SESSİZ ÂŞIKLAR [TAMAMLANDI]

10. Bölüm

• SESSİZ ÂŞIKLAR •
                       Mahi Nehar
                      

BÖLÜM 10: YOLLAR MI AYRILIYOR?

Gözlerimi açtığımda karşımda Ömer'i görmüştüm. Beni uyandırmaya çalıştığını fark etmemle, kendimi toparlamam kısa sürmüştü. Şefkatli bakışları ve bir o kadarda endişeli hâliyle beni seyre dalmış, elleriyle ellerimden sıkıca tutmuştu. Buz gibi olan parmakları ürpermeme neden olmuştu. Parmakları soğuk olanın yüreği sıcak olur derlermiş, acaba Ömer'in de öyle miydi? Onu daha ne kadar tanıyordum ki? Nereden gelmişti aklıma böyle bir soru? Sonuçta o, Adnan'ın kardeşiydi. Ömer'in de ondan aşağı kalır bir yanı yoktu. Yani bana göre öyleydi. Kendimi toparlayarak, hemen ellerimi, Ömer'in ellerinden çekmiştim. Bunu yaparken, dudaklarımın titremesine engel olamamıştım, ama olsun.

"Neler oluyor? Ne yaptığını sanıyorsun sen?" diyerek ona doğru bakıp kızmıştım.

Ömer göz devirip, "Seninle konuşmak için yanına geliyordum. İyi görünmediğini fark ettiğimde hızla sana doğru geldim. O sıra bayıldın ve ben de seni kucağıma alarak buraya kadar taşıdım. Şu an tartışmanın hiç sırası değil Asi. Çünkü bir şey olduysa o da sana oldu. Şimdi nasılsın? Kendini biraz daha iyi hissediyor musun?" diye sormuştu Ömer, bakışlarını hâlâ iyi olup olmadığımı çözemediğinden dolayı üzerimde gezdirirken.

Ömer'in bu cevabından sonra kendi kedime düşünmeye başlamıştım. Gerçekten nasıl olduğumu merak mı ediyordu? Hem bana neden yardım ediyor ki? Ona neymiş! Ne diye benimle ilgileniyor? Ah Asi, kafanda saçma sorular ile ne dediğinin farkında bile değilsin be kızım. Kim olsa, senin durumunda olan bir insana yardım ederdi öyle değil mi? Hadi, ama toparlan ve derhal kendine gel artık.

"Bütün bu olanlardan sonra nasıl iyi olunabilirse, o kadar iyiyim ben de. Yardımınız için teşekkür ederim. Şimdi müsaadenizle." dediğimde ayağa ani bir hamleyle kalkmaya çalıştığım için olduğum yerde dengemi kaybederek sendelemiştim. Tam o anda Ömer'in ellerini, yine belimde hissetmiştim. Düşmemem için beni tutmuş ve destek olmuştu. Göz göze geldiğimizde Ömer'in, derinden bakan kahve harelerinde beni dürten bir tuhaflık sezmiştim sanki. Daldığımı, ancak Ömer'in sesi ile fark edebilmiştim.

"İyi görünmüyorsun. Biraz beklesen ölmezsin değil mi? Otur şuraya ve yerinden bir süre kalkma." dedi sinirle karışık bariton bir sesle Ömer.

İnat etmeden söylediğini yapmam, sanırım bana büyük bir fayda sağlayacaktı; çünkü aksi gibi hâlâ başım dönmeye devam ediyordu. Sözünü ikiletmesine müsaade etmeden yerine getirmiş, haklı olduğunu bildiğimden dolayı bu sefer, Ömer'e hiçbir şey söylememiştim. Yaşanan bu tatsız olaylardan sonra, dengem iyice altüst olmuştu. Hâlâ ne yapacağımı bilmeden öylece durmak, sinirlerimi bozmaya yetmişti. Kendi kendime söylenmeye başladığımda Ömer, yine oyunbozan haylaz çocuklar gibi araya girmişti.