Undercover Agents [Book 1/2/3]

8.

8.

Ondertussen was er al een week voorbij. In die week had ik niets van Connor gehoord. Wel hadden mijn ouders alles aan me uitgelegd. Ze wisten dat Tyler's zoon hier in de buurt woonde en naar die school ging, maar ze wisten niet dat zijn naam nu Connor was. Toen ik hem de eerste keer thuis meebracht hadden ze wel al een groot vermoeden gehad. Ze hadden me zelfs een foto van Connor's echte vader gegeven en inderdaad ... Ze leken als twee druppels water op mekaar. Zo erg zelfs dat het eng was.

Het enige dat ik wel van Connor en zijn adoptieouders gehoord had was dat ze wisten dat Connor alles te weten was gekomen. Mijn vader was zelfs kort langsgegaan om toch maar te zien of alles in orde was met hen én met Connor. Blijkbaar had hij zich opgesloten in zijn kamer.

Mijn hart brak toen ik dat te weten was gekomen. Dit was allemaal mijn schuld! Waarom had ik niet gewoon de zolder kunnen opruimen en dat hele mysterie met rust kunnen laten?!

Mijn moeder had me wel gezegd dat het niet erg was. Dat Connor er ooit was achter gekomen. Alhoewel ik dacht dat dat eerder laat was dan vroeg. We waren nu ook al 16 en ze hadden hem nog niets verteld.

In die week tijd was ik wel van één ding overtuigd. Ik zou een ontmoeting regelen tussen Connor en zijn echte moeder. Die woonde blijkbaar nog steeds in de gevangenis. Ze was niet alleen veroordeeld voor mijn ontvoering, maar ook voor mijn vader's gewone vriend. Voor inbraak en dan ook nog voor mijn moeders ontvoering. Ze had blijkbaar bekend dat Tyler haar niet onder drukt gezet had om mijn moeder bij haar thuis onder te brengen. Ze zou daar nog wel een tijdje zitten.

Ik had mijn ouders wel wat moeten pushen om die ontmoeting te regelen. Normaal mochten minderjarigen nog niet op bezoek gaan, behalve als zowel de moeder als het kind daarmee instemden. Connor's echte moeder had er niet echt een probleem van gemaakt. Ze was verrast dat haar zoon haar wou ontmoeting. Ze had gedacht dat niemand hem de waarheid zou vertellen.

De tweede voorwaarde was wel een probleem. Connor dacht nog steeds dat we aan het liegen waren. Er zat dus niets anders op dan hem met een list naar de gevangenis te brengen.

Ik belde hem dus op. Ik had het helemaal uitgedacht. Niemand zou zomaar meegaan naar de gevangenis, behalve als er iets ernstigs aan de hand was. Ik zag dan ook geen andere mogelijkheid dan het groots mogelijke leugen te verzinnen: mijn beide ouders werden opgepakt voor schending van de privacy en voor het breken van het contract van de veiligheidsdiensten. Ik zat met mijn vingers gekruist, te hopen dat het werkte. Mijn acteerlessen die ik een jaar geleden gevolgd hadden kwamen duidelijk nog van pas, want Connor zei meteen: " Ik kom eraan. Niet panikeren. Dit alles is een misverstand. We leggen het hen wel uit! "

A/N: Charlotte moet duidelijk alles uit de kast halen om de ontmoeting te kunnen regelen tussen Connor en Sofie. 

Vote/Comment/Follow