💕បញ្ឆោតស្នេហ៍ អន្ទាក់បេះដូង💞« ចប់ »

ភាគទី5;ចង់ចេញពីយើងណាស់មែនទេ?

រឿង អន្ទាក់ស្នេហ៍បញ្ឆោតបេះដូង
ភាគទី5

     ខ្យល់បក់ផាយផាត់ធ្វើអោយអាកាសធាតុប្រែទៅជាត្រជាក់ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលនៅក្នុងបន្ទប់នេះវិញកំពុងតែក្ដៅគគុកម្នាក់ៗញើសដាបពេញខ្លួន។
     « អ្ហាសៗ..ជុង »នាយតូចរលាក់ខ្លួនទៅតាមកម្លាំងសម្រុករបស់អ្នកខាងលើបង្ហើបមាត់ថ្ងូរចង់ឈឺបំពង់កទៅហើយ។
     « សឺត..អ្ហាស..ស្រួលណាស់ថេយ៍ »ជុងហ្គុកគិតតែពីបោលសម្រុកខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅតាមចិត្តដែលប៉ងប្រាថ្នាមាត់មិនទំនេរក៏អោនទៅបឺតច្បូតលើសាច់ទ្រូងពើកៗមានពណ៌ក្រហមផ្កាឈូកនោះយ៉ាងជក់ចិត្ត ចំណែកម្ខាងទៀតក៏លើកដៃទៅច្របាច់លេងមិនថ្នមដៃ។
     « ថ្នមៗទៅជុង...អ្ហឺសៗ »ពេលដែលអ្នកខាងលើសម្រុកខ្លាំងពេកគេក៏ឈឺស្កៀបដូចគ្នា ប៉ុន្តែមើលទៅជុងហ្គុកដូចជាមិនព្រមស្ដាប់តតែសោះ។
     « ថ្នមមិនបានទេ..អ្ហឺសស អស្ចារ្យណាស់ថេយ៍ »ជុងហ្គុកងើយក.ថ្ងូរចេញមកអស់ពីពោះវាពិតជាអស្ចារ្យណាស់សម្រាប់គេហើយក៏ជាលើកទីមួយដែលគេមានអារម្មណ៍ស្រួលអស់ពីពោះនិងស្រើបស្រាលថ្នាក់នេះ នេះជាលើកដំបូងហើយសម្រាប់ពួកគេទាំងពីរ។
     ផ្លាប់ៗៗ...សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បង្កើតជាសម្លេងតន្ត្រីក្ដៅគគុកលឺទ្រហឹងពេញបន្ទប់ពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងនៅតែព្រមបាត់។
     « អ្ហាសស...»សម្លេងមួយហ៊ើសចុងក្រោយពេលដែលដល់គោលដៅបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួននាយតូចអស់គ្មានសល់តែនេះមិនមែនជាគោលដៅទី5ទៅហើយមិនមែនទីមួយនោះទេប៉ុន្តែអារម្មណ៍របស់គេមិនព្រមបាត់តតែសោះចេះតែចង់បន្ត។
     « បានហើយជុង..ខ្ញុំហត់ណាស់ »ថេយ៉ុងនិយាយឡើងខ្សាវៗស្ដាប់ស្ទើរតែមិនលឿគេពិតជាហត់ខ្លាំងណាស់ដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នាផងសំណាងហើយដែលគេទ្រទ្រង់មកដល់ពេលនេះនោះ។
     « មួយទៀតមកណា »ជុងហ្គុកបញ្ចេញទឹកមុខកំសត់ប្រៀបដូចជាកូនទន្សាយយ៉ាងអញ្ចឹងថេយ៉ុងជាមនុស្សទីមួយហើយដែលបានឃើញ អោយគេធ្វើយ៉ាងម៉េចបើគេនៅតែចង់គេមិនទាន់ចង់ឈប់ទេរាងកាយថេយ៉ុងទាក់ទាញពេកហើយ។
     « អត់ទេ..អាយយ..ជុងហ្គុក »ប្រកែកគ្មានប្រសិទ្ធភាពជុងហ្គុកដាក់អោយនាយតូចគេងផ្កាប់មុតមុននិងនិងដាក់ភាពររឹងមុាំចូលទៅក្នុងខ្លួនថេយ៉ុងម្ដងទៀតនិងចាប់ផ្ដើមកម្រើកចង្កេះលឿនទៅៗ។
