Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 63

Gelieve de A/N op het einde te lezen :) 

* Hoofdstuk 63 *

[Brooke]

Het is eens iets anders om niet anderen te helpen, maar anderen jou moeten helpen. Bij mijn ontvoering waren het alleen Justin, Charlotte en Bryan geweest die me gered hadden. Met die ontvoering in mijn achterhoofd weet ik dat we dit serieus moeten nemen. Toen Taylor in de gevangenis zat dachten we ook dat hij me niets kon aandoen, maar dat gebeurde toch.

Justin loopt op de toppen van zijn tenen. De onderzoekers hebben geen idee wie het gedaan heeft en Justin heeft ze al meermaals zitten uitschelden. Hij is nu eenmaal bezorgd en ongerust dat er weer iets met me gaat gebeuren. Met mijn dikke buik kan ik me absoluut niet verdedigen. Een slechtere timing kon wel niet ...

De onderzoekers gaan naar buiten en Justin gooit de deur met een harde klap achter hen dicht. Het laat mijn oren even tuten, maar ik zeg er niets van. " 2 bodyguards krijgen we ... twee fucking bodyguards! Is dat het enige dat ze hebben! Ze zouden moeten weten dat alles serieus genomen moet worden " Met het laatste bedoelt hij zeker mijn ontvoering.

Toen ik ontvoerd werd wist Justin meteen dat het Taylor was, maar nu hij dood is hebben we geen idee wie er achter deze zin staat. Zijn ouders misschien? Volgens mij weten ze niet dat wij ervoor gezorgd hebben dat hun zoon dood is. De politie heeft hen laten geloven dat het een agent was. Misschien zijn ze te weten gekomen dat Justin de trekker heeft overgehaald?

Wie zou het anders kunnen zijn? Een vriend of handlanger van Taylor? De meeste daarvan zijn opgepakt. En ik denk niet dat zij ons persoonlijk kennen. Zien we dan echt iemand over het hoofd? Ik zit er al de hele tijd met hoofd op te breken en ik weet dat Justin over hetzelfde aan het nadenken is.

We besluiten naar bed te gaan. Justin ligt meer te woelen dan te slapen waardoor ik ook wakker ben. Het is ons vaste slaapritueel voor de volgende paar weken. Nog een kleine maand, dan zou de baby er moeten zijn. We hebben geen enkele bedreiging meer gekregen en eerlijk gezegd, ik heb het wat naar achteren verbannen. Ik ben wel zeker dat Justin er nog elke dag mee bezig is, maar momenteel focus ik me op de baby. Stress is nu eenmaal niet goed.

Justin slaapt ook maar een paar uur per dag, minder dan 5. Hij is fysiek uitgeput en ik ben bang dat hij er iets aan over houdt. Hele dagen zit hij voor zijn laptop, op te zoeken met wie Taylor allemaal contact gehad heeft, zowel voor, tijdens als na de gevangenis. Wie er allemaal naar zijn begrafenis gekomen is en dergelijke.

Op een uitzonderlijke dag, als hij helemaal niet meer weet welke piste te volgen, gaan we iets samen doen. Uit eten, naar de bioscoop, naar het strand. Zolang het onderzoek loopt heeft Justin ook zijn werk in het trainingscentrum stop gezet. We hebben nu veel te veel aan ons hoofd om nog bezig te zijn met werken. En ergens ben ik wel blij dat hij hier bij mij is, zodat ik een oogje in het zeil kan houden en ik me niet zo alleen voel. Er is iemand bij me die me kan beschermen als het nodig is.

A/N: Sommige zullen misschien gezien hebben dat ik de titel een beetje aangepast heb. Omdat dit boek al 67 delen heeft en het maximum 100 is denk ik niet dat een vierde boek hier nog zou bijpassen. Daarom heb ik beslist om er een trilogie van te maken ( 3 boeken dus ) 

Ik weet dat daardoor het eerste en twee boek niet honderd procent op elkaar volgen. In het begin van dit boek krijg je de indruk alsof de twee personages elkaar niet kennen dus ik ga de eerste paar hoofdstukken - of misschien een groot deel van het eerst boek - aanpassen. Wanneer ik daarmee begin weet ik niet. 

De cover van dit boek zal ik ook wat aanpassen. De foto zal waarschijnlijk blijven omdat ik hem zo mooi vind haha :p Niet schrikken dus als het er opeens wat anders uitziet ;)

Vote/Comment/Follow