រឿង អន្ទាក់ស្នេហ៍បញ្ឆោតបេះដូង
ភាគទី4
ថេយ៉ុងគាំងលើសពីគាំងពេលដែលស្ដាប់លឺសម្ដីរបស់អ្នកដែលប្លន់យកស្នាមថើបដំបូងរបស់គេ ចង់បានកូនមកប្រាប់គេធ្វើអី?
« លោកចេះតែយ៉ាងម៉េចក្នុងខ្លួន? »ដោយហេតុថាមិនអស់ចិត្តខ្លាចថាអ្នកម្ខាងទៀតក្ដៅខ្លួនរហូតដល់វង្វេងទើបថេយ៉ុងលើកដៃទៅស្ទាបថ្ងាស់របស់គេដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍នោះទេថាអ្នកម្ខាងទៀតកំពុងតែបន្លំស្ទាបត្រគៀករបស់គេ។
« មកនេះ »គេផឹកពិតមែនប៉ុន្តែគេមិនទាន់បាត់ស្មារតីនោះទេទើបចាប់អូសថេយ៉ុងចេញទៅខាងក្រៅញាត់ចូលឡានរបស់គេនិងប្រញ៉ាប់បើកចេញទៅយ៉ាងលឿនរកតែនាយតូចប្រកែកមិនទាន់។ គ្រប់ពេលដែលគេដើលេងយប់គេមិនជិះម៉ូតូនោះទេភាគច្រើនគេជិះឡានវាមានសុវត្តិភាពល្អជាង។
« ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់លោកនោះទេលោកចង់នាំខ្ញុំទៅណា? »គេទាំងភ័យទាំងខ្លាចពេលដែលត្រូវមនុស្សប្លែកមុខចាប់គេមកបែបនេះ បើចង់លោតចុះពីឡានគឺមានតែផ្លូវស្លាប់ប៉ុណ្ណោះបើឡានបើកលឿនយ៉ាងនិង។
« ឯងឆាប់ភ្លេចយើងយ៉ាងនេះ? »ជុងហ្គុកសើចនៅដើមក.មិនគូរភ្លេចគេលឿនយ៉ាងនេះទេ។
« លោកគឺ...មែនហើយលោកជាជុងហ្គុកមែនទេ? »កាលពីនៅក្លឹបគេមិនបានចាប់អារម្មណ៍និងសម្លេងគេនោះទេនៅមានសម្លេងខ្លាំងដែលDjចាក់remixថែមទៀត តែពេលលឺសម្ដីរបស់អ្នកម្ខាងទៀតហើយយកមកគិត សម្លេងនេះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីចន ជុងហ្គុកអ្នកដែលបានជួយគេកាលពីព្រិកមិញនោះទេ។
« ឆ្លាត »ជុងហ្គុកលើកដៃទៅដាក់លើភ្លៅរបស់ថេយ៉ុងប៉ុន្តែមិនមែនប៉ះសាច់ផ្ទាល់នោះទេគឺបានត្រឹមប៉ះនៅលើខោប៉ុណ្ណោះ។
« ដកដៃរបស់លោកចេញទៅ »ថេយ៉ុងលើកដៃទៅគ្រវាសដៃជុងហ្គុកចេញពេលដែលអ្នកម្ខាងទៀតមើលទៅដូចជាទុកចិត្តមិនបាន ចំណែកជុងហ្គុកក៏មិននិយាយអ្វីដែរគិតតែពីបើកឡានដើម្បីអោយឆាប់ដល់វីឡារបស់គេវានៅជាយក្រុងបន្តឹចហើយប៉ុន្តែដោយសារគេចូលចិត្តស្ងប់ស្ងាត់បែបនោះទើបគេធ្វើវានៅទីនោះ។
« លោកចង់នាំខ្ញុំទៅណា? »
« ទៅដល់គង់តែដឹងទេ »ជុងហ្គុកនិយាយតែប៉ុណ្ណឹងគ្រប់យ៉ាងក៏ប្រែទៅជាស្ងៀមស្ងាត់ ចំណែកថេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយបន់ស្រន់ទេវតាគេចពីខ្លាមកជួបក្រពើរពិតមែន។
ងុឺតត...Lamborghiniពណ៌ខ្មៅសេរីចុងក្រោយចតនៅមុខវិឡាដ៏ធំស្កឹមស្កៃប៉ុន្តែវាបែជាមានភាពស្ងាត់ជ្រងំដូចជាផ្ទះគេបោះបង់ចោលយ៉ាងអញ្ចឹង។
« ចុះមក »នាយក្រាសជុងហ្គុកដើវាងមកបើកទ្វាឡានអោយថេយ៉ុងចេញពីឡានប៉ុន្តែមើលទៅថេយ៉ុងដូចជាស្ទាក់ស្ទើរមិនព្រមចេះមកតតែសោះ។
« ថេយ៉ុង...»ជុងហ្គុកសង្កត់សម្លេងត្រង់ឈ្មោះរបស់ថេយ៉ុង ធ្វើអោយអ្នកខាងក្នុងឡានឈានជើងចេញមកខាងក្រៅទាំងចិត្តមិនចង់មុខភ័យឡើងស្លេកដាក់ជើងត្រជាក់ស្រេបដូចជាផ្ទាងទឹកកក។
« ជុងហ្គុកខ្ញុំ...»
