaralarım öyle derin kesiklerden oluşuyordu ki, ruhumun tuvalini acıya boyuyordu; bense o yaraları kapatmak yerine, bir eczanenin kapısından girip her yeri kan revan içinde bırakırken yara bandı almak istediğimi söylüyordum.
Oysa kaç dikiş atılması...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar🖤 🎨🩹
Bir son, bir başlangıca gebeyken yeniliğin doğumu belki de ölüm demekti; bunu, yaşamadan bilemezdiniz.
Ama ben biliyordum...
Mesela Ecevit Tanşafak, hayatıma girdiğinde anneannemin ölümünün acısıyla kavruluyordum. Bütün hayatım, bütün hayallerim bitmiş gibi hissederken hayatıma kendi ışığını tutmuştu ve beni, dünyanın hala yaşanabilir bir yer olduğuna ikna etmişti.
Belki de o olmasaydı bedenimi çoktan köprünün üstünden atardım...
"Oldukça çirkin bir seçim."
Telefon ekranına sabitlenmiş bakışlarımı, Levent'in sesiyle başımı omzuma alıp ona çevirdiğimde, "Zevksiz," dedim. "Sen ne anlarsın ki bu işlerden?"
Oturduğum sandalyenin metal sırt kısmına dirseklerini dayayıp bir elini kaldırdı ve kısa saçımı okşarken, "Kardeşim," dedi kısık sesle. "Gelinlik seçmek için, illa bu işlerden anlamaya gerek yok." Parmaklarını çektiği gibi bedenini de doğrultup karşımdaki sandalyeye yürüdüğünde devam etti: "Ayrıca baktıkların gelinlik bile sayılmaz."
Yüzünü buruşturup sandalyeye oturduğunda önce ekrana sonra gerisin geri Levent'e baktım. "Kabarık tüllerden yapılmış bir şey giyeceğimi düşünmedin herhalde?"
"Giymeyecek misin?"
"Hayır," dedim, zevkime aykırı olduğunu belli edercesine de gözlerimi devirdim. "Bu elbiseyi bile sırf Ecevit istediği için bakıyorum. Bana kalırsa birlikteliğimizi simgeleme amacıyla imzayı atar geçerim. Üstümde ne olduğunun ne önemi var ki?"
Levent, sanki bu işlere gönül vermiş gibi bir havayla sırtını yaslarken, "Oldu olacak beni de çağırma diyeceğim," dedi ve kendinden emin sesiyle ekledi: "Ama şahide ihtiyacın var, mecbur geleceğim."
"Şahidimin sen olacağını nereden uydurdun?"
Dudakları şaşkınca aralanırken, "Nasıl yani!" dedi yüksek perdeden. "Benden başka birini düşünmüş olmana inanamıyorum!"
Onu sinir ederek sırıttım. "Ama düşündüm."
"Kim?"
"Kılıç," dedim omzumun tekini sarsıp. Levent'in az evvel aralanmış dudakları biraz daha açıldığında Kılıç'ı seçmiş olmamın alakasını çözmeye çalışıyordu. Fakat işin aslı tabi ki öyle değildi; benim şahidim Ülfet olacaktı. Ancak Levent kendisine karşı en yakınındaki adamı tercih ettiğimi düşünsün ve biraz sinir olsun istemiştim.
Ayrıca aralarındaki buzların biraz olsun erimesini amaçlayarak Ecevit'ten rica etmiştim ve Levent, Ecevit'in nikah şahidi olacaktı.
