Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 46

~ Hoofdstuk 46 ~

[Justin]

Ik laat de auto op een paar meter van het huis staan. Vanaf hier kan ik de voordeur zien. Dan zak ik wat onderuit en leg mijn fototoestel al op mijn schoot zodat ik het meteen kan pakken als ik het nodig heb. Charlotte kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. " Justin ... we zijn binnen geweest in het huis. Brooke was er niet " zegt ze zacht. Ik probeer haar te negeren. Als zij een beter idee heeft mag ze me dat altijd melden. Mijn blik blijft op de voordeur gericht. Ooit moet ze er toch eens uitkomen.

[Brooke]

Na iets van een uurtje, ik weet het niet zeker want ik kan nergens het uur zien, klopt er iemand op mijn deur. Ik kan een lichte grinnik toch niet onderdrukken als die iemand de kamer wil binnenkomen. Mis poes! De stoel staat er nog steeds voor en zolang die er staat kan niemand binnen. Ik draai me om mijn zij, met mijn rug naar de muur en sluit mijn ogen. Gewoon negeren! " Brooke! Doe verdomme die deur open! " hoor ik Taylor brommen aan de andere kant. Van mij mag hij daar de hele dag lopen schreeuwen, kloppen en vloeken. Ik doe toch niet open! Hij blijkt het ook door te hebben want ik hoor een zucht en daarna wat voetstappen. Meteen draai ik me terug op mijn rug en kijk naar het plafond. Waar zou Justin nu mee bezig zijn? Weet hij dat ik hier ben of is hij al een ander spoor aan het onderzoeken? Ik draai me op mijn andere zij en pink een traan weg. Niet aan denken Brooke! Denk aan iets anders!

Mijn buik begint te knorren en ik vervloek mezelf dat Taylor waarschijnlijk eten had meegebracht! Shit ... Ik loop naar de deur en maak ze dan toch maar los. Liever eten en Taylor dan een rammelende maag. Ik loop naar beneden en zie Sofie en Taylor aan de tafel zitten. Sofie kijkt me kort aan, voor ze me negeert en verder eet. Wow, wat heb ik haar opeens misdaan? Van Taylor krijg ik wel zijn volledige aandacht. Hij heeft weer een grijns op zijn gezicht. " Wat is er zo grappig? " brom ik naar hem. Ik blijf in de deuropening staan. Er is geen stoel meer vrij. " Je bent eindelijk uit je kamer gekomen " lacht hij. " maar veel te laat. Ik wou je roepen om te eten. Nu krijg je niets. Eigen schuld " Ik kijk hem met grote ogen aan. Bedoelt hij nu dat hij me gaat laten verhongeren? Mijn maag maakt een protesterend geluidje door deze gedachte. Opnieuw begint hij te lachen. " Lang zal je het precies niet uithouden " Hij staat recht en wenkt dan een bewaker, die me achter zich aantrekt naar mijn kamer. Goed bezig Brooke! Dit was echt het beste dat je ooit gedaan hebt!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oei oei oei :s Brooke heeft zich weer in de problemen gewerkt. Zou ze Taylor kunnen overtuigen om het niet te doen? Tja, dat lezen jullie in het volgende hoofdstuk :p

Votes & comments zijn welkom!