« ឆាប់ចូលមក »ជុងហ្គុកមិនបានស្ដាប់អ្វីទេក៏ទាញដៃស្រឡូនតូចចូលទៅខាងក្នុងជាមួយគ្នា គ្រាន់តែបើកទ្វាចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះជុងហ្គុកក៏បើកភ្លើងកុំអោយវាងងិតទៀតមើលទៅថេយ៉ុងដូចជាខ្លាចងងិត។
« នេះជាផ្ទះរបស់លោកមែនទេ?ហេតុអីក៏ស្ងាត់បែបនេះ? »ថេយ៉ុងមើលឆ្វេងមើលស្ដាំមិនឈប់ផ្ទះនេះធំល្មមគូរអោយចង់រស់នៅប៉ុន្តែវាស្ងាត់បន្តឹចហើយ តើជុងហ្គុកមិនខ្លាចទេមែនទេដែលរស់នៅស្ងាត់បែបនេះតែម្នាក់ឯង?
« មែនហើយនេះជាផ្ទះរបស់យើង យ៉ាងម៉េច? »ជុងហ្គុកចូលទៅអង្គុយលើសាឡុងធ្វើមិនដឹង នេះហើយជាផ្ទះរបស់គេវាស្ងាត់ក៏ពិតមែនប៉ុន្តែទីនេះគ្មានសម្លេងឈ្លោះប្រកែកគ្នាដូចជានៅវិមាននោះទេវាអាចធ្វើអោយគេគេងយ៉ាងស្កប់ចិត្តបាន គេមកគេងនៅទីនេះច្រើនជាងវិមានគេទៅវិមានតែពេលលោកតាហៅទៅប៉ុណ្ណោះមួយសប្ដាហ៍ទៅទីនោះប្រហែលជា2-3ដងទេ។
« តើលោកមិនខ្លាចទេមែនទេដែលត្រូវរស់នៅតែម្នាក់ឯងបែបនេះ? »ថេយ៉ុងចូលទៅអង្គុយក្បែរជុងហ្គុក ផ្ទះនេះស្ងាត់គូរអោយខ្លាចជាពិសេសគឺពេលយប់នៅច្រកផ្លូវនេះយូរៗមានសម្លេងឡានបើកឆ្លងកាត់មួយប៉ុណ្ណោះ។
« អញ្ចឹងឯងមករស់នៅជាមួយយើងដែរមកកុំអោយផ្ទះស្ងាត់បន្តទៀត »ជុងហ្គុកនិយាយឡើងធម្មតាៗ គ្មាននាក់ណាអាចទាយបានឡើយថាគេកំពុងតែគិតអ្វីព្រោះគ្រប់ពេលគេតែងតែពាក់មុខមុាំជានិច្ច។
« ខ្ញុំត្រូវធ្វើការ »អោយគេមករស់នៅបានយ៉ាងម៉េចគេក៏មានការងារត្រូវធ្វើដែរ ណាមួយទីនេះដូចឆ្ងាយពីទីក្រុងគូរសម។
« ធ្វើការនៅកន្លែងនោះមែនទេ?ឈប់ទៅ..យើងជាអ្នកចិញ្ចឹមឯង »គេមើលសម្លៀកបំពាក់ជាប់ខ្លួនរបស់ថេយ៉ុងគេដឹងបាត់ទៅហើយថាគេធ្វើការជាអ្នករត់តុនៅក្នុងក្លឹបប៉ុន្តែគូរតែបញ្ឈប់ទៅគេមិនព្រមអោយថេយ៉ុងទៅធ្វើការនៅទីនោះទៀតទេមិនដឹងថាគេគិតអ្វីឡើយអារម្មណ៍ហួងហែងស្រាប់តែកើតឡើងភ្លាមៗ នៅទីនេះជាមួយគេហើយទុកអោយគេជាអ្នកចិញ្ចឹម។
« ម៉េចនិងអាចទៅ? »គេនិយាយមិនឈ្នះជុងហ្គុកទេទៅមកៗនៅតែដដែលហើយសុទ្ធតែធានាចិញ្ចឹមគេទៀតផង គោលបំណងរបស់គេមិនមែនមករស់នៅសុខស្រួលអ្វីនោះទេគ្រាន់តែចង់ធ្វើការរកលុយដើលេងមួយខែមុននិងត្រឡប់ទៅក្រៅប្រទេសវិញប៉ុណ្ណោះ។
