Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 71

Hoofdstuk 71

[Brooke]

Ik kijk naar Justin terwijl hij naar het appartementsgebouw loopt. Hij heeft zijn revolver in de hand, als hij naar de ingang gaat. Mijn vingers tikken op mijn been en ik zucht. Wachten is echt niets voor mij. En wat als Justin in de problemen komt? Dan is er niemand om hem te helpen! Plus, wat als Charlotte daar is? Ik wil haar zo snel mogelijk zien als dat het geval is.

Ik open de autodeur en stap uit. Justin is ondertussen al nergens meer te bekennen. Ik hou mijn eigen revolver vast en loop zo snel mogelijk naar de ingang toe. Blijkbaar heeft hij die ingetrapt, want overal ligt er glas. Voorzichtig stap ik over het glas heen.

Ik hoor een bonk van boven komen, dus ik volg het geluid. Ik heb nog maar een paar stappen gezet of ik hoor al een paar schoten. Justin! Denk ik meteen. Ik loop sneller en ga door de open getrapte deur. Meteen zie ik Justin liggen. Hij ligt op de grond en houdt zijn hand tegen zijn buik. Sofie staat een eindje van hem weg, een pistool in de hand.

Die heeft ze nu op mij gericht. Charlotte ligt in een wiegje, achter haar. Ik zie herken haar meteen. " Sofie, laat ons alsjeblieft gaan. Het is het beste voor iedereen " Ze stapt achteruit en gaat naar het wiegje toe. Het pistool richt ze nu op Charlotte. " Leg het weg " zegt ze met trillende stem. Ik heb geen keuze. Ik kan Charlotte niet in gevaar brengen.

Ik leg het pistool op de grond en schop het weg. Mijn handen hou ik een tijdje omhoog. Nu bekijk ik Sofie pas goed. Ze is nog steeds dezelfde als zoveel maanden geleden. " Waarom doe je dit Sofie? Wat hebben we je misdaan? " vraag ik haar. Is Taylor echt de reden van dit alles?

Er klinkt opeens baby gehuil. Mijn blik gaat meteen naar Charlotte toe, maar zij ligt stil in haar wiegje. Mijn blik gaat terug naar Sofie. " Je hebt hem van ons afgepakt! Jullie hebben hem vermoord! Jullie hebben de vader van mijn zoon vermoord! " schreeuwt ze. Een paar tranen rollen over haar wangen. " Jullie dochter verdient geen ouders! Net zoals mijn zoon geen vader zal hebben! "

" De politie zal sowieso naar hier komen Sofie. Ze weten dat jij het bent die Charlotte heeft. Je kan jezelf nog altijd redden. En wat moet je zoon als jij in de gevangenis zit? " Ik zie dat Sofie begint na te denken. Mijn woorden hebben duidelijk iets losgemaakt. " Geef ons het pistool en we zullen vertellen dat je hebt meegewerkt "

Ze blijft nog even staan, voor ze naar me toekomt en me het pistool geeft. Ze slaat haar armen dan rond zich heen en loopt naar een andere kamer toe, waarschijnlijk die waar haar zoon ligt. Ik richt mijn aandacht nu op Justin. Hij ligt nog steeds op de grond en een grote rode vlek is te zien op zijn shirt. " Alleen maar een schotwonde. Niets ernstigs " zegt hij tegen me. Ik glimlach kort naar hem voor ik Charlotte uit het wiegje pak en haar dicht tegen me aandruk. Daarna loop ik terug naar hem toe. Met mijn andere hand toets ik het alarmnummer in. Een ambulance moet komen. " We zijn weer een gezin. " zegt Justin tegen me. Zijn andere hand gaat over Charlotte's hoofdje. Wat ben ik toch blij dat ze ongedeerd is.

A/N: Ik weet niet of hierna nog een paar hoofdstukken volgen of de epiloog :s daar zal ik nog even over moeten denken.

Vote/Comment/Follow