     « អ្ហាសៗ...ស្រួល »ជុងហ្គុកច្របាច់សាច់គូ*នាយតូចពេញៗដៃចង្កេះចេះតែសម្រុកចូលគ្មានអាក់សូម្បីមួយវិនាទី។
     « អ្ហឺសៗ..ជុងលឿន..អ្ហាស »នាយតូចឯណ្ណេះវិញក៏មិនអន់ដែរមុនដំបូងហត់ឥឡូវនេះបែជាមកអោយគេបន្ថែមល្បឿនទៅវិញ ដឹងត្រឹមថាពេលនេះគេទាំងឈឺនិងស្រួលឡើងផ្ទួនគ្នាធ្វើអោយអារម្មណ៍មួយនេះកាន់តែអស្ចារ្យ។
     « បានណាbaby...អ្ហឺសៗ »នាយក្រាសញញិមពេញចិត្តនិងពាក់សម្ដីរបស់នាយតូចមុននិងសម្រុកចង្កេះខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅក្ដីសុខក៏កើតឡើងមកជាហូរហែរ។
     ផ្លាប់ៗៗ...សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់នៅតែលាន់លឺរងំពេញបន្ទប់ហើយវាក៏មិនមែនត្រឹមតែមួយដូចដែលគេសុំដែរវាជើងដល់3ដល់4រហូតដល់នាយតូចសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងលើកទង់សចុះចាញ់នៅម៉ោង3ព្រឹក គេទៅមុខលែងរួចហើយ។
     « ឯងជារបស់យើងតែម្នាក់គត់ »ជុងហ្គុកអោនមុខថើបលើបបូរមាត់តូចស្ដើងមួយដង្ហើម ចាប់ពីវិនាទីនេះទៅគីម ថេយ៉ុងជាកម្មសិទ្ធរបស់ចន ជុងហ្គុកតែម្នាក់អ្នកណាក៏គ្មានសិទ្ធដណ្ដើម។
     « ឆាប់មករកប៉ាណាកូន សុឺតត »ពេលដែលថែថើបនាយតូចហើយក៏អោនមកថើបពោះរាបស្មើរបស់ថេយ៉ុងបន្ថែមទៀត គេបានអោយគ្រប់យ៉ាងទៅថេយ៉ុងហើយសង្ឈឹមថាកូនរបស់គេនិងមករកគេឆាប់ៗ។
     ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមរះឡើងសារជាថ្មីនាំយកពន្លឺបំភ្លឺផែនដី ខ្យល់បក់ផាយផាត់សម្លេងចេចចាចរបស់សត្វបក្សីធ្វើអោយបរិយាកាសកាន់តែស្រស់ស្រាយ។ បើងាគមកមើលក្នុងបន្ទប់ធំទូលាយឯណ្ណេះវិញក៏ឃើញថាមានមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អឹតរមួតប្រៀបដូចជាខ្លួនតែមួយទាំងដែលពួកគេទើបតែស្គាល់គ្នាបានមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ស្គាល់ត្រឹមតែឈឈ្មោះគ្រួសារយ៉ាងណាប្រវត្តិបែបណាក៏ពួកគេមិនដឹងរៀងខ្លួនប៉ុន្តែអារម្មណ៍នេះទោទន់រកគ្នាបាត់ទៅហើយ។
     « ហ្ហិមម..ថេយ៍ »ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមកម្រើកខ្លួនតឹចៗបើកភ្នែកឡើងសន្សឹមៗទទូលយកថ្ងៃថ្មី ស្នាមញញិមស្រស់ស្អាតក៏លេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខពេលដែលឃើញនាយតូចដែលផ្ដល់ក្ដីសុខអោយគេកាលពីយប់មិញកំពុងតែគេងលង់លក់នៅលើទ្រូងរបស់គេ។ តើគេខានក្រោកឡើងដោយស្នាមញញិមបែបនេះយូរប៉ុណ្ណាហើយ?វាយូរហើយ យូររហូតដល់គេចាំមិនបានតែពេលនេះស្នាមញញិមបានវិលមករកគេវិញព្រោះតែវត្តមានរបស់ក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលឈ្មោះថាគីម ថេយ៉ុង។
