Undercover Agents [Book 1/2/3]

Hoofdstuk 34

~ Hoofdstuk 34~

[Justin]

Het is net half 6 geworden. Elleonore doet al de hele dag haar best maar ze is doodop. Daarom laat ik iedereen al wat vroeger naar huis gaan. Net als ik dat tegen hen gezegd heb stormt Brooke de zaal binnen. Ik kijk haar wat verbaasd aan als ze naar me toe rent. Wat is er met haar gebeur? Ze drukt zich tegen mijn borst aan en ik pak haar meteen stevig vast als haar schouders beginnen te snikken. " wat is gebeurd? Is er iets met de baby?" Ik zorg voor een kleine afstand tussen ons zodat ik haar kan aankijken. Ik veeg wat tranen van haar wangen. " Taylor is ontsnapt " zegt ze zacht. Ze barst meteen weer in huilen uit. " hij gaat ons vermoorden Justin! " zegt ze in paniek. Ik druk haar meteen weer dicht tegen me aan. " dat laat ik hem niet doen Brooke! Ik ga iedereen optrommelen om hem te zoeken " Ik ga met haar op een bankje zitten en wieg haar wat heen en weer om haar te kalmeren. " ze zullen hem wel vinden " zeg ik zacht. Ik kijk haar even aan. Ze is al wat rustiger geworden. " laten we meteen naar de baas gaan. Het is nog voor 6 uur, hij zal hier nog zijn " Ik sta op en loop met haar tegen me aan naar het bureau van de baas van het traingingsruimte. Het bureau is op een andere verdieping.

Het is daar een drukte van jewelste. Overal staan mensen met elkaar te praten, zijn mensen aan het telefoneren of lopen ze van hier naar daar. We gaan naar het bureau van de baas. Ook hij zit te bellen als we binnen gaan. Hij mompelt iets en kijkt ons aan. " is het belangrijk?" Vraag hij. Ik knik meteen. Hij zucht even, gaat door zijn haar en zegt dan tegen diegene waarnaar hij belt dat hij zal terugbellen. " begin maar meteen. Ik heb het druk " Hij kruist zijn armen en kijkt ons aan. " Brooke heeft op de radio gehoord dat Taylor ontsnapt is. Is dat waar?" Hij knik, zonder meer uitleg te geven. " waarom heeft niemand ons dat laten weten? Hij heeft gedreigd ons te vermoorden als hij zou ontsnappen! " schreeuw ik. Brooke rilt even naast me. Ik merk dat ik nu pas zijn aandacht heb. " shit. Da's juist " hoor ik hem mompelen. Zijn hand gaat over zijn gezicht. " ik zal extra agenten bij jullie huis zetten. Voorlopig blijven juie thuis. Toch tot we hem gevonden hebben " Ik knik instemmend. " gaan jullie maar naar huis. Als er meer nieuws is laat ik iemand bellen " Ik knik opnieuw en ga het bureau uit. " zie je. Ze gaan er alles aan doen om hem te vinden " Ik aai over haar rug terwijl ze naar buiten lopen. Vanaf daar gaan we met de auto naar ons thuis.

[Brooke]

Ik ging meteen naar boven om te douchen. Daarna probeerde ik wat te slapen maar het lukte niet. Ik moest de hele tijd denken aan Taylor. Ik had zelfs even op internet informatie opgezocht. Daar zeiden ze dat hij waarschijnlijk niet meer in het land is omdat ze hem op videobeelden van een treinstation gezien hebben. Weet hij dat we in Engeland zijn? Ik begin zacht terug te snikken. Af en toe had ik al eens nachtmerries gehad over hem. Dat hij ons kwam ontvoeren en vermoorden. Ik voel een steek in mijn buik. Shit! " Justin! " schreeuw ik. Mijn armen leg ik om mijn buik. Hij komt meteen naar me toe. " wat is er?" Vraagd hij bezorgd. " ik heb wat steken in mijn buik " zeg ik zacht. Ondertussen weet ik al wat goede én slechte steken zijn. En dit zijn zeker slechte steken!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Is er iets aan de hand met de baby?

Votes & Comments zijn welkom!