Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 22

~ Hoofdstuk 22 ~

De volgende ochtend

[Justin]
Net zoals gisteren laat ik Brooke slapen. We hadden nog even gepraat maar ik zag in haar ogen dat ze moe was en wou rusten. Daarom waren waren we al vroeg gaan slapen. Ook deze ochtend maak ik een ontbijtje klaar. Ik loop ermee naar boven en zet het op het nachtkastje. Ze heeft zich opgerold en slaapt nog steeds. Voorzichtig zet ik me naast haar op het bed en wacht tot ze wakker wordt, wat eigenlijk niet zo lang duurt. " goeiemorgen " zegt ze zacht. Ze zet zich rechter en drukt een kis op mijn wang. " oh, een ontbijtje. Dankjewel " Ze glimlacht kort naar me en we beginnen beiden te eten.

[Brooke]
" hoe voel je je vandaag?" Vraagt hij me. " ik heb wel goed geslapen, maar een klein dutje zou nog leuk zijn " Hij slaat zijn arm om me heen. " deze namiddag ofzo, ik wil toch nog ies aan mijn dag hebben " ga ik verder. De plateau ligt op Justin's schoot en ik kijk er even naar. " we kunnen straks wat buiten zitten. Ze geven goed weer. Misschien een plons doen in het zwembad" stelt hij voor. Het klinkt verleidelijk dus ik stem in. " dan ga ik dit naar beneden doen en doe jij je bikini maar al aan " Hij drukt een kus op mijn wang en loopt de kamer uit.

[Justin]
Ik neurie als ik alles weg leg. Normaal ben ik nooit zo vrolijk s' morgens. Misschien komt het wel omdat Brooke goed geslapen heeft. Ik schenk me nog iets in om te drinken en loop dan naar buiten. Het is al goed weer buiten, boven de 20 graden en veel zon. Perfect weer om te zonnen. Ik pak enkele kussens en leg ze op één van de tuinstoelen. Ik heb deze stoelen al eens uitgetest en zonder kussens zitten ze nket echt comfortabel. En Brooke moet nu net comfortabel liggen. Voor mezelf haal ik enkele kussens van de zetel. Zo, dat is ook waar in orde. Daarna loop ik naar boven en open langzaam de slaapkamerdeur. Brooke is al uit bed en staat voor de spiegel, in bikini. Ze staart naar zichzelf. Voorzichtig leun ik tegen de deurpost aan en kijk naar haar. Nu pas heeft ze me door en ze kijkt wat betrapt.

[Brooke]
Ik rek me voorzichtig uit voor ik uit het bed stap. Waar heb ik ook weer mijn bikini gelaten? Na even zoeken vind ik hem onderaan in de kast. Vlug trek ik hem aan en bekijk mezelf dan in de spiegel. Binnen een aantal maand gaat dit lichaam er helemaal anders uitzien. Mijn hand gaat over mijn buik als ik daaraan denk. Hoe ga ik dit ooit thuis uitleggen? En dan is er nog Taylor. Hij gaat zich nooit gewonnen geven. Gelukkig is er nog Justin. Hij zal ons wel beschermen. Ik heb me hem eigenlijk nooit als vader voorgesteld. Hij doe zich altijd stoer voor maar vanbinnen heeft hij een klein hartje. Volgens mij gaat hij een goede vader zijn. Ik moet onbewust glimlachen als ik eraan denk. Het idee om mama te worden beangstigt me wel. Ik had altijd gezegd binnen een aantal jaar maar nu komt het wel heel dichtbij. Het zal ons wel lukken als gezinnetje. Gisterenavond, toen we naar huis reden had ik nog gedacht aan abortus. Maar nu denk ik daar helemaal anders over. Ik wil het kindje houden. Het is vroeger dan gedacht en midden in een missie maar ik zou het niet over mijn hart krijgen om het weg te doen. Mijn beide handen liggen op mijn buik. Ik kan niet wachten tot ik het kan voelen. Een echt bewijs van het leven in mij! Nu pas heb ik door dat Justin in de kamer is. Ik draai me naar hem om en kijk hem betrapt aan. " je ziet er prachtig uit " zegt hij met een glimlach. Meteen ontstaat er een blos op mijn wangen. Hij komt naar me toe en slaat, langs achter, zijn armen om me heen. Zijn handen belanden op de mijne, die nog steeds op mijn, nu nog, platte buik liggen. " waaraan dacht je?" Vraagt hij zacht. Hij drukt een kus op mijn wang en laat zijn hoofd op mijn schouders rusten. " ik dacht aan ons en het kindje. Ik kan niet wachten tot ik het voel bewegen " grinnik ik. Ook hij kan een grinnik niet onderdrukken. " daar kijk ik ook naar uit. En de eerste echo. Dat moet echt een speciaal moment zijn " Ik knik instemmend. " je gaat echt een fantastische papa zijn " zeg ik zacht. Ik laat hem duidelijk. " en jij een fantastisch moeder " zegt hij zacht. Kort drukt jij zijn lippen op de mijne en blijven we zo staan. " wat vind jij dat de baby zou moeten erven van mij?" Vraagt hij me opeens. Hij overvalt me wat met deze vraag. " als het een jongen is sowieso je stoer karakter. Je bezorgdheid is ook wel een pluspunt. En je uiterlijk natuurlijk. Nou,eigenlijk bijna alles zo een beetje " Ik druk plagend een kus op zijn neus. " hetzelfde bij jou. Je sterkte, je uiterlijk maar vooral je mooie bruine ogen " Nu ben ik het die moet blozen. " dat zullen we pas weten binnen 9 maand " zeg ik en druk mezelf tegen hem aan. Binnen 9 maand moet de missie gedaan zijn zodat het kindje normaal kan opgroeien. Gaat ons dat wel lukken?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gaat hen dat lukken of niet?

Een schattig stukje vind ik zelf :)

Votes & comments zijn altijd welkom.