Szkoła

Rozdział 32

Dziś już mieliśmy wszystko dla naszego maluszka. Byłam już w 7 miesiącu ciąży. Narzekałam na wszystko. Jak typowa kobieta.

Wika ostatnio strasznie zaczęła narzekać  że jest beznadziejna  I niepotrzebna.

Właśnie grałem sobie na konsoli na telewizorze i weszła bardzo zła Wika.

W: Jestem niepotrzebna
P: Ejejej  kotuś to nie prawda kto ci takich głupot  nagadał
W: Przemek
P: Co kiedy.
W: Jak szłam byłam przed chwilą w sklepie dwa domu dalej.
P: Misia czemu mi nie mówiłaś to bym z tobą poszedł.
W: Nie chciałam Ci głowy zawrac bo i tak masz dużo problemów przezemnie.
P: Misia nie mów że mam problemy przez ciebie nie mam problemów. To nic dziwnego że się o ciebie martwię. Jesteś w ciąży nosisz moje dziecko. Więc to normalne że  martwię że o to by się wam nic nie stało. Powtórzę Ci to poraz kolejny i będę powtarzać dopóki tego nie zrozumiesz. Jesteś moją narzeczoną i nikt nie ma prawa cie skrzywić. Jak kiedyś spotkam Przemka to się z nim rozprawie zeby zrozumiał że ciebie nie wolno obrażać.

Wika się rozpłakała tpo tych słowach.

P: Hej Misia nie płacz chodź tu do mnie.

Wika weszła do niego Na kolana i się w niego wtuliła.

W: Jak mam nie płakać jak mam najlepszego narzeczonego i najlepszego ojca dla mojego dziecka. Jesteś najlepszą osobą na świecie. Gdyby nie ty to bym mieszkała Na ulicy. Gdybyś się nie pojawił w moim życiu to nie byliśmy razem. I Gdyby nie nie ty to byśmy nie byli rodziną. Jesteśmy już rodziną bo jesteśmy narzeczeństwem a za 2 miesiece nasza maleńka córeczka przyjdzie na świat.
Kocham Cię Patryku Baranie.
P: Kocham Cię Wiktorio Baran.

Wika się uśmiechnęła I się w niego bardziej wtuliła.

Od Autorki

Dziś jeszcze zamierzam zrobić jeden lub dwa rozdziały. Przepraszam że ten jest taki krótki ale jest zrobiony na szybko. Zrobię  jeszcze dwa prawdopodobnie.