« វានិងអាចប្រសឹនបើឯងពពោះកូនអោយយើង »មកដល់ប្រយោគនេះជុងហ្គុកស្រាប់តែអោនមុខចូលមកជិតថេយ៉ុងភ្លាមៗធ្វើអោយចុងច្រមុះរបស់ពួកគេប៉ះគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលក្រសែរភ្នែកព្រានរបស់ជុងហ្គុកក៏បង្ហាញមកច្បាស់ៗអោយអ្នកម្ខាងទៀតឃើញ។
« ខ្ញុំ..ខ្ញុំចង់ងួតទឹក »ថេយ៉ុងប្រញ៉ាប់ងើបឈរគេចចេញពីជុងហ្គុក ប្រុសម្នាក់នេះលេងដល់ៗណាស់គេមិនមែនជាគល់ឈើទេណាគេក៏ចេះអៀនដែរ។
« ឡើងទៅខាងលើបន្ទាប់ឆ្វេងដៃជាប់ជណ្ដើរ »ជុងហ្គុកប្រាប់ផ្លូវទៅបន្ទប់សម្រាកហើយថេយ៉ុងក៏ប្រញ៉ាប់រត់ទៅយ៉ាងលឿន។
« ក្មេងម្នាក់នេះ »ស្នាមញញិមដ៏កម្រក៏លេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខសង្ហាររបស់ជុងហ្គុក ស្នាមញញិមនេះបានបាត់បង់តាំងតែពីថ្ងៃដែលម៉ាក់របស់គេបានលាចាកលោកនេះមកម្លេះគ្មានអ្នកណាអាចឃើញវាម្ដងទៀតទេប៉ុន្តែពេលនេះវាបានបង្ហាញខ្លួនម្ដងទៀតហើយដោយសារតែក្មេងម្នាក់នោះ។
ថេយ៉ុងបើកទូយកអាវសេមីពណ៌ស.ធំមួយរបស់ជុងហ្គុកមកពាក់វាមានប្រវែងវែងលើជង្គង់បន្តឹច បញ្ចេញជើងប្រឡូនស្អាតមកច្បាស់ៗពេញៗភ្នែកម៉្យាងគេចូលចិត្តស្លៀកពាក់បែបនេះគេងស្រាប់។
« លោកប៉ាប្រាកដជាតាមកូនហើយ កូនសុំទោស »ថេយ៉ុងដាក់ខ្លួនគេងនៅលើពូកចិត្តនិកដល់អ្នកមានគុណមិនដឹងថាពេលនេះគាត់យ៉ាងណាទៅហើយរាល់ដងគេមិនដែលបាត់ខ្លួនមួយថ្ងៃពេញបែបនេះឡើយគាត់ប្រាកដជាបារម្ភជាមិនខាន។
« គេងហើយ? »ជុងហ្គុកដែលបើកទ្វាមកក៏សម្លឹងមើលទៅអ្នកដែលគេងនៅលើគ្រែបែត្រគៀកមករកគេ ជើងស.ស្រឡូនគូរអោយចង់ស្ទាបអង្អែលធ្វើអោយគេលេបទឹកមាត់ខំប្រឹងទប់អារម្មណ៍។
« ហេតុអ្វីក៏លោកចូលមកទីនេះដែរ? »ពេលដែលលឺសម្លេងជុងហ្គុក ថេយ៉ុងក៏ប្រញ៉ាប់ងើបមកសួរគេស្មានតែបន្ទប់នេះគេគេងតែម្នាក់ឯងហើយជុងហ្គុកគេងនៅបន្ទប់មួយទៀតទេតើ។
« ព្រោះនេះជាបន្ទប់យើងនោះអី »ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមចូលទៅកាន់តែជិតអ្នកដែលអង្គុយលើគ្រែទាំងញញិមចុងមាត់ប្រៀបដូចជាខ្លាកំពុងតែចង់សង្គ្រប់ចំណីយ៉ាងអញ្ចឹង។ នាយតូចបិទភ្នែកជិតឈឹងពេលដែលអ្នកម្ខាងទៀតអោនមកកាន់តែជិតតែក៏សំណាងល្អដែលគេគ្រាន់តែអោនមកយកកន្សែងដែលនៅក្បែរនោះប៉ុណ្ណោះបន្ទាប់មកក៏ដើចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់។
« ហ៊ើយយយ...ធូទ្រូងបន្តឹច »ថេយ៉ុងលើកដៃរឹតទ្រូងអម្បាញ់មិញភ័យស្នើរស្លាប់ទៅហើយ។
