Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 70

Hoofdstuk 70

[Justin]

" Brooke? Is er iets? Antwoord me! " De greep op mijn telefoon wordt nog vaster en ik knijp hem bijna fijn. Waarom antwoord ze me nu niet? Heeft ze iets ontdekt? Is er soms iets gebeurd? Bryan, die tegenover me in een bed ligt, kijkt me niet-begrijpend aan. Jammer genoeg had hij niet kunnen zien wie hem aangevallen had en wie Charlotte ontvoerd was. Maar we zouden haar wel terugvinden. We wisten toch al dat het een vrouw was.

" Sofie " hoor ik zacht aan de andere kant. Sofie? Ik probeer me een Sophie te herinneren. Wacht eens ... Was Taylor's vriendin geen Sofie? Mijn ogen worden groot. Een motief zou er zeker zijn. " Brooke, blijf kalm. Doe niets. Blijf gewoon daar. Ik kom nu naar je toe " Brooke zegt niets meer, dus ik beëindig het gesprek. Al telefonerend kan ik toch niet bellen.

" Brooke denkt te weten wie erachter zit. Ik ga naar haar toe. " Ik loop de kamer uit en hoor Bryan net nog ' hou me op de hoogte ' roepen. Zo snel ik kan spurt ik naar mijn auto, om daarna naar huis te gaan. Zodra ik binnen stap zie ik dat iedereen bij één laptop staat. " Brooke? " Een paar mannen gaan uit te weg zodat ik Brooke kan zien zitten. Ze is in gesprek met een andere man en ze maakt een paar drukke bewegingen.

Ik zet een aantal stappen en leg mijn hand op haar rug. Het zorgt ervoor dat ze haar aandacht op mij vestigt. " Justin " Ik druk een kus op haar wang en kijk naar het scherm van de laptop. " Sofie heeft een paar adressen. Het huis waar ik opgesloten zat tijdens mijn ontvoering, een adres bij haar ouders en dan nog een appartement. We kunnen bij hen allemaal gaan kijken "

Ik ga met mijn hand door mijn haar. Het liefste zou ik hebben dat Brooke thuis blijft, maar door de manier waarop ze die ' we ' zegt weet ik dat dat geen optie is. " We splitsen ons in drie groepen. Wij gaan naar het appartement. Een paar anderen naar de andere twee adressen. De ene groep kan meteen haar ouders ondervragen. "

Ik krijg niet eens meer de kans om ertegenin te gaan of iedereen is al naar buiten aan het rennen. Zuchtend loop ik dan toch achter ze aan. Brooke volgt me. In de auto is zij het die het adres intikt in de gps. " Brooke. Je moet me beloven dat je wacht tot ik zeg dat het veilig is. Ik wil niet dat je in gevaar bent, oke? " Ze knikt een paar keer. Een revolver wordt uit het handschoenenkastje gepakt en ze geeft hem aan mij. Een tweede revolver, van onder de passagierszetel, houdt ze zelf vast.

Ik zet de auto een paar meter van het appartement stil. Brooke blijft wachten in de auto, terwijl ik zelf een kijkje ga nemen. Met de revolver in de hand loop ik naar de ingang toe. Net als ik door de deur, naar de hal, naar binnen kijk zie ik haar staan. Ze schrikt en rent meteen weer weg. Shit. Goed gedaan Justin.

A/N: Vote/Comment/Follow