     « ម៉ោង9ហើយ? »ឈោងដៃយកទូរស័ព្ទមកមើលក៏ឃើញថាម៉ោង9ព្រឹកបាត់ទៅហើយ ហេតុអ្វីពេលនៅក្បែរថេយ៉ុងពេលវេលាដើលឿនដល់ថ្នាក់នេះ?អារម្មណ៍កក់ក្ដៅដែលខានមានជាយូរពេលនេះក៏វិលត្រឡប់មកវិញ តើក្មេងម្នាក់នេះមានអ្វីពិសេសទៅ?
     « ថេយ៍ហា...ក្រោកឡើង »ជុងហ្គុកអោនទៅខ្សឹបប្រាប់នាយតូចតឹចៗទាំងស្នាមញញិមមិនរលុប ខំតែគិតថាយប់មិញគេលេងជ្រុលទេកុំអីបន្តពេលព្រឹកនេះទៀតហើយអាចថាគេញៀនរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងទៅហើយ។
     « ហ្ហិមម..លោក ខ្ញុំចង់គេង »ថេយ៉ុងបើកភ្នែកឡើងទាំងមិនចង់រួចពេលនេះគេទន់ខ្លួនអស់ហើយចង់គេងតែមួយមុខគត់។
     « មិនបានទេ...យើងនាំទៅសម្អាតខ្លួនល្អជាង »ជុងហ្គុកលើកបីថេយ៉ុងឡើងដើតម្រង់ទៅបន្ទប់ទឹកទាំងកាយអាក្រាតទាំងពីរ តែក៏គ្មានអ្វីត្រូវខ្មាស់អៀនទៀតដែរគេឃើញគេប៉ះគ្រប់កន្លែងខ្ទេចគ្មានសល់ទេ។
     ជុងហ្គុកបីថេយ៉ុងចូលទៅក្នុងអាងបន្ទាប់មកក៏ចាប់ផ្ដើមងួតទឹកជាមួយគ្នាសូម្បីតែដុះធ្មេញក៏ជុងហ្គុកជាអ្នកដុះអោយដែរ ក្រោយពីងួតទឹករួចថេយ៉ុងក៏ស្វាងងងុយបានខ្លះតែក៏ត្រូវជុងហ្គុកចាប់លាបថ្នាំនៅដំបន់នោះប៉ុន្តែនៅតែដើមិនបានដដែលគ្រាន់តែកម្រើកខ្លួនក៏ឈឺដែរនិកដល់រឿងយប់មិញហើយខឹងចិត្តតែម្ដង។
     « តោះទៅរកញុាំអី នៅសម្លក់យើងដល់ណាទៀត »ជុងហ្គុកសើចឡើងតឹចៗនិងថេយ៉ុងដែលកំពុងតែអង្គុយនៅលើពូកសម្លក់គេដូចចង់ហែកគេទាំងរស់។
     « គ្រប់យ៉ាងមកពីលោកនិងហើយ »ថេយ៉ុងបញ្ចេញអាការៈឆ្នាស់ឆ្នើមចេញមកភ្លាមៗ គេទាំងខឹងទាំងឈឺបើយប់មិញគេមិនបណ្ដោយខ្លួនក៏មិនក្លាយជាបែបនេះដែរ។
     « យើងអ្នកខុសក៏បានតែពេលនេះទៅរកអីញុាំសឹន »គេព្រមទទូលកំហុសប៉ុន្តែគេមិនបានខុស100%ទេក៏មានចំណែកថេយ៉ុងដែរ មាត់ហាមណាស់តែខ្លួនចេះតែពើងមករករហូតអ្នកណាទៅទ្រាំបានឃើញទេឥឡូវដើលេងរួច។ មិននិយាយអ្វីច្រើនបន្តទៀតជុងហ្គុកក៏លើកបីថេយ៉ុងចុះទៅខាងក្រោមនិងដាក់អោយនាយតូចអង្គុយលើសាឡុងជាមុនសឹន។
     « លោកចង់ទៅណា? »ថេយ៉ុងមើលទៅជុងហ្គុកដែលដាក់គេអង្គុយហើយក៏បែរខ្នងដើចេញទៅណាមិនដឹង មិនមែនចង់ទុកគេចោលទេណា?
