#Romans🥇
#Gençromantik🥇
Bu şehir; bizim sessiz haykırışımıza şahit. Sevdalılar Kervan'ının en talihsiz sevdalılarıyız. Sevip kavuşamayan sessiz âşıklarıyız. Kimi severken yaşlanır, kimi özlerken... Biz hem sevip hem de özlerken yaşlandık. Söz yüre...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 14: KOKUN VAR KARAGÜLLERDE
Güneş ışığının yansımasıyla gözlerim kamaşmış, etrafıma zoraki bir şekilde bakabilmiştim. Neşeyle parıldayan güneş ışığı, elmacık kemiklerimde keşfe çıkarken, uzuvlarımı da es geçmeyi ihmal etmiyordu. Tenime dokunmak için çabalayan mavimsi düşler, sokağına varmadan yüreğimin emriyle engellenmişti. Dört bir tarafa anılarımı acıyla serpiştirmiştim. Bu memlekette yaşadığım onca şey ve anılar sanki benliğimde cirit atıyordu. Adım attıkça tökezlemiş, tökezledikçe pes etmek nedir bilmemiştim. Hiçbir şekilde umudumu yitirmeden hevesle bir adım daha atmıştım. Yılmış biri olarak bu dürtüden kopamamanın verdiği his oldukça berbattı. Beni hiçbir zaman terk etmeyen ve yabancı olmadığım bir duyguydu yalnızlık...
Dalgın bir şekilde yürümeye başlamış, önümde un ufak olmuş taşları ayağımla ıskalamaya çalışmıştım. Dönüp dolaşarak her defasında Asi'ye uğrayan zihnimin, şu an için usta bir kumarbazdan pek farkı yoktu. Bu denli aklımda ve yüreğimde yer edişi, beni düşündürdükçe bir çıkmazsın içerisine doğru hapsediyordu. Ellerimi ceplerimden çıkarmış, ilerlemeye devam etmiştim.
Birden düşüncelerimi bölen bir sesle irkilmiştim. "Ömer, bu sen misin cidden?" diye sormuştu biri.
Arkama dönüp bana seslenen kişinin kim olduğuna baktığımda, karşımda duran lise arkadaşım Kayhan'ı görmüştüm. Arabasından şaşkınlıkla inen arkadaşımı tanımış, onu gördüğüme sevinmiştim.
"Benim dostum." demiştim onayladığım sıra ona doğru yaklaştığımda.
"Oğlum, hayırsız çıktın lan resmen. Neden geldiğini haber vermiyorsun?" diyerek sarılmak için ben de Kayahan'a doğru atılmıştım heyecanla.
"Yeni geldim aslında. Haber vermek içinde pek fırsatım olmadı açıkçası." dediğimde bakışlarımı kaçırdığım için bu tuhaf ve dalgın halimi fark etmişti Kayahan.
"Senin canın bir şeye mi sıkkın kardeşim?" diye sormuştu elini omzumun üzerine teselli etme niyetine bırakırken. "Bir hayli dalgın görünüyorsun."
"İçimi sıkan, anlamlandıramadığım tuhaf bir sezi var."
"Hayır olsun inşallah? Nereye gidiyordun? Eğer işin varsa tutmayayım ben seni."
"Öylesine hava almak için dışarı çıkmıştım. Bir işim yok, senin var mı?" diye sorduğumda onu bulmuşken, böyle kolay bir şekilde bırakmak istemiyordum doğrusu. "Eğer bir işin yoksa oturup bir çay içelim, ne dersin?"
"Çok isterdim, ama şimdilik olmaz kardeşim. İşim var, bir an önce gitmem lazım."
![SESSİZ ÂŞIKLAR [TAMAMLANDI]](https://img.wattpad.com/cover/349245955-64-k634799.jpg)