រឿង អន្ទាក់ស្នេហ៍បញ្ឆោតបេះដូង
ភាគទី7
នៅក្នុងឡានមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ថេយ៉ុងធ្វើមុខស្មើតាំងតែពីចូលមកក្នុងឡានមកម្លេះនោះក៏ព្រោះតែគេនៅគិតពាក្យនោះមិនទាន់ឈប់ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏លួចមើលថេយ៉ុងរហូតគ្រាន់តែគេមិននិយាយអ្វីសុខចិត្តស្ងាត់រៀងខ្លួន។ម្នាក់ពូកែអនៀចិត្តម្នាក់ទៀតដឹងថាគេអន់ចិត្តហើយតែមិនចេះលួង ពីមុនមកគេមិនធ្លាប់លួងអ្នកណាតាមចិត្តអ្នកណាទេទោះបីដឹងថាគេកំពុងអន់ចិត្តនិងខ្លួនក៏គេមិនខ្វល់ដែខឹងអីអន់ចិត្តអីគ្មានពាក់ព័ន្ធនិងគេនោះទេប៉ុន្តែសម្រាប់ថេយ៉ុងម្នាក់ជាករណីពិសេសគេពិបាកទ្រាំគេក៏មិនស្រណុកចិត្តពេលឃើញថេយ៉ុងស្ងប់ស្ងាត់បែបនេះ។
ឡានបានបើកចូលមកក្នុងទីធ្លារបស់វីឡាគ្រាន់តែឡានឈប់ភ្លាមថេយ៉ុងក៏ចុះពីលើឡានយ៉ាងលឿនតែមិនទាន់បានចូលខាងក្នុងភ្លាមៗទេរងចាំជុងហ្គុកមកបើកទ្វាសឹន។
« ឆាប់ចូលមក »ជុងហ្គុកដោះលេខកូដទ្វារបស់វីឡាមុននិងងាគហៅថេយ៉ុងថែមទាំងញញិមដាក់ថេយ៉ុងថែមទៀត ប៉ុន្តែមិនខ្ចីមើលមុខដើចូលទៅខាងក្នុងធ្វើដូចជុងហ្គុកជាខ្យល់អាកាស។
« នេះគេខឹងយើងមែន? »ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលទៅខ្នងនាយតូចទាំងលួចគិតលួចឆ្ងល់ ថេយ៉ុងពិតជាខឹងគេពិតមែនហើយថែមទាំងខឹងបានយូរទៀតផង តើត្រូវលួងបែបណាទៅបើគេមិនចេះផង?
ថេយ៉ុងឡើងទៅខាងលើចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកងួតទឹកអោយបានត្រជាក់ខ្លួន ចំណែករឿងញុាំគេបានញុាំអារហារកាលពីល្ងាចជាមួយជុងហ្គុកនៅផ្សារទំនើបហើយមិនឃ្លានទៀតទេ។
« បើមិនលួងយើងទេ...កុំសង្ឈឹមថាបាត់ខឹងអោយសោះ »ថេយ៉ុងអង្គុយសម្លឹងមើលទៅទ្វារងចាំមនុស្សម្នាក់ចូលមកលួង តាំងពីគេឡើងមកងួតទឹករួចរាល់អង្គុយចាំឡើងមួយសន្ទុះហើយនៅមិនទាន់ឃើញឡើងមកតាមទៀត។
« មែនហើយយើងត្រឹមតែជាអ្នកស្គាល់គ្នាធម្មតាប៉ុណ្ណោះមានរឿងអ្វីដែលគេត្រូវមកលួងយើងនោះ? »គេនៅចាំពាក្យនេះច្បាស់ណាស់វាលឺចេញពីមាត់របស់ជុងហ្គុកដោយផ្ទាល់ គេក៏មិនយល់ថាហេតុអ្វីត្រូវអន់ចិត្តនិងពាក្យថាត្រឹមអ្នកស្គាល់គ្នាទាំងដែលគេគ្មានឋានៈអ្វីនៅក្នុងចិត្តរបស់ជុងហ្គុកពិតមែន។
ក្រាកក...សម្លេងបើកទ្វាបានបន្លឺឡើងធ្វើអោយថេយ៉ុងប្រញ៉ាប់ងាគមុខចេញនិងមកធ្វើជាផ្អែកខ្នងនិងក្បាលគ្រែវិញ។
« ថេយ៍...»ជុងហ្គុកដើចូលមកអង្គុយជិតអ្នកដែលកំពុងតែងក់ងរនិងចូលអោបចង្កេះតូចច្រឡឹងជាប់យ៉ាងគូរអោយស្រលាញ់ចាត់ទុកជាការលួងលោម។
« ឯងខឹងនិងយើងមែនទេ?យើងសុំទោស យើងពិតជាមិនដឹងថាគូរប្រាប់ទៅគេយ៉ាងម៉េចមែន ពួកយើងទើបតែស្គាល់គ្នា ឯងក៏ដឹងមែនទេ? »គេគ្រាន់តែចង់បកស្រាយរវាងគេនិងថេយ៉ុងជាអ្វីនិងគ្នាអោយពិតប្រាកដទៅ?ពួកគេលើសពីមិត្តអញ្ចឹងតែអាចជាស្នេហាទេ?ពួកគេសុទ្ធតែមិនធ្លាប់មានបទពិសោធមិនដឹងឡើយថាស្នេហាវាមានរូបរាងបែបណាយ៉ាងពិតប្រាកដ ម៉្យាងពួកគេទើបតែស្គាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះម៉េចនិងអាចដឹងលឿនយ៉ាងនេះទៅ?
