So Ito Na Nga!

Chika #10

Beh, be warned. Mej NSFW itong next kong ike-kwento. Eme!

Ala-una na naman ng madaling araw. Kailangan ko na namang bumaba papuntang kusina kasi nauuhaw ako, naubos na kasi iyong laman ng tumbler ko.

Hindi na ako magkakape. Natuto na ako. Matagal ko na ring in-spray-han lahat ng mga ipis sa bahay kaya alam kong safe na ako, hindi na ulit ako matataranta sa oras na ito.

Dahan-dahan ulit ako sa pagbaba ng hagdan, hoping na hindi ulit maulit iyong incident noon. Pero pagkasilip ko sa sala, unang naisip ko no'n, mukhang magkakasala ulit ako!

Lord! Patawad na in advance!

Si Axel ba naman kasi, sa sofa nakatulog, gawa siguro ng kalasingan kasi may isang bote ng mamahaling alak na nakapatong sa lamesita. Oo beh, kailangan ko talagang i-specify na mamahaling alak kasi hindi ko alam ang tawag doon. Red Horse saka San Miguel Beer lang naman ang kilala ng bokabularyo ko eh. Malay ko ba?

Pero hindi iyon ang pinaka-problema ko, beh!

Naka-boxer shorts siya beh! Boxer shorts! Iyong manipis pa na tela ha?

So alam mo na ang tinutukoy kong dilemma!

Kung noon, bukol lang iyong makikita mo; ngayon beh, parang tumaas konti ang graphics! Kahit medyo malayo ang pwesto ko, naaaninag ko talaga ang outline niya gurl!

Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko naisip na lumapit to get a better view, pero kasi, kung hinayaan kong manaig itong kamunduhang ito, what does that make me? A pervert? Edi parang kinain ko lang din iyong sinabi ko noon sa mga nambu-bully sa akin noon? Pinaglaban ko kasi sarili ko noon. Sabi ko sa kanila, "Oo bakla ako! Pero hindi ako gaya ng iniisip niyong gagawin ang lahat para sa t*te!" Tapos ganoon lang din pala ang mangyayari?

So I chose not to give in to temptation. Besides, I know I would only just feel bad afterwards if I ever took the liberty to get a good look at his dick.

Nagdahan-dahan na lang ako sa pagpunta ng kusina without ever looking at him. Nagtungo ako sa water dispenser at hinintay na mapuno iyong tumbler ko.

Pero kung kailan feeling ko okay na ako, ito talaga si Lord, bigla-bigla akong susubukan. Bago ko kasi magawang makabalik sa hagdan, narinig kong tinawag ako ni Axel. So natigil ako. As in na-freeze talaga ako sa daan na parang isang magnanakaw na nabisto.

"Po?" sabi ko.

I was really hoping na hindi niya ako pinag-isipan nang masama sa paglakbay ko ng kusina. Gosh. Dahan-dahan akong lumingon sa kaniya, ine-expect na nakaupo na siya at nakatingin sa akin, pero nakahiga pa rin pala siya.

So lumapit ako.

I made a lot of effort not to get carried away ha? Hindi ko talaga siya binosohan. I swear. Kahit tanungin niyo pa ang mga ancestors kong nakabantay sa akin.

Pagkalapit ko kay Axel, napansin kong tulog pa rin siya.

Patanong na sana ako sa sarili ko no'n ng, So ano iyong narinig ko? Guni-guni ko lang? nang biglang magsalita siyang ulit. Inulit niya iyong pagtawag ng pangalan ko. "Emerson."

Hindi ko ata nasabi sa kaniya na mas prefer kong Emer lang. Pero saka ko na iyon problemahin.

I wasn't really sure if he's awake, or half-awake, or dreaming. Pero lumalabas talaga ang pangalan ko sa bibig niya, so nagsalita ako, "Ano po iyon, Sir?"

Lasing nga ata talaga siya kasi nung narinig niya boses ko, hindi niya gaanong maidilat ang mga mata niya. Tapos iyong reaction niya ay parang iyong batang excited dahil sumagot ako? Ganoon.

