So Ito Na Nga!

Chika #48

So, after ng three-days na paghihirap, nag-celebrate kami after syempre. Una muna ay nag-dinner kaming tatlo somewhere fancy gamit syempre ang perang kinita namin. Kami na ni Marjori ang nag-treat kay Axel. Syempre no? Nakakahiya naman kung hahayaan pa naming si Axel pa ang mag-treat sa amin? Abusado naman kami niyan?

Also, ang laki ng kinita namin! Kaloka. Halos, day 2 na nga, paubos na iyong mga tinda namin. Nagpa-panic na lang kami ni Marjori sa pag-print on the spot ng mga photocards para man lang may maibenta pa kami.

Hindi ko sasabihin exactly kung naka-magkano kami lahat-lahat, basta, imagine-in mo na lang na katumbas din iyon ng dalawang buwang sahod ko kay Axel. E alam mo naman kung gaano magpasahod si Axel 'di ba? Oo. Malaki. Imagine, sa loob lang ng 3 days? My gosh. Pwede na ako nitong bumukod. Chour!

After ng dinner, after naming maihatid si Marjori sa apartment niya, may pasabog pa pala si Axel. Jusko. Pag-uwi namin, nag-invite siyang mag-ano. Alam mo na kung ano! Jusko. Kaloka. Bakit naman sunud-sunod ang grasya?

First time naming gawin sa kwarto niya. Madalas kasing either sa kwarto ko, sa banyo, or sa sala. Ngayon lang talaga sa kwarto niya. Feeling ko tuloy, parang sign na ito na pinapatuloy niya na ako sa puso niya. Eme!

Sa kama niya namin binuhos lahat ng pagod at stress. Kaloka nga eh. Hindi ko akalaing may energy pa pala kami to do this? Nakaka-lost in thought, especially from the fact na nakailang beses na pagmamalaki si Axel sa akin sa mga tao. Kilig na kilig nga ako nung may isang gurl na nag-comment ng, "Alam niyo, bagay kayo," noong minsang nagkatabi lang kami at sabay kaming dalawa ni Axel na nagpo-promote ng items.

Gusto kong sabihin sa nag-comment na, "Ay naku, gurl, kung alam mo lang. Iyong mga bagay na ginagawa namin nito? Jusko, magno-nosebleed ka kung malaman mo."

Hindi ko maitago ang kilig ko, to the point na nawirduhan na sa akin si Axel habang pinapasok ako. Sabi niya, "Oh, ba't ganyan hitsura mo?"

"Wala, ang pogi mo lang kasi," sabi ko pabalik, with matching hampas pa sa shoulders niya.

Na siyang lubos naman niyang nagustuhan. Naging hayok siyang lalo sa pagpasok niya sa akin.

Alam mo, ilang araw ko na ring finantasize iyong moment na magko-confess ako sa kaniya ng damdamin. I figured it would be after us watching a romantic movie, or maybe in a park, or while watching fireworks on New Year's Eve. Saka lagi kong sinasabing mga months from now ko pa iyon gagawin. Tipong mga days before mag-expire ang kontrata ko sa kanya, para kapag i-reject man niya ako, at least, I have a reason not to see him again, that I won't be tied to him while dealing with a heartbreak.

But after our sex, after witnessing him watch me with those eyes, the way a person does when they see their loved ones, I knew I had to do it... now.

It just came naturally from my mouth.

"I love you, Axel."

At first, he was surprised. Hindi niya siguro inaasahang mauuwi sa love confession ang climax ng pag-sex naming dalawa or maybe he really wasn't expecting me to confess first. Ako pa? E mahiyain kasi ako.

And then he smiled. Kiniss nga niya ako ulit, before saying, "Me too. I love you, too, Em."

Lahat ng mga ugat sa katawan ko ay nagsiputukan sa sobra-sobrang emosyon!

I was thinking, this is it! Ito na ang ending na hinihintay ko para sa love story namin!

Grabe iyong pintig ng puso ko. Andoon iyong magkahalong adrenaline rush from waiting for his answer and iyong relief from knowing that our feelings are mutual!

But as much as wanted to reel with joy, may kinailangan pa akong itanong. Kumbaga dalawang bagay ang gusto kong malaman that time: kung mahal din ba niya ako at kung ibig sabihin ba nito ay kami na?

Okay na tayo sa first part. Nabigyang-linaw na. Iyong last part na lang.

So tinanong ko.

And you know, I really wished na hindi sana ako umasang masyado that time, kasi sabi ba naman niya, "I love you, Em. I do. But I don't think we're ready to be in a relationship."

Halata siguro iyong confusion ko that time, kasi napahawi agad si Axel ng buhok ko, maybe as a form of calming me down or something.

"Bakit naman? P-paano mo naman nasabi?" sabi ko.

"You know, you have your issues with your best friend. Ako rin may sarili pang issues."

"Wala na kaming something ni Bryan. Hindi ba nga, nasabi ko na rin before na naka-move on na ako sa kanya?"

Tumango naman siya. Nag-okay pa nga siya eh. But I don't know why I felt like what I said was not convincing. Need ko pa bang ipatawag si Bryan and let him confirm for Axel to believe me?

"Sa akin naman, may kailangan pa akong ayusin sa sarili ko," sabi ni Axel. "I do love you, Em. Walang duda roon. Ang akin lang ay gusto ko munang makasiguro na ikaw na talaga iyong taong gusto kong makasama hanggang pagtanda. At ikaw rin, gusto kong pag-isipan mo rin muna iyong bagay na iyon. Gusto ko, sa oras na maging tayo na, gusto kong makita sa mga mata mo na ako na talaga iyong taong kailangan mo panghabang-buhay. Wala nang iba."

I don't know why, but it kinda felt like he's thinking there were still some residues of Bryan inside my heart.

Maybe he's right, maybe he's wrong. I don't know.

But I know he has a point for saying that we should think about this seriously.

"Will you wait for me, Em?"

Tiningnan ko siya sa mata.

"Of course, Axel."