Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 65

* Hoofdstuk 65*

[Brooke]

" Brooke! Schatje! Je bent eindelijk wakker! " Justin's stem komt van boven mijn gezicht en zodra ik mijn ogen open kijk ik recht in zijn ogen. Het laat me kort schrikken. " Waarom sliep ik? " vraag ik zacht. Mijn stem doet wat pijn. Ik heb hem duidelijk al een paar uur niet gebruikt. Justin heeft een enthousiaste glimlach op zijn gezicht.

" Herinner je je nog iets van voor je sliep? " vraagt hij me. Ik herinner me nog dat ik 's nachts wakker werd en ik pijn had in mijn onderbuik. Maar de rest is een zwart gat. Dat vertel ik hem ook. " Waarom sliep ik? " vraag ik hem opnieuw, deze keer met een krachtigere stem. Hij komt langzaam naast me zitten op het bed en slaat zijn arm om me heen. " De navelstreng zat blijkbaar rond het hoofdje van onze baby. Ze hebben een spoedkeizersnede uitgevoerd "

Mijn handen gaan meteen naar mijn buik, om te controleren of het waar is. Ik voel niet speciaals, alleen is de druk vanbinnen minder geworden. Daarna kijk ik de kamer rond. " Waar is het? Waarom is het niet hier? Leeft het nog? " Nergens is een babybedje te bekennen en het maakt me alleen maar ongerust dat de baby het niet overleefd zou hebben.

Justin slaat zijn andere arm ook om me heen en drukt een korte kus op mijn kruin. " Het leeft, maak je maar niet ongerust. Ze kunnen het elk moment naar hier brengen. Ik ben net nog eens gaan kijken " Alsof de dokters ons gehoord hadden, klinkt er geklop op de kamerdeur. Daarna verschijnt het hoofd van een verpleegster in de deuropening.

" Net op tijd, precies. Kijk eens wie ik bijheb " Ze duwt een klein bedje de kamer in en ik knijp Justin's hand bijna fijn, zo enthousiast ben ik. De verpleegster zet het bedje naast het mijne neer en ik trek Justin bijna mee over de rand zodat ik naar ons babytje kan kijken. Het ligt helemaal in een dekentje gewikkeld en alleen het hoofdje is zichtbaar.

" Wacht " Justin maakt zich van me los, loopt om het bed en pakt onze baby uit het bedje. Voorzichtig geeft hij het over aan mij. " Is het een meisje? " vraag ik, wijzend naar het roze dekentje waarin het wikkelt. Justin grinnikt kort en drukt opnieuw een kus op mijn kruin. " Inderdaad, je had het goed geraden "

Charlotte. Vernoemd naar de enige vriendin die ik ooit in de undercover wereld gehad heb. Haar tweede naam wordt Sarah*, vernoemd naar mijn vriendin op de academy. " Ik heb haar al ingeschreven in het gemeentehuis. En normaal mogen jullie morgen al naar huis, als alles goed is " Ik pak haar handje voorzichtig in de mijne en wrijf erover. Alles is zo klein aan haar! Het is ergens ook wel logisch, ze is te vroeg geboren. Nog even aan dan kunnen we aan onze toekomst beginnen, met z'n drieën. Alleen hoop ik dat we niets meer horen van die stalker. Dan moeten we ons eindelijk geen zorgen meer maken.

* Sarah is een personage uit Undercover Academy. Toen de beste vriendin van Brooke en ook een agente. 

A/N: Het is dan toch een meisje :) Vernoemd naar Charlotte.

Vote/Comment/Follow