Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 48

* Hoofdstuk 48 *

[Justin]

Net als ik denk dat het zinloos is om hier te blijven staan, gebeurt het. De deur zwaait open en een paar mannen stappen naar buiten, gevolgd door ... Ik voel mijn aderen koken van woede. Hier zit hij dus! Ik had gelijk! Wacht ... Dan is Brooke hier ook?! Mijn blik gaat kort naar Bryan en Charlotte. Denken zij wat ik denk? " Ik ga mee " zegt Bryan meteen. " Dan blijf jij hier en wacht op versterking " Nu pas valt me op dat Charlotte in de walkietalkie aan het praten is. " Ze zijn er binnen 10 minuten " Ze kijken beiden naar mij." Geen denken aan dat ik hier blijf wachten tot ze er zijn " brom ik. Ik pak mijn pistool uit het handschoenenkastje en stap uit de auto. Snel loop ik, met Bryan achter me aan naar de deur. Gaan we gewoon aanbellen? Ik druk kort op de bel en al snel doet het meisje terug open. " Geen enkele beweging " Ik pak haar vast, druk haar tegen mijn borst en zet het geweer tegen haar slaap. " Waar ... is ... Brooke " zeg ik langzaam. Het meisje kijkt me met grote ogen aan. " Boven " hoor ik haar nog net zeggen. Ik duw haar naar Bryan toe, die haar in de wc opsluit.

Ik loop met grote passen naar boven. " Brooke?! " schreeuw ik een paar keer. " Justin? " Ik hoor haar zachte stem en loop meteen de goeie richting uit. Ze komt een kamer uitgelopen, haar ogen rood door te wenen maar het enige waar ik aan kan denken is dat ik haar gevonden heb! Ik heb gedaan wat ik beloofd had! Alleen moest het veel vlugger gebeurd zijn!

[Brooke]

Opeens hoor ik mijn naam. Wacht, die stem herken ik?! " Justin? " Ik loop de kamer uit en zie hem midden in de gang staan. Hij loopt naar me toe en ik doe net hetzelfde. Gebeurt dit echt? Hij drukt me stevig tegen zich aan en de tranen wellen weer op. " Ik was hier ... En jij was er niet. Hoe... " Hij drukt een paar kussen op mijn wang en kijkt me dan vragend aan. " Ze hadden me toen opgesloten in de kelder. Ik had Charlotte wel gehoord, maar jullie mij niet " Dan druk ik me terug tegen hem aan. Hij wiegt me heen en weer en mompelt: " Het spijt me. Ik had je hier sneller moeten uithalen " Ik kijk op en geef hem een kus op zijn wang. " Je hebt me gered. Die paar dagen maakten echt niet uit "

Zo blijven we even staan, tot een paar geweerschoten klinken. " Shit ... Ze zijn terug "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ A/N: Eindelijk heeft hij haar gevonden :D Maar hoelang zullen ze samen zijn?

En natuurlijk kon het niet té gemakkelijk gaan ook ;)

Nog 2 hoofdstukken en deel 2 is af!

Undercover Academie is ook geplaatst :) Zet het zeker in jullie bibliotheek ;) 

Vote/Comment/Follow