SESSİZ ÂŞIKLAR [TAMAMLANDI]

45. Bölüm

            • SESSİZ ÂŞIKLAR •
Mahi Nehar

BÖLÜM 45: GERÇEKLİĞE HOŞ GELDİN ACISI/FİNAL [1]

Nörolojisi Uzmanı Doktor Demir Saraç, hastanenin koridorunda hızla ilerliyordu. Bir an önce altıncı kattaki dört yüz bir numaralı odada bulunan hastasının yanına gitmesi gerekiyordu. Kapanmak üzere olan asansöre son dakika yetiştiğinde derin bir nefes aldı. Gideceği katın düğmesine basmış, yüzünde belli belirsiz bir ifadeyle tavana doğru bakmıştı. Sonunda gitmek istediği katta inmiş, sağında kalan odaya doğru hızla yürümeye başlamıştı. Hemen orta bölmede duran danışmaya, hemşire Elif'i çağırmalarını söylemeyi de ihmal etmemişti. Odanın kapısını aralayarak açtığında içeriye doğru girmiş, pencerenin açık ve yatağında boş olduğunu görür görmez sinirlenmişti. Odadan hiddetle çıktığında adeta kat görevlilerine bakıp kükremişti.

"Buradaki hastam nerede?"

"Odasında olmalı hocam." dedi genç kız öfkeyle burnundan soluyan Doktor Demir'e doğru panikle baktığında.

"Öyle mi? Peki, o zaman neden şu an yerinde yok? Bana bu saçmalığın açıklamasını yapabilir misin?" diye sert bir şekilde sorduğunda öfkeyle gözlerini yummuş, sakinleşmek umuduyla tekrardan dudaklarını aralamıştı. "Derhal hastane bahçesi, lavabolar, aklınıza gelebilecek her yere bakın. Hem de hemen!" dediğinde yanına koşarak gelen Hemşire Elif'e rastlamıştı.

Elif, nefes nefese kalarak geldiğinde aynı tezatlıkla yavaşça yutkunmuş, dudaklarını aralayıp konuşmaya çalışmıştı. "Hocam, beni çağırmışsınız?" dedi alnında biriken ter damlaları arasında can vermek üzereyken.

"O nerede?" diye söylendiğinde genç kızın gözleri, dört yüz bir numaralı odanın açıkta kalan kapısında takılı takılmıştı. Gözlerini çaresizce yumduğunda Doktor Demir, yeniden şaha kalkan öfkesiyle bağırmıştı. "Asi nerede? Onunla ilgilenen her zaman sendin Elif! Nerede olabilir?" diye sordu, elini ensesine doğru sıkıntıyla attığında. "Nereye gidebilir?"

"Ben yerini biliyorum hocam. Şimdi gidip getiririm onu." diyerek hareket ettiğinde Doktor Demir genç kızı durdurmuştu.

"Bu kaçıncı firar? Böyle bir sorumsuzluğu artık istemiyorum! Geldiğimde onu burada, odasında görmek istiyorum ben Elif Hanım. Durumu artık gittikçe kötüleşiyor. Asla yalnız kalmamalı. Beni anlıyor musun? Asla..." dediğinde hemşire Elif, onay vererek genç kızın yanına gitmek için hızla harekete geçmişti.

Çok geçmeden sırtı dönük, kolları açık bir şekilde güneşin parıltısı, yüzünde dans eden genç kızın yanına doğru gelmişti. Hemşire Elif, onu bulduğu için bir hayli mutlu olurken, aniden de yüzü düşmüştü. Hastanede tanıştığı Asiyle o kadar yakından bir bağ kurmuştu ki, bu arkadaşlık imrenilecek kadar güzel ve özeldi. Çok geçmeden onunla birlikte harika bir dostluğa adım atmışlardı. Bir-iki adım atarak Asi'ye doğru yaklaşmıştı, gerginliği yerini rahatlığa bıraktığında.