ក្រោយពេលដែលសម្អាតខ្លួនរួចជុងហ្គុកក៏ចេញមកវិញដោយមានកន្សែងនៅរុំល្វែងខាងក្រោមនិងមានកូនកន្សែងមួយទៀតប្រើសម្រាប់ជួតសក់ កែវភ្នែកសម្លឹងមើលទៅកាន់អ្នកដែលគេងនៅលើគ្រែស្នាមញញិមខឹលក៏ញោចឡើងភ្លាមៗពេលដឹងថាអ្នកខ្លះបើកភ្នែព្រឹមមើលមកគេ ចង់លេងល្បឹចជាមួយគេផងមែនទេ?
« ហ្ហិមម...»ជុងហ្គុកឡើងទៅលើគ្រែទាំងមិនបានស្លៀកពាក់អោយបានបួលនោះឡើយក៏ទាញភួយបើកឡើងបង្ហាញអោយឃើញរាងកាយស្រឡូនដែលគ្របដោយអាវរបស់គេ ពេលដែលគេគេងផ្អៀងបែបនេះទៅធ្វើអោយអាវនេះកាន់តែខើចឡើងឃើញគល់ភ្លៅទាក់ទាញកាន់តែខ្លាំង មិនចាំយូរជុងហ្គុកការលើកដៃទៅអង្អែលជើងស្រឡូនរបស់ថេយ៉ុងថ្នមៗនិងទម្លាក់បបូរមាត់មកថែថើបភ្លៅតូចស្រឡូនរបស់នាយតូចថើៗធ្វើអោយអ្នកដែលធ្វើគេលក់នោះព្រឺឆ្អឹងខ្នង។
« លោកធ្វើអីនិង? »ធ្វើពុតលែងកើតទៀតហើយនៅពេលនេះព្រោះតែជុងហ្គុកបានបែគេអោយគេងផ្ងានិងយកជើងទាំងគូររបស់គេមកគងនិងចង្កេះរបស់គេ ដៃមិករបស់ជុងហ្គុកក៏លាត់អាវថេយ៉ុងទាញខោខ្លីមួយដែលនៅនិងជាប់ខ្លួនថេយ៉ុងចេញធ្វើអោយផ្នែកខាងក្រោមរបស់នាយតូចបង្ហាញនៅចំពោះមុខគេច្បាស់ៗ។
« អ្ហាសៗ...អ្ហឺសស ជុង »នាយតូចស្រាប់តែងឺយមុខថ្ងួចថ្ងូឡើងភ្លាមៗដៃក៏ខ្ញាំពូកពេញៗដៃពេលដែលជុងហ្គុកអោនទម្លាក់បបូរមាត់ត្រង់ចំណុចសំខាន់របស់គេ គេទាំងបឺតទាំងជញ្ជក់ធ្វើអោយគេគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងលែងបានទៅហើយ។
« យើងចូលចឹត្តត្រង់កន្លែងនេះ អ្ហិមម...»ជុង្គុកនិយាយឡើងងុលៗទាំងមិនព្រមដកមាត់ចេញពីត្រង់ចំណុចនោះឡើយធ្វើអោយខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅៗចេញពីខ្យល់ដង្ហើមរបស់គេស្ទើរតែដុតកម្លោចខ្លួននាយតូចទៅហើយ។
ជុងហ្គុកចាប់**ពេញៗដៃយកមកសាប់និងដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់ អណ្ដាតក្ដៅគ្រលាស់ឡើងធ្វើអោយអ្នកដែលគេងនោះសុខស្រួលស្ទើរតែផុតដង្ហើមម្ដងៗទៅហើយ។
« ហាសស...»មិនយូរប៉ុន្មាននាយតូចក៏បានបញ្ចេញទឹក**នោះចេញចូលទៅក្នុងមាត់របស់ជុងហ្គុកគ្មានសល់ហើយនាយក្រាសក៏លេបទឹកនោះអស់គ្មានសល់ទុកបន្តឹចលាបត្រង់ចំណុចសម្ងាត់របស់នាយតូចប៉ុណ្ណោះ។
« អ្ហាសៗ ជុង..ខ្ញុំឈឺ ដកៗចេញទៅ »ថេយ៉ុងស្រែកតែម្ដងពេលដែលនាយក្រាសស្រាប់តែស៊កម្រាមដៃពីចូលទៅក្នុងខ្លួនតបស់គេ វាទាំងឈឺទាំងផ្សារហើយក៏ពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់ដែរ។