« ខ្ញុំ...»
« ឈប់ខឹងនិងយើងទៅណា »ជុងហ្គុកបន្តឹងដៃអោបថេយ៉ុងកាន់តែណែនជ្រុបមុខនិងទ្រូងរបស់ថេយ៉ុងនិងនិយាយឡើងងល់ៗចង់អោយថេយ៉ុងបាត់ខឹងនិងខ្លួន។
« ខ្ញុំបាត់ខឹងនិងលោកក៏បានតែ...អ្ហឺស លោកធ្វើអីនិង? »ភ្លេចខ្លួនបន្តឹចសោះជុងហ្គុកបានលួចដោះឡេវអាវគេបានបួនគ្រាប់បាត់ទៅហើយនៅប្រើមាត់បឺតចុងទ្រូងពណ៌ផ្កាឈូករបស់គេថែមទៀតផង។
« តែយើងឃ្លានហើយ »ជុងហ្គុកងើបមុខទៅប្រាប់ថេយ៉ុងបន្តឹចមុននិងជ្រុបមុខចូលទៅបឺតទ្រូងរបស់នាយតូចសាជាថ្មី ដៃដែលអោបចង្កេះនោះក៏ប្ដូរមកជាមកអង្អែលភ្លៅនិងសើយអាវដែលមានវែងត្រឹមភ្លៅនោះឡើងទាញខោខ្លីរបស់នាយតូចចេញយ៉ាងទាន់ហន់។
« អ្ហាសជុង...»គេកាន់តែទប់សម្លេងមិនជាប់ពេលដែលបាត់ដៃក្ដៅរបស់ជុងហ្គុកលូកចូលទៅសា**របស់គេ វាទាំងស្រើបស្រាលហើយក៏រោលរាលរកថាមិនត្រូវ។
« ថេយ៍...អ្ហិមម...»ជុងហ្គុកប្ដូរមកទ្រោបពីលើថេយ៉ុងអោនទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់នាយតូចបឺតច្បូតយ៉ាងរោលរាល ដៃមិនអោយចំនេរសើយអាវដែលនៅទើសទាល់ចំណុចខាងក្រោមចេញទុកតែមួយកំណាត់លើដែលរបូតឡេវអស់4បាត់ទៅហើយ។
« ឯងស្អាតណាស់ដឹងទេ? »ជុងហ្គុកមើលបណ្ដើរស្ទាបអង្អែលបណ្ដើរនៅឆ្លៀតត្របាច់គៀកគេលេងថែមទៀត មិនចាំយូរគេក៏ដោះអាវថេយ៉ុងដែលសោះតែ2ឡេវចុងក្រោយនោះចេញទម្លាក់វាចុះទៅក្រោមដើម្បីអោយបានឃើញរាងកាយស្រស់ស្អាតអោយបានពេញៗភ្នែកម្ដងទៀត។
« អ្ហិម...»ដោយទ្រាំមិនបានបន្តទៀតថេយ៉ុងក៏ងើបឡើងមកប្រថាប់បបូរមាត់លើបបូរមាត់ជុងហ្គុកសារជាថ្មីពេលនេះជុងហ្គុកដុតគេរហូតទ្រាំលែងបានទៅហើយ ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏តបទៅវិញយ៉ាងសាកសមអណ្ដាតច្រពាក់ច្រពួនគ្នាយ៉ាស្អឹតរមួតផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់គ្នាដោយគ្មារអែង ដៃស្រឡូនក៏ចាប់ផ្ដើមជួយដោះសម្លៀកបំពាក់របស់នាយក្រាសចេញ។
« ហ្ហិម...»ក្រោយទាញអាវយឺតរលុងៗចេញផុតពីក្បាលហើយជុងហ្គុកក៏អោនមកបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាយតូចម្ដងទៀតផ្ដួលអោយទៅគេងជាប់និងគ្រែរដោយមានគេតាមថែថើបមិនដកមាត់ សង្គ្រាមស្នេហ៍ក៏ចាប់ផ្ដើមកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់លឺសូរតែសម្លេងស្រែចថ្ងូរនិងសម្លេងទង្គេចសាច់គ្នាគូរអោយព្រឺសម្បុរមិនដឹងថាពេលណាទើបពួកគេសម្រាកនោះទេ។
YOU ARE READING
💕បញ្ឆោតស្នេហ៍ អន្ទាក់បេះដូង💞« ចប់ »
Romanceស្នេហាដែលកើតចេញពីលក្ខខណ្ឌប៉ុន្តែវាជាស្នេហាដ៏បរិសុទ្ឌរវាងមនុស្សពីរនាក់ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់សោះថាអ្វីដែលហៅថាជាស្នេហានិងក្ដីស្រលាញ់។ « យើងមិនខ្វល់..អ្វីដែលយើងដឹងនោះគឺឯងត្រូវតែមានកូនអោយយើង មានតែឯងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលពពោះកូនអោយយើង យើងមិនត្រូវការអ្នកណាទេក្រ...
