SESSİZ ÂŞIKLAR [TAMAMLANDI]

7. Bölüm

            • SESSİZ ÂŞIKLAR •
Mahi Nehar

BÖLÜM 7: NELER OLUYOR?

Kulağıma uğultulu sesler gelmeye başladığı anda, gözlerimi zorlukla aralayabilmiştim. Kirpiklerimi aceleyle kırpıştırdığımda, beyaz ışığın savaşına karşı direnmeye başlamıştım. Rahatsız edici sesin, çantamdan yükseldiğini fark ettiğimde yerimden istemsizce doğrulmuştum. Telefonumun ısrarla çaldığını bir kez daha duyduğumda, yerimden bir ok gibi fırlayarak elimi çantama doğru uzatmıştım. Kim arıyor diye kontrol ettiğimde, Hümeyra'nın olduğunu görmüştüm. Tam tamına üç cevapsız çağrı vardı. Ne kadar derin uyuduğumu fark ettiğimde, telefonumun sesini hiç duymamamdan ötürü kendi kendime söylenmiştim. Ne olmuş olabilirdi ki? İnşallah bir şey olmamıştır. Endişeli düşüncelerime ara verip, gelen yanıtsız çağrıya hemen geri dönüş yapmıştım. Hümeyra'yı aramamla, açması bir olmuştu.

"Efendim, Hümeyra?"

"Asi, neredesin sen kızım? Arıyorum, açmıyorsun!"

"Uyuyordum, duymamışım. Kusura bakma."

"Hemen Melis'in butiğe gel Asi, acele!"

"Ne oldu? Bir sorun mu var?
Korkutma beni Hümeyra!"

"Davut Bey..." dedi ve durdu. "Sonunda butiği Adnan Behramoğlu'na satmış. O da adamını yollayıp kaba bir şekilde dükkânımı boşalttın diye mesaj göndermiş bizim kıza. Adamlar butiği darmadağın etmişler Asi. Melis iyi değil, acele çıkıp gel!" diyebilmişti telaşla Hümeyra.

"Neler oluyor ya? Bu Adnan Behramoğlu fazla olmaya başladı artık! Derdi ne bu adamın? Ben hemen oraya geliyorum Hümeyra."

Telefonu kapattığım gibi elime geçirdiğim kıyafetlerimi hızla giyinip odadan çıkmıştım. Merdivenlerden aşağıya bir hışımla indiğimde birden anneme denk gelmiştim. "Kızım, nereye gidiyorsun böyle alelacele?" diye sordu.

"Melis'in butiğine gidiyorum anne." dedim pardösümü hızla üzerime geçirdiğimde.

"Hayırdır inşallah? Bir şey mi oldu?"

"Ne olacak? Bu Behramoğluları fazla olmaya başladı! Davut Bey korkudan dükkânı sonun da Adnan Behramoğlu'na satmış. Bu da adamını, bizim kızın başına salmış, dükkânımı boşalt diye. Üstüne üstlük butiği darmadağın ederek yapmışlar bunu anne. Melis'in yanına gidiyorum. Arkadaşımın bana ihtiyacı var." diyerek son işlem olan ayakkabılarımı da ayağıma geçirmiştim.

Annem, "Asi, ortalık karışıktır şimdi orada evladım. Gitmesen olmaz mı? Behramoğlularıyla baş edilmez kızım. Onlar Halfeti'nin ileri gelenleri. Zenginler, sözlerinin üstüne söz söylenmez yavrum." diye söylenmişti korkuyla.

"Ben söylerim! Bu dünyada kimse kimseden üstün değildir anne. Ağaysa Ağa! Bize ne bundan? Onlar önce bir insan olmayı öğrensinler. Bu zorbalık, bu açgözlülük neden? Ben gidiyorum, daha fazla tutma beni lütfen."