« ត្រឹមតែម្រាមដៃប៉ុណ្ណោះ »ជុងហ្គុកធ្វើចកនាដកចេញដាក់ចូលពីយឺតទៅលឿនធ្វើអោយម្ចាស់ខ្លួនតូចរមៀរមូលពេញពូកទៅហើយ ចំណែកដៃម្ខាងដែលទំនេរក៏លូកទៅប្រឡះឡេវអាវដែលជាប់ខ្លួនថេយ៉ុងចេញបោះទៅខាងក្រោម។
« អ្ហាសសៗ ហុឺស...»គោលដៃទីពីរក៏បានមកដល់ ជុងហ្គុកក៏វាឡើងលើខ្លួនស្រឡូនស្អាតរបស់នាយតូច ដៃគិតតែពីស្ទាបអង្អែលសព្វប្រាណមិនឈប់ជាពិសេសគឺត្រគៀកមូលខ្លំគូរអោយចង់ច្របាច់លេង។
« ឯងចូលចិត្តទេ? »ជុងហ្គុកអោនទៅជ្រុបមុខនិងកញ្ចឹងក.របស់នាយតូចនិងងើបទៅខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់ថេយ៉ុងធ្វើអោយកម្ដៅកើតឡើងរាប់រយអស្សារ។
« អ្ហិមម...»ជុងហ្គុកអោនមុខជ្រុបនិងកញ្ចឹងក៏របស់ថេយ៉ុងបឺតច្បូតក.គេរហូតមានស្នាមពេញក.ទាំងអស់ផុតពីឆ្វេងមកស្ដាំខាំផងបឺតផងគ្មានសល់កន្លែង ចំណែកឯថេយ៉ុងវិញក៏មិនបានបដិសេដដែរមានតែងើយក.ដើម្បីងាយស្រួលដល់ជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះពេលនេះនាយក្រាសពង្វក់គេអោយចូលរណ្ដៅតណ្ហាបាត់ទៅហើយសូម្បីតែកន្សែងដែលនៅជាប់ចង្កេះនាយក្រាសក៏របូតដោយស្នាដៃគេដែរ។
« ឯងស្អាតណាស់ដឹងទេ? »ជុងហ្គុកងើបមុខមកនិយាយជាមួយអ្នកខាងក្រោមទ្រង់ទាំងបបូរមាត់បិះនិងប៉ះគ្នាទៅហើយឆ្ងាយគ្នាមិនដល់មួយស្រទាប់ដៃផង មិនចាំយូរជុងហ្គុកក៏អោនទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់នាយតូចបឺតច្បូតលូកអណហដាតចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់តូចប្រឡែងលេងអណ្ដាតគ្នាស្ទើរតែក្លាយជាអណ្ដាតតែមួយទៅហើយចំណែកឯដៃក៏លោកទៅច្របាច់សាច់គូ*នាយតូចតាមចិត្តដែលចង់។
សុំទោសសម្រាប់ពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ🙏🏻
សូមរងចាំភាគបន្ត...💜🫶🏻
YOU ARE READING
💕បញ្ឆោតស្នេហ៍ អន្ទាក់បេះដូង💞« ចប់ »
Romanceស្នេហាដែលកើតចេញពីលក្ខខណ្ឌប៉ុន្តែវាជាស្នេហាដ៏បរិសុទ្ឌរវាងមនុស្សពីរនាក់ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់សោះថាអ្វីដែលហៅថាជាស្នេហានិងក្ដីស្រលាញ់។ « យើងមិនខ្វល់..អ្វីដែលយើងដឹងនោះគឺឯងត្រូវតែមានកូនអោយយើង មានតែឯងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលពពោះកូនអោយយើង យើងមិនត្រូវការអ្នកណាទេក្រ...
