Proloog. Justin
" Pap! " Met zijn kleine beentjes rent de 8- jarige Justin naar zijn vader toe. Het is al bijna een 6 maanden geleden dat ze elkaar nog zagen. De man woelt door de haarbos van zijn zoon. " Wow, ben je nu gegroeid op die paar maanden of ligt het aan mij? Misschien moet ik een bril kopen " Hij heeft zijn zoon een plagende duw en wordt dan meegetrokken naar de grote berg speelgoed in de tuin. Nog overblijfselen van de 8ste verjaardag, die hij jammer genoeg moest missen. Waarom zou je nu de verjaardag van je eigen zoon missen zou je denken? Het simpele en korte antwoord daarop is: zijn werk. Voor Justin is het al een gewoonte dat zijn vader er niet altijd kan zijn. Alleen bij zijn verjaardag deed het extra veel pijn. Gelukkig had zijn moeder wel een cadeautje ' van zijn vader ' bij de hoop gelegd. Het was een speelgoed geweertje. " Eentje zoals je vader heeft, maar dan een niet-gevaarlijke " had zijn moeder gezegd. Justin had haar niet-begrijpend aangekeken. Had zijn vader dan ook geweren zoals in de films? Was hij één van die meneren waar iedereen naar opkeek en naar moest luisteren?
Deze vele vragen had hij nog niet op zijn vader afgevuurd. Maar nu zijn vader eindelijk terug is wel hij het wel weten. Wat doet zijn vader eigenlijk? Hij weet nog precies wat er gebeurde 6 maanden geleden. Opeens stonden er koffers in de hal en lag zijn moeder te huilen in zijn vaders armen. Maar waarom? Hij begreep er helemaal niets van. Logisch ook voor een toen 7-jarige. Zijn vader had hem beloofd dat hij het op een dag zou uitleggen. En toen hij vroeg wanneer hij terug kwam kreeg hij een nog vraag-oproepend antwoord: " dat weet ik niet. Maar ik beloof dat het snel is " Toen drukte zijn vader een kus op zijn voorhoofd en verdween, voor 6 maanden. Tot nu.
Zijn moeder gaat de keuken in, om het avondeten voor te bereiden. Hij ziet zijn kans dus om een volwassen gesprek te hebben met zijn vader. Zijn moeder zegt toch altijd dat hij al bijna volwassen is? Justin loopt naar zijn vader toe, met het speelgoedpistool in zijn handen. Zijn vader krijgt meteen een grote grijns op zijn lippen bij het zien van het stukje speelgoed. " Pap? " Justin kruipt op zijn vaders schoot en kijkt hem aan. " Ja, jongen " Meteen krijgt hij alle aandacht van zijn vader. " waarom heb jij een geweer? " Zijn vaders gezicht verstrakt even, duidelijk verrast door deze vraag. " Dat is iets voor grote mensen, Justin. " Een boos geluid komt uit de mond van zijn zoon. " Maar je hebt me beloofd dat je alles zou vertellen " Hij kruist zijn armen over elkaar en kijkt hem met een boos kindergezichtje aan. Tja, dat krijg je ervan als je iets beloofd!
Een zucht komt voor het begin. Het begin dat ervoor zou zorgen dat Justin wist wat hij later wou worden. Hij keek altijd al op naar zijn vader en was dan ook vastbesloten om in zijn voetsporen te treden toen zijn vader de legendarische woorden sprak: " ik ben een undercover agent! "
A/N: De eerste proloog :D
Veel plezier tijdens het lezen van deze serie :D
Vote/Comment/Follow
JE LEEST
Undercover Agents [Book 1/2/3]
Ficción Generalhoogste ranking: #1 op 13/02/2016 Agent 033 en 059, beter gezegd Brooke en Justin, worden uitgekozen voor een speciale missie. Ze moeten een criminele organisatie proberen oprollen. Als het van de twee afhing, dan zouden ze het liefst uit elkaars b...