     « នៅត្រង់នេះហើយ យើងទៅធ្វើស៊ុបអោយញុាំ »ជុងហ្គុកងាគមកឆ្លើយបន្តឹចមុននិងដើចូលទៅខាងក្នុងផ្ទះបាយបាត់ នៅវីលឡាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេមិនមានជួលអ្នកបម្រើរទេជួលតែអ្នកសម្អាត2ថ្ងៃម្ដងប៉ុណ្ណោះចំណែករឿងចង្ក្រានបាយគេក៏មិនអន់ដែរ បើឃ្លានក៏ធ្វើញុាំដោយខ្លួនឯងនេះជាទម្លាប់គេបាត់ទៅហើយប៉ុន្តែពេលនេះគេមិនមែនធ្វើញុាំតែខ្លួនឯងទៀតទេនៅធ្វើអោយប្រពន្ធញុាំបន្ថែមទៀត។
     « គូរអោយស្រលាញ់ »នាយតូចញញិមឡើងមើលផែនខ្នងអ្នកដែលដើទៅផ្ទះបាយ គិតៗទៅប្រុសមុនាក់នេះកក់ក្ដៅខ្លាំងណាស់គ្រាន់តែនិយាយស្ដីគ្មានភាពទន់ភ្លន់និងអត់ជាតិប៉ុណ្ណោះ។
     15នាទីក្រោយស៊ុបក៏ធ្វើរួចវាគ្មានអ្វីទៅយូរទេព្រោះគ្រប់ត៉ាងមានស្រាប់នៅក្នុងផ្ទះបាយគេមានគ្រប់គ្រាន់ទាំងអស់និង បន្ទាប់ពីរួចរាលជុងហ្គុកក៏លើកស៊ុបដាក់នៅលើតុមុននិងទៅរកថេយ៉ុងដើម្បីនាំគេមកញុាំម៉ោងឈឹត10ទៅហើយប្រហែលជាឃ្លានហើយ។
     « នែលោក...ដាក់ខ្ញុំអង្គុយនៅលើកៅអីមួយទៀតទៅ  ខ្ញុំថា...»ថេយ៉ុង គេមិនសូវជាស្រណុកចិត្តទេពេលដែលជុងហ្គុកអោយគេអង្គុយញុាំស៊ុបបែបនេះ ព្រោះអ្វីដឹងទេ?ព្រោះផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេកំពុងតែប៉ះនិងអ្វីក៏មិនដឹងគេចេះតែភ័យដោយសារតែគេឈឺមិនទាន់បាត់នៅឡើយទេ។
     « បើឯងអង្គុយស្ងៀមៗមិនអីទេតែបើរើចុះឡើងៗមិនធានាឡើយ »ជុងហ្គុកគេដឹងថាថេយ៉ុងគេគិតអ្វី បើមិនចង់មានរឿងអង្គុយអោយស្ងៀមទៅតែងាគចុះងាគឡើងប្រយ័ត្នបានហាត់ប្រាណលើតុអារហារ។
     « ដឹងហើយ »ថេយ៉ុងក៏ព្រមនៅស្ងៀមជាសវាងត្រូវឈឺខ្លួនបន្ថែមទៀត ជុងហ្គុកក៏ដួលស៊ុបមកផ្លុំនិងបញ្ចុកនាយតូចយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ គេបញ្ចុកថេយ៉ុងមួយម៉ាត់ញុាំខ្លួនឯងមួយម៉ាត់ដោយស៊ុបក្នុងចានតែមួយសូម្បីតែស្លាព្រាក៏តែមួយដែរ ថេយ៉ុងក៏មិនបានថាអ្វីដែរទៅប្រកាន់អ្វីអារឿងញុាំស៊ុបចានស្លាបព្រាតែមួយនិងបើអណ្ដាតគេក៏ធ្លាប់ប្រឡែងគ្នាដែរនោះ។ ( កូនខ្ញុំគិតបានជ្រៅ😑 )
