SESSİZ ÂŞIKLAR [TAMAMLANDI]

15. Bölüm

• SESSİZ ÂŞIKLAR •
                       Mahi Nehar
                      

BÖLÜM 15: DUYGULARIN RİTMİK DANSI

Batum güneşi, yerini henüz izafi sanrılı karanlığına teslim etmemişti. Tepelerden göz kırparak, bulunduğu mekândan etrafına parıltılı bir kutup yıldızı gibi ışıldıyordu. Silueti tenine dönük güllere temas eden parmakları köhneleşmişti Ömer'in. Asi, ona doğru yaklaştıkça, ritim değiştiren yüreği oyun oynuyordu sanki kendisine. Gölgesine takılan hareleri, heyecanla gülümsüyordu.

Sonu olmayan bu virdimin, tek dermanıydı sükût. Asi, telefonda konuştuğu kişinin Ömer olduğundan emin olmak için Karagüllerin olduğu tarafa doğru ilerliyordu. Ela gözlerini, Ömer'in dönüşüyle onun koyu kahve harelerine bulamıştı. Ömer'in kendi kendine bir şeyler fısıldadığını fark eden Asi, ona doğru dönmesiyle aslında tam olarak algılayabilmişti sözlerini.

"Tıpkı sen gibi kokuyor."

Yanlış duymamıştı. Duyduğu şeyle irkilmiş, olduğu yerde öylece Ömer'i izlemeyi seçmişti. Kıpırtısız gözbebeklerini tuhaf bir seziyle kahve dolu dünyaya kaptırmıştı. Dudakları titremiş, kelimeler ise birkaç saniye arayla dilsiz sözcüklerini şekillendirmişti.

"Anlamadım?" dedi, genç adama doğru anlamsız bir şekilde bakan Asi.

Bir an başka dünyaya dalış yapan ve yaşanan her şeyi akışına bırakan Ömer, genç kızın yanında öylece durmuş, yüzüne sirayet eden tuhaflıkla bakan Asiyi sonunda fark edebilmişti. Afallayarak, 'Ne yapıyorum ya ben?' demesi için her ne kadar geç kalmış olsa da iç sesini susturup, üstün körü konuyu kapatmaya çalışmıştı.

"Şey, tıpkı papatya gibi kokuyor." dedi, kekeleyerek çıkan sesine engel olamayıp küfre tabi tutarken.

"Hı?" dedi bir an anlamaya çalışarak tebessüm eden Asi.

Ömer, genç kızın neye güldüğünü sormak için konuşmaya yeltendiğinde bir yandan karşısında ona içten bir şekilde tebessüm eden genç kızın gülüşüne kapılmıştı. Hâlâ gülümsemeye devam eden Asi olduğu yerde genç adama doğru bakmış ve dudaklarını aralamıştı. "Bunlar gül bir kere. Nasıl oluyor da papatya kokabiliyorlar?" diye sormuştu, kıkırdamaya devam ettiğinde.

"Bilmem." diye omuz silkmişti Ömer. "Bana öyle geldi. Ne yani, olamaz mı?"

"Olur, olur da. Yaptığın bu karşılaştırmanın biraz garip kaçtığını itiraf edebilirim."

"Neden garip kaçıyormuş bayan çokbilmiş? Papatyaları güllerden daha çok seviyorumdur belki?" dediğinde kendine inanamayan Ömer, içten içe mantığına, hazır cevap oluşuna çoktan söylenmeye başlamıştı bile.

"Bir erkek ve çiçek sevgisinden söz ediyorsun?" diyerek imalı bir bakış atmıştı Asi. "Üstelikte papatya seviyor öyle mi? Türünün tek örneğisin o zaman Ömer Behramoğlu. Bence her ihtimale karşı müzede sergilenmen lazım." dediğinde bir kez daha gülmüştü.