Undercover Agents [Book 1/2/3]

2.

2.

Het was al donker buiten. Mijn oor hield ik tegen de slaapkamerdeur van mijn ouders. Ze zouden niet blij zijn als ze wisten dat ik naar buiten zou gaan. Ik probeerde mijn voetstappen zo stil mogelijk te houden, maar een andere kamerdeur ging toch open.

Mijn broertje, van 8 , bekeek me vanuit de deuropening. De deur stond op een kiertje en ik zag maar een deel van zijn lichaam. " Waar ga je naartoe? " vroeg hij fluisterend. Ik rolde mijn ogen. Typisch dat mijn broertje me net moest betrappen.

" Ik ga even naar buiten. Naar Connor " vertelde ik eerlijk. Het was wel de vooravond van een week vakantie, maar toch vonden mijn ouders dat ik nog tijd genoeg had om met hem af te spreken. Ik zag geen andere keuze dan weg te glippen. Connor zou een paar huizen verderop staan, bij zijn brommer.

Charlie wreef slaperig in zijn ogen, voor die zich weer op mij richtte. Ik bromde ongeduldig maar liep toch naar hem toe. " Ga maar terug in je bed liggen. Als je straks wakker wordt ben ik al lang terug " zei ik, terwijl ik hem in zijn bed stopte.

Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en liep de kamer alweer uit. Ik hoopte maar dat Connor niet dacht dat ik niet meer ging komen. Ik was al een paar minuten te laat.

Eindelijk beneden ging ik via de achterdeur. Over het tuinhek en stond eindelijk voor mijn huis. Vanaf door begon ik te lopen. Ik zag hem al van ver staan. Hij zat op zijn brommer en had een glimlach op zijn gezicht.

" Ik dacht dat je niet meer kwam " grinnikte hij, toen ik mijn armen om hem heen sloeg. Ik gaf hem een knuffel voor ik zei: " Mijn broertje had me betrapt " Mijn handen pakten die van hem vast.

" Ik dacht dat hij me leuk vond? " Connor trok zijn wenkbrauw lachend omhoog. Dat dacht ik eigenlijk ook. Charlie was wat achterdochtig, tot Connor hem kon overtuigen met een speelgoedauto. Vanaf toen waren ze dikke vrienden. " Misschien heeft hij me daarom maar even opgehouden "

Connor drukte een korte kus op mijn lippen.Een klein blosje ontstond op mijn wangen.

" Charlotte! " Een bekende stem riep mijn naam. Ik slaakte een zucht en draaide me om. Mijn vader stond een aantal meter verderop. Armen gekruist en duidelijk niet blij.

" Ja, ik kom! " Schreeuwde ik terug. " Kan ik je morgen komen ophalen? " Ik drukte vlug een kus op zijn wang en stapte al naar mijn vader toe. " Morgen moet ik helpen met de klusjes. Ik laat nog wel iets weten " zei ik, voor ik in snelle looppas naar mijn vader ging. " De volgende keer zou ik toch zorgen dat je stiller bent " zei hij, voor hij me terug naar mijn kamer bracht. Het geluid van Connor's brommer was in de verte nog te horen.

A/N: Vote/Comment/Follow