     ក្រោយពីញុាំរួចជុងហ្គុកក៏នាំថេយ៉ុងទៅសាឡុងវិញបើកទូរទស្សន៍អោយនាយតូចមើលស្មាលនេះមិនដឹងថាគូរទៅណាទេមានតែនៅផ្ទះនេះឯង ណាមួយទោះបីជាចង់ទៅក៏ទៅមិនបានដែរបើថេយ៉ុងដើមិនទាន់រួចផងនោះ។
     « លោកពិតជាចង់បានកូនមែនទេជុង? »ថេយ៉ុងនិយាយឡើងទម្លុះភាពស្ងៀមស្ងាត់ គេចង់សួររឿងនេះមកតាំងពីយប់មិញតែគេមិនទាន់ហ៊ានសួរតែពេលនេះមានឥកាសហើយត្រូវសួរអោយបាន។
     « មែនហើយ »
     « ហេតុអ្វីក៏លោកមិនទៅប្រាប់មនុស្សស្រីដែលលោកស្រលាញ់ទៅ? ហេតុអ្វីក៏លោកមកធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ »ថេយ៉ុងនិយាយបែបនេះព្រោះមើលទៅជុងហ្គុកគេសង្ហារអញ្ចឹងមិនសមនៅទំនេរទេគេប្រហែលជាមានមនុស្សដែលគេស្រលាញ់ហើយ បើបែបនោះមែនហេតុអ្វីក៏មិនទៅរកស្រីម្នាក់នោះ?មករកគេធ្វើអ្វី?
     « យើងគ្មានមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ទេ »តាំងពីធំដឹងក្ដីមកគេមិនដែលស្គាល់ទេថាអ្វីជាស្នេហា គេមិនដែលចង់ជិតចង់ក្បែរអ្នកណាឡើយគេមិនដែលចង់ទៅប្រឡូកប្រឡាក់ខ្លួនជាមួយអ្នកណាឡើយថេយ៉ុងជាមនុស្សដំបូងសម្រាប់គេ។
     « ប៉ុន្តែខ្ញុំជាមនុស្សប្រុសណាជុង ខ្ញុំម៉េចនិងអាចមានកូនបានទៅ?លោកអាចជាខកបំណង »គេហាក់ម្បីរំភើបពេលដែលលឺជុងហ្គុកនិយាយបែបនេះ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាគេនៅតែមិនយល់បើជុងហ្គុកចង់បានកូនម៉េចមិនទៅរកមនុស្សស្រី មករកគេជាមនុស្សប្រុសធ្វើអ្វី? រឺក៏ជុងហ្គុកដឹងថាគេជាអូមេហ្កា?ទេ..គេម៉េចនិងអាចដឹងបានទៅរឿងនេះមានតែអ្នកក្នុងគ្រួសារគេទេទើបដឹងហើយគេនិងជុងហ្គុកក៏ទើបតែស្គាល់គ្នាដែរ។( adminសុំបញ្ជាក់កន្លែងដែលប្រាប់ថាជាអូមេហ្កាគឺគ្រាន់ដាក់បង្គ្រប់សាច់រឿងទេ adminអត់បានរៀបរាប់ពេលអូមេហ្កាបញ្ចេញក្លឹនរឺថ្នាំដែលត្រូវលេបទេ🙏🏻 )