"Emerson, Emerson," ulit niya. "Halika rito. Tabihan mo ako."

Nanlaki ang mata ko nun. Ingat na ingat na nga ako na hindi ko siya aksidenteng masilip sa baba niya, tapos gusto pa niyang tabihan ko siya?

"Sir, lasing na po kayo," sabi ko as a form of saying no.

Eh, ano pa bang safe sabihin except i-point out na lasing na siya? Alangan namang pairalin ko ang karupokan ko? Ay, shigi, tabihan ko po kayo. Ay, ano po iyong tumutusok? Omg. Ang laki.

Beh, kung may award lang for self-control, feeling ko deserve kong magka-Guinness World Record, I swear. Kahit ako nga, na-amaze din sa sarili ko nun eh.

Pero mapilit talaga siya girl! Nung napakapit lang siya sa braso ko, hindi na ako makawala. Alam mo iyong scene sa Drag Me to Hell? Iyong last part sa may train scene? Ganoon katindi ang kapit sa akin!

So wala akong choice kundi sumunod. Tabi lang naman eh. Manipis lang naman ako so kasya kami together sa sofa. Saka ko na lang siya layasan kapag malalim na ang tulog talaga niya.

Pero gurl, nafi-feel ko talaga iyong ano niya! Ano mang pilit kong pang-isnob, hindi talaga kaya. Either sumasagi sa akin or napapansin kong hinahawakan niya.

Tapos, ito pa beh, ito ang malala!

Kinuha niya ang nananahimik kong kamay at ipinatong doon pa mismo! Doon! Sa aking weakness! Sa source of my everlasting happiness!

Halo-halong emosyon ang sumanib sa akin beh! Naroroon na siyempre iyong sandamakmak na kilig. Pero since lasing siya at wala akong ginagawa para matigil iyon, naroroon din iyong takot, na baka kapag naalala niya ito, lagot ako, kasi hinayaan ko iyong mangyari!

Gina-guide niya talaga ang kamay ko gurl. As in iyong continuous na pag-rub to keep it hard, parang ganun. Eme! Na-blanko ako that time! As in para akong lumulutang sa kalangitan habang patuloy pa rin iyong pagdama ko sa kargada niyang ubod ng laki.

Nandoon iyong hiya na may gana pa akong kiligin sa nangyayari kahit pa ba klarong-klaro na wala sa katinuan iyong tao. Pero sadya kasing nakakabaliw sa feeling lalo na't naririnig ko siya sa tabi ko na nasasarapan sa paghimas-himas ko.

Ang sarap pang panoorin iyong mukha niya. Nakapikit pa siya habang tuloy pa rin sa pag-ungol.

Himas pa lang iyon ha? As in may barrier pang manipis na boxer shorts sa pagitan ng kamay ko at ng ano niya. What more pa kaya kapag nilaro-laro ko na talaga? O kaya sinubo ko na?

Pero hindi ko gagawin iyon, siyempre. Ano ako, abusado? Ito lang iyong in-allow niya sa akin eh. Na patuloy niya pa ring ina-allow kasi kamay lang niya ang gumagalaw. Tipong akala niya ata joystick ang kamay ko tapos maya't maya niyang kinokontrol.

Tumagal din iyon gurl ng mga ten minutes. Naghintay pa ako ng mga five minutes. Hindi talaga ako gumalaw, as in frozen, ganern. Hanggang sa narinig ko na lang siyang humilik.

Doon na lang talaga ako nakatakas.

Hoy! Kailangan kong tumakas! Ano ka? Lasing siya no'n so malamang kailangan ko ring protektahan sarili ko 'no? What if makatulog din ako no'n, tapos siya ang naunang magising sa amin, and worse, what if wala siyang maalala sa kalokohan niya? Edi napasama ako niyan?! So masakit man sa loob kong iwanan ang junjun niya, I needed to leave.

Kinumutan ko na lang din siya para naman hindi siya kawawa.

Grabe, hindi ko alam kung paano ko siya haharapin after.

Bahala na.