Undercover Agents [Book 1/2/3]

5.

5.

Ik had het hele verhaal van mijn ouders gelezen. Toch mijn moeders versie. Ik kon me zelfs niet meer bedwingen om de andere dozen van de zolder te halen en daarin te kijken. Ik had een aantal werkdocumenten gevonden, waar de details van het verhaal instonden. Zo was ik te weten gekomen dat ze een zekere Tyler opgepakt hadden. Dat was een groot detail dat niet in haar verhaal stond. Alhoewel. Hij stond er wel in beschreven, maar dan zonder naam.

Zonder het zelf te beseffen dat ik alles uitgeschreven. Ik had gewoon een blaadje papier genomen en begon met een schema. Ik wou echt alles weten over wat er gebeurd was. En dan niet alleen het ruime plaatje. Ik wou alle details weten. Zo kon ik het beste begrijpen wat er allemaal gebeurd was.

Het had me veel uren gekost, maar tegen de avond was mijn hele schema klaar. Ik had het hele verhaal voor me liggen. Over hoe Tyler ontsnapt was uit de gevangenis en mijn moeder ontvoerd had. Hoe mijn vader haar gered had en hoe een vriendin van hen, de Charlotte waar ik naar vernoemd was, gestorven was. Daarna was er een grote pauze in de documenten. Mijn ouders waren naar de academie verhuisd, waar we nu nog altijd woonden. Ondertussen was ik ook al geboren. Er zaten zelfs een paar baby foto's van mezelf in. Die had ik snel terug weggestopt, om eerlijk te zijn.

Heel even dacht ik dat dat het verhaal was. Dat er niets meer gebeurd was, want van al de rest van het verhaal was niets te lezen in mijn moeders dagboek. Misschien had ze het tweede deel verstopt of gewoon helemaal niet opgeschreven. Daar ging ik haar wel een keer naar vragen.

Blijkbaar was ik ook ooit ontvoerd geweest. Toen mijn ouders even het huis uit waren en Bryan op mij aan het passen was.Mijn ouders waren erachter gekomen dat het Tyler's vriendin, Sofie, was die me ontvoerd had. En op het moment dat ze me teruggevonden hadden, was Sofie blijkbaar ook bevallen van een jongetje. Ik kon me niet voorstellen hoe het voor die jongen, die ondertussen even oud moet zijn als ik, moest zijn om een moeder in de gevangenis te hebben. Om helemaal alleen te zijn, zonder ouders want zijn vader, Tyler, was doodgeschoten door mijn vader.

Het was op dat moment dat ik wist wat ik zou doen. Dit verhaal was té persoonlijk. En ergens vond ik het ook een beetje mijn taak om die jongen te vinden. Mijn vader had zijn vader vermoord. Mijn ouders hadden ervoor gezorgd dat zijn ouders niet voor hem konden zorgen. Het was mijn plicht om hem te vinden en mijn excuses aan te bieden. Om hem misschien te helpen en om te laten zien dat we hem niet vergeten waren.

Mijn ogen gingen over het papier heen en zochten naar gegevens en een naam. Blijkbaar had de jongen dezelfde naam gekregen als zijn vader. Tyler. Er stonden verder alleen maar gegevens op van een opvangtehuis waar hij naartoe gebracht werd. Misschien moest ik daar maar eens een kijkje nemen.

A/N: Een soort samenvatting van wat er allemaal gebeurd is in het vorige boek. En nu kan de zoektocht naar die Tyler beginnen :)

Vote/Comment/Follow