     « យើងមិនខ្វល់..អ្វីដែលយើងដឹងនោះគឺឯងត្រូវតែមានកូនអោយយើង មានតែឯងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលពពោះកូនអោយយើង យើងមិនត្រូវការអ្នកណាទេថេយ៉ុង »ជុងហ្គុកបែមកមើលថេយ៉ុងដោយសម្ដីប្រាកដប្រជា គេក៏មិនយល់ដូចគ្នាថាហេតុអ្វីគេគិតបែបនេះ ពេលដែលដឹងពីលក្ខខណ្ឌរបស់លោកតាគេខឹងខ្លាំងណាស់ដូចជាគាត់មានបំណងធ្វើបាបគេ គាត់ដឹងច្បាស់ថាគេបែបណារឿងស្រីអីអស់និងគេមិនប្រព្រឹត្តឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកដែលគេនិកដល់មុនគេនោះគឺថេយ៉ុងគឺមានតែថេយ៉ុងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធធ្វើជាម្ដាយកូនរបស់គេហើយទេវតាក៏នៅខាងគេ ធ្វើអោយគេបានជួបថេយ៉ុងម្ដងទៀតនៅក្នុងក្លឹប។
     « ចុះបើខ្ញុំមានកូនពិតមែនលោកនិងអោយខ្ញុំចាកចេញដែរទេ? »សំណួរនេះចាក់ដោតទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែគេនៅតែសួរអោយច្បាស់ បើតាមសម្ដីជុងហ្គុកត្រូវការតែកូនប៉ុណ្ណោះ ចុះគេវិញនោះ?ចុងក្រោយក៏អោយគេចាកចេញមែនទេ?
     « ឯងជាអ្នកនិយាយដោយខ្លួនឯង »ទឹកមុខធម្មតាប្រែជាមួម៉ៅមុននិងដើចេញទៅខាងក្រៅផ្ទះបាត់ទុកអោយថេយ៉ុងអង្គុយមុខស្ងួតតែម្នាក់ឯង។ គេចង់មានន័យថាយ៉ាងម៉េច?
       ជុងហ្គុកដើមកសួនច្បារទាំងខំទុបអារម្មណ៍មួម៉ៅដែលមាននៅក្នុងខ្លួន អារម្មណ៍ល្អៗទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវរលាយព្រោះតែសំណួរមួយនោះ។
    « ចង់ចេញពីយើងណាស់មែនទេ?ហេតុអីក៏គ្រប់គ្នាតែងតែចង់ទៅចោលយើង? »ម៉ាក់គេបានទៅចោលគេម្នាក់ហើយពេលនេះថេយ៉ុងក៏ចង់ទៅចោលគេម្នាក់ទៀតហើយមែនទេ? សំណួរដែលគេសួរចង់មានន័យថាយ៉ាងម៉េច?ចង់អោយគេដោះលែងអោយមានសេរីភាពបន្ទាប់ពីបង្កើតកូនរួចមែនទេ? គ្រប់គ្នាចាត់ទុកគេជាអ្វី គិតថាគេគ្មានបេះដូងគ្មានការឈឺចាប់ទេមែនទេ?កុំសូម្បីតែស្រម៉ៃថាអាចចាកចេញពីគេបាននោះ។

សូមរងចាំភាគបន្ត